Η Ελλάδα θεωρείται ως ένα από τα πιο “δίκαια” κράτη στον κόσμο, ωστόσο από την θεωρία ως την πράξη υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο χάσμα. Η δικαιοσύνη, η δημοκρατία και η κοινωνικό-οικονομική ανάπτυξη είναι πράγματα που επιτυγχάνονται συλλογικά.
Τα τελευταία χρόνια (5-6) η πολιτική εικόνα της χώρας (ξεκινώντας από το επίπεδο των πολιτών) παρουσιάζει στοιχεία αλαζονείας και αδιαφορίας. Οι μεν νέοι, νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και της προσωπική τους ανέλιξη, προσφέροντας ελάχιστα στα κοινά ή στην γενικότερη κοινωνική ανάπτυξη του τόπου του (από το επίπεδο της γειτονιάς ως το επίπεδο της πόλης). Οι δε πρεσβύτεροι, έχοντας ζήσει αρκετά δύσκολα χρόνια (πόλεμοι, δικτατορίες και τα λοιπά), έχουν χάσει κάθε ενδιαφέρον για πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Το μόνο που επιζητούν είναι λίγη ηρεμία στα χρόνια που τους έχουν μείνει με μόνο μέλημά τους να κρατήσουμε τα παιδιά τους έξω από τις δυστυχίες που πέρασαν οι ίδιοι.
Πριν από την τελευταία αυτή περίοδο, το κράτος φρόντιζε να αφυπνίζει με δράσεις και μέτρα αυτές τις κοινωνικές τάξεις, έχοντας πάντα ως πρότυπο της συμμετοχική δημοκρατία (συμμετοχή του πολίτη στην λήψη αποφάσεων). Ταυτόχρονα, κοινωνικές και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες φρόντιζαν ώστε να υπάρχουν πάντα οι απαραίτητοι πόροι, αλλά και ο ζήλος του πολίτη, για μία βιώσιμη και μακροχρόνια ανάπτυξη υπό την συμμετοχή όλων.
Ωστόσο, η διαδοχή στην διακυβέρνηση του κράτους, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα στην Ελλάδα, δεν ήταν ομαλή. Η νέα κυβέρνηση (με την πολιτική της έννοια και όχι με την κομματική), δεν θέλει να συνεχίσει το έργο που βρήκε έτοιμο από τον προκάτοχό της, αλλά προτιμάει να ξεκινήσει από την αρχή, φροντίζοντας να καταστρέψει ταυτόχρονα ότι είχε βρει υπό κατασκευή. Τόσο σε επίπεδο ανάπτυξης (συμβάσεις έργων, συμφωνίες, εμπόριο, εξωτερική πολιτική, κτλ), όσο και σε επίπεδο κοινωνικής μέριμνας (παροχές, οικονομία, κτλ).
Ας ελπίσουμε, ότι η επόμενη κυβέρνηση θα σταθεί πιο κοντά στον πολίτη, συμπεριλαμβάνοντας τον στην λήψη αποφάσεων καθώς και στην κοινωνικό-οικονομική ανάπτυξη του τόπου.
2 Comments
dmilios
Άγγελε, με λίγα λόγια μας λες ότι το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση είχε κάνει πολλά βήματα προς την κατευθυνση της κοινωνικής προόδου.
Συνεχίζεις υποστηρίζοντας πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αδιαφόρησε για τα κεκτημένα σε αυτόν τον τομέα.
Προσωπικά, δε δύναμαι να προσάψω σε μια κυβέρνηση τόσο γενικόλογες κατηγορίες όσο αυτές που αναφέρεις.
Πραγματικά, θα ήθελα να μάθω τον τρόπο με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ ήταν κοντά στον πολίτη μέχρι το Μάρτη του 2004.
asynadak
Δημήτρη, δεν εννοώ αυτό ακριβώς, μιας και δεν αναφέρω πουθενά παρατάξεις ή άλλα χαρακτηριστικά κομμάτων.
Μιλάω πιο γενικά για την εναλλαγή στην κυβέρνηση και όχι ειδικά όπως το θέτεις εσύ.
Από εκεί και πέρα, μπορώ να σου τα αποδείξω αυτά που λες, αλλά όχι εδώ. Έλα να το συζητήσουμε αν θέλεις εδώ
.