Είμαι και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι πιστεύω, οπαδός των βιβλίων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε αυτό που λένε ότι ένα καλό βιβλίο είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Τα βιβλία στα οποία θα ήθελα να δώσω έμφαση είναι αυτά που προσφέρουν όχι μόνο χαλάρωση αλλά και ευκαιρίες για επιπρόσθετη γνώση. Αυτά που συνδυάζουν την ενδιαφέρουσα πλοκή με ιστορικά, κοινωνικά ή πολιτικά στοιχεία. Ακόμη αυτά τα βιβλία που παραπέμπουν σε έργα μεγάλων συγγραφέων. Ο λόγος που κάνει αυτά τα βιβλία ιδιαίτερα είναι η ευκαιρία που δίνουν στον αναγνώστη να διευρύνει τους ορίζοντες του και να αποκτήσει επιπλέον ανησυχίες.
Ένα από αυτά τα βιβλία είναι ο «ΔΕΚΑΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ» που αναφέρεται στο ποίημα του Δάντη «Η ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ». Συνοπτικά, η «ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ» πραγματεύεται την κόλαση, το καθαρτήριο και τον παράδεισο. Στην κόλαση υπάρχουν εννέα κύκλοι και ο καθένας φιλοξενεί μια αμαρτία. Για παράδειγμα σε έναν κύκλο ανήκουν οι μοιχοί και σε έναν άλλο οι άπληστοι. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου έρχεται αντιμέτωπος με την προσωπική του κόλαση και θα συνειδητοποιήσει ότι οι κύκλοι του Δάντη δεν είναι μόνο εννέα. Ο καθένας στην πορεία της ζωής του αντιμετωπίζει καταστάσεις που αποτελούν και την προσωπική του κόλαση. Το ζήτημα όμως είναι να καταφέρει να βγει από τον κύκλο του και να περάσει στο στάδιο της κάθαρσης κοιτώντας άμεσα στην ψυχή του.
Πρόκειται λοιπόν για μια εσωτερική πάλη του πρωταγωνιστή να βρει τον εαυτό του και μετά από αυτό να καταφέρει να βγάλει την κόρη του από την «κόλαση». Το δίδαγμα είναι ότι ο καθένας θα πρέπει να αποδέχεται τον εαυτό του με ότι αυτό συνεπάγεται γιατί μόνο έτσι θα καταφέρει να προχωρήσει και να είναι ευτυχισμένος ο ίδιος και οι γύρω του.