Ελλάς… το καφενείον

“Όσο πλησιάζεις το όνειρο, τόσο πιο πολύ ο Προσωπικός Μύθος γίνεται ο αληθινός λόγος ύπαρξης”

~Πάολο Κοέλιο

 Δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ πως όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει, όταν προσπαθούμε να ζήσουμε το προσωπικό μας όνειρο. Θεωρώ όμως ότι είμαι σε θέση να αναγνωρίσω αυτούς που προσπαθούν να το ζήσουν.

Είχα γράψει κάποτε πως υπάρχει ανάγκη για μεταμορφώσεις. Δύο χρόνια – και μία οικονομική κρίση – μετά είμαι πιο σίγουρος από ποτέ. Το παρήγορο είναι πως δεν είμαι ο μόνος.

Την περασμένη Κυριακή επισκέφθηκα το φεστιβάλ “Πρωτόλεια δρώμενα” που έλαβε χώρα στην περιοχή της Καλαμαριάς. Στα πλαίσια της διοργάνωσης, η θεατρική ομάδα Μεταμορφώσεις παρουσίασε την κοινωνική σάτιρα “Καφενείον η Ελλάς”, του Χρήστου Παπαστεργίου.

Το θέμα μου φάνηκε εξ’ αρχής εξαιρετικά κοινότυπο και μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση στο μυαλό μου στριφογύριζε η ιδέα πως ο τίτλος ήταν λάθος και πως το έργο θα έπρεπε να ονομάζεται…

“Ελλάς… το καφενείον”.

Το καφενείο είναι το σημείο συνάντησης των πρωταγωνιστών της παράστασης. Φιγούρες καθημερινές, κοινότυπες, συνηθισμένες. Ο αστυνόμος, ο δάσκαλος, ο γιατρός, ο παπάς , η χήρα, πλουσιόπαιδα και φτωχολογιά, μια Αμερικάνα (!) και φυσικά… ο καφετζής. Φιγούρες φαινομενικά διαφορετικές που όμως τις συνδέει κάτι κοινό. Η ανάγκη να μιλήσουν, να κουτσομπολέψουν, να αγαπήσουν, να μισήσουν, να κακολογήσουν, να μετανιώσουν, να αγανακτήσουν.

Μέσα από δύο ώρες απολαυστικών αντιπαραθέσεων, απόψεων, επιχειρημάτων και απειλών, ο θεατής βιώνει μια σειρά από επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα, από τόσες διαφορετικές οπτικές γωνίες όσοι περίπου και οι χαρακτήρες του θιάσου.

Ανέκαθεν πίστευα ότι μία καλλιτεχνική δημιουργία, είναι τόσο επιτυχημένη όσο ο δημιουργός της. Μπορεί το όνομα “καφενείον η Ελλάς” να φαίνεται κοινότυπο. Μπορεί οι ήρωες να μοιάζουν τετριμμένοι. Η εκτέλεση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά. Αν ο Χρήστος Παπαστεργίου κατάφερε να μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα στο διαχρονικό σκηνικό του καφενείου ενός χωριού, τα παιδιά της ομάδας Μεταμορφώσεις είχαν την αποστολή να χωρέσουν τον νεοέλληνα του 2011 σε ανθρώπινα μοντέλα του χθες.

Κι ήταν αυτή ακριβώς η απορία που έμεινε να με βασανίζει μετά το τέλος της παράστασης. Αν τα μοντέλα του χθες έχουν πια παροπλισθεί… ή απλά περιμένουν υπομονετικά να επανέλθουν στην μόδα (;)

Φωτογραφίες: NewsFilter.gr [περισσότερες εδώ και εδώ]
Θεατρική ομάδα Μεταμορφώσεις (επίσημη ιστοσελίδα)

(θερμές ευχαριστίες στην Κ.Χ. που ανέλαβε τη δακτυλογράφηση του άρθρου. Tnx mom 😉)