Είχαμε γράψει τις προάλλες για τις ατέλειες και την ανοργανωσιά στα έργα που εκτελεί ο Δήμος Θεσσαλονίκης στην Άνω Πόλη. Τα έργα πλέον βαίνουν καλώς, οι τρύπες που είχαν ανοίξει έχουν ξαναφτιαχτεί (το θέμα ήταν ότι δεν έπρεπε να ανοίξουν καν) και οι εργασίες προχωράνε και ολοκληρώνονται.
Ωστόσο… η ταλαιπωρία συνεχίζεται! Έχεις μερικές μέρες που υπάρχουν κάποια μπάζα στην γωνία του δρόμου που μένω και δεν μπορώ να καταλάβω που βρέθηκαν εκεί, αφού δεν έχουν σκάψει πουθενά εκεί γύρω. Έστω όμως ότι από κάπου βγήκαν αυτά τα μπάζα (έτσι κι αλλιώς από κάπου βγήκαν) και τοποθετήθηκαν προσωρινός σε μία γωνία (ο Θεός να την κάνει) για να μαζευτούν αργότερα.
Ήταν όμως ανάγκη από όλο το μέρος να πετάξουν τα μπάζα ακριβώς στην είσοδο του πάρκου; Η πρόσβαση στο πάρκο έχει αποκλειστεί καθώς στις σκάλες είναι πεταμένα τα μπάζα, κατά συνέπεια πρέπι ο κόσμο να κάνει τον κύκλο και να μπει από διαφορετική είσοδο.
Σε απόσταση μονοψήφιου αριθμού μέτρων, υπάρχουν πολλοί κάδοι σκουπιδιών (20 παρακαλώ) οι οποίοι προφανώς δεν χρειάζεται να είναι απλωμένοι (σαν τραχανάς) και προφανώς δεν χρειάζονται όλοι. Συνεπώς, θα μπορούσαν κάλλιστα να ξοδέψουν 5 λεπτά παραπάνω, για να τακτοποιήσουν τους κάδους έτσι ώστε να πιάνουν λιγότερο χώρο και να τοποθετήσουν (προσωρινά) εκεί τα μπάζα μέχρι να έρθει κάποιο φορτηγό να τα πάρει.
Για ποιο λόγο να μένει η πλατεία κλειστή εδώ και τόσες μέρες (κοντεύουν 2 βδομάδες); Δείτε την φωτογραφία που ακολουθεί για να πάρετε και μία οπτική γεύση της κατάστασης.
(πατήστε στην φωτογραφία για μεγαλύτερο μέγεθος)
Επίσης, μπορείτε να δείτε τον χάρτη που είχαμε στο προηγούμενο άρθρο, ανανεωμένο με το καινούριο σημείο όπου είναι τραβηγμένη η φωτογραφία αυτή.
){kind=link}
One Comment
Abraxas
Στην Αγγλία, εκεί που έμενα, είχαμε μια στάση λεωφορείων εκεί κοντά από όπου και έπαιρνα το λεωφορείο και πήγαινα στη σχολή. Μια μέρα είδα πως κάποιοι είχαν σπάσει το τζάμι που μπαίνουν και οι κλασσικές διαφημίσεις στις στάσεις. Την άλλη μέρα και καθώς περνούσα από εκεί είδα δύο υπάλληλους του δήμου να τοποθετούν νέο τζάμι, να σκουπίζουν(!!) τα σπασμένα τζάμια και να τα παίρνουν μαζί τους σαν να ήταν κάτι τελείως φυσικό…
Τί λέμε τώρα;
Φαντάζεσαι στην Ελλάδα κάτι τέτοιο, ο καθένας κοιτάει τη δουλειά του και αν κάτι δεν εμπίπτει στη δικιά του αρμοδιότητα ας το αναλάβει κάποιος άλλος, “τι με νοιάζει εμένα δηλαδή”.
Αν οι απλοί άνθρωποι-υπάλληλοι δεν έχουν λίγη λογική και τη διάθεση να αναλάβουν κάποιες ευθύνες, έστω λίγες παραπάνω, τότε τι να περιμένεις;