Ο Κάρολος Ντίκενς έγραψε στο σύνολο 5 χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Οι δύο πρώτες χρονολογικά παρουσιάστηκαν την προηγούμενη εβδομάδα. Για αυτήν την εβδομάδα λέω να ασχοληθώ με της δύο επόμενες.
Αυτό που κερδίζει τον αναγνώστη στα κείμενα του Ντίκενς είναι ο τρόπος γραφής του. Ένας τρόπος ιδιαίτερος, μοναδικός. Διαβάζοντας Ντίκενς έχω πάντα την εντύπωση ότι παρακολουθώ μια ταινία, μια ιστορία αν θέλετε, να εκτυλίσσεται.
Ένα ακόμη ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αποτελεί το “δια ταύτα”. Πάντοτε οι ιστορίες του συγκεκριμένου συγγραφέα, τουλάχιστον οι χριστουγεννιάτικες, καταλήγουν κάπου. Όχι σε ένα απλό “και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα”, σε ένα ουσιώδες, διδακτικό τέλος στο οποίο, αν και φτάνουμε με μαγικό τρόπο, οι ήρωες μας κοπίασαν, ζορίστηκαν για να τα καταφέρουν…
Ο γρύλος στο τζάκι (The cricket on the Hearth)
Μέσα σ’ έναν κόσμο παιχνιδιών από κούκλες και ζωάκια, οι άνθρωποι χάνουν την καθημερινή υπόστασή τους: αν είναι καλοί, μεταμορφώνονται σε ακόμα καλύτερους. Αν είναι κακοί, μεταμορφώνονται σε τέρατα. Πάντα όμως υπάρχει ένας Γρύλος στο τζάκι του κάθε σπιτιού, που αποκαθιστά τα πράγματα, παίρνει το μέρος των καλών και οι κακοί ρίχνονται στα τάρταρα της ανυπαρξίας. [Via]
Το δώρο του φαντάσματος (The haunted man and the ghost’s bargain)
Αν δεν μπορεί να σβήσει από τον κόσμο η λύπη, η πίκρα και τα βάσανα, μπορεί τάχα να σβήσει η θύμησή τους; Κι αν ναι, τι απομένει όταν ο άνθρωπος μείνει δίχως τη θύμηση, που τον πονάει βέβαια όταν αναθυμάται τι έχει χάσει και κλαίει γι’ αυτό, αλλά που όμως του στερεί κάθε ίνα συμπόνιας, πρώτα για τον εαυτό του κι έπειτα για το συνάνθρωπο; Αυτό είναι το δώρο που απονέμει το φάντασμα στο σοφό καθηγητή. Κι η λησμοσύνη, που ‘ναι ο κλήρος του πια από δω και πέρα, εξαπλώνεται σαν ύπουλη επιδημία, με κίνδυνο να αφανίσει ό,τι πιο ιερό κληροδότησε στον πολιτισμό ο Χριστός απ’ το σταυρό του: τη Μεγάλη Συγγνώμη. [Via]
Και άλλες Χριστουγεννιάτικες ιστορίες για εσάς… αναζητήστε τες στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας!