Σήμερα το θέμα είναι το λάθος όνομα. Η άτυχη στιγμή που αντί να αποκαλέσεις το συνομιλητή σου, το αγόρι σου, το αφεντικό σου με το σωστό όνομα εκτοξεύεις κάτι απαγορευμένο. Όλοι έχουμε φλερτάρει με το σύνδρομο του «Ουπς τι έκανα!» και ίσως παραπάνω από μία φορά. Άλλοτε πάλι έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι την κρυάδα του να ξεχάσει ή να μπερδέψει κάποιος το όνομά μας. Το σίγουρο είναι πως σε όποια πλευρά κι αν βρεθείς, θα νιώσεις απόλυτα αυτό που λένε #na_anoixei_i_gi_na _me _katapiei!
Πάντα πίστευα πως αν υπάρχει κάτι που με χαρακτηρίζει (και δεν θα με προδώσει ποτέ) είναι η μνήμη μου. Ναι, η δυνατότητά μου να θυμάμαι από χαζές λεπτομέρειες μέχρι όλους τους αυτοκράτορες της πρώιμης βυζαντινής περιόδου. Έτσι, έκανα και τη μαμά μου να πιστεύει πως ναι θα το κρεμάσει σύντομα το πτυχίο μου στον τοίχο. Καμιά φορά ακόμα και μεις οι διάνοιες πέφτουμε σε «σφάλματα» ή μάλλον πταίσματα. Ξέρετε κάτι; Δεν είναι πάντα θέμα μνήμης το να προφέρεις το λάθος όνομα. Είναι και θέμα σκέψης. Πολλές φορές αυτό που μονοπωλεί τη σκέψη μας, είναι και αυτό που μπερδεύεται στα λόγια μας. Δεν ξέρω αν υπάρχει γιατρειά από τέτοιου είδους λάθη. Κάθε φορά που φέρνω στο μυαλό μου τέτοιες αμήχανες στιγμές, θυμάμαι πάντα τη διαφήμιση ενός γνωστού απορρυπαντικού. Η κοπέλα έχει ξεχάσει τα γενέθλια του φίλου της και δεν του έχει πάρει δώρο. Έτσι αποφασίζει να πλύνει ένα παλιό πουκάμισο με το «μαγικό απορρυπαντικό» που θα το κάνει να φαίνεται σα καινούργιο. Λίγες ώρες αργότερα η κοπέλα εμφανίζεται στο πάρτυ φιλάει το αγόρι και του δίνει το πουκάμισο ως δώρο. Όμως για κακή της τύχη πάνω στο λευκό πουκάμισο είναι χαραγμένα λάθος αρχικά γράμματα κάποιου ονόματος. Έκπληκτο το αγόρι τη ρωτάει «Σ.Λ τι σημαίνει;» Δε χάνει ευκαιρία η κοπέλα και με ένα γρήγορο αυτοσχεδιασμό βγαίνει από τη δύσκολη θέση «Σε Λατρεύω» του λέει και η διαφήμιση κλείνει μ ένα φιλί.
Πόσες φορές έχετε βρεθεί σε ανάλογη περίπτωση; Πόσες φορές έχετε ευχηθεί ένα μαγικό τζίνι να εμφανιστεί και να σας δώσει την αποστομωτική απάντηση που θέλατε; «Όχι, Κώστα φυσικά και θυμάμαι τ’ όνομα σου απλά είχα πάντα πρότυπο να βρω έναν άντρα σαν το μπαμπά μου για αυτό σε φώναξα Πέτρο». Αυτές οι μικρές αμήχανες στιγμές που ενώ όλη μέρα σκέφτεσαι τον Κώστα, ξαφνικά σε παίρνει τηλέφωνο ο Γιώργος και μετά σε «παίρνει και σε σηκώνει κανονικά». Γιατί ποιο είναι το αμέσως χειρότερο για έναν άντρα από το να του πεις ότι δεν είναι καλός στο… «τάβλι»;;; Φυσικά να μη θυμάσαι ή να μπερδέψεις τ’ όνομά του.
Μπορεί μέχρι χτες να κοροϊδεύαμε τον Μάνθο Φουστάνο με τη γνωστή σε όλους ατάκα « Ω! Πέγκυ μοναδική μου αγάπη». Αλλά τώρα ήρθε η στιγμή να παραδεχτούμε πώς αν και αστείος – πεζός, ήταν σοφός. Αν λοιπόν η μονογαμία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό σου και σ’ αρέσει να εξερευνείς νέους κόσμους (και όχι μόνο) άρχισε να ψάχνεις για υποκοριστικά. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να ειπωθεί το λάθος όνομα (του ex) στο νυν και τότε να μην μπορείς να το σώσεις με τίποτα. Σίγουρα δεν είναι κολακευτικό να πεις στο Γιώργο ότι μοιάζει με το Γιάννη γιατί αρχίζουν και τα δύο ονόματα από «Γ». Ωστόσο, καλό θα ήταν να κάνεις μια μικρή συζήτηση με τον εαυτό σου. Ξέρεις απ’ αυτές που κάθεσαι στο δωμάτιο με χαλαρή μουσική, παίρνεις αγκαλιά ένα λούτρινο αρκουδάκι και μερικές φωτογραφίες. Οι ερωτήσεις που καλείσαι να απαντήσεις (όχι σε μένα ούτε σε εκείνον αλλά στον εαυτό σου) είναι αν το λάθος όνομα ήταν απλά ένα λάθος ή αν πίσω από αυτό βρίσκονται κρυμμένα συναισθήματα. Μήπως ο Γιώργος ήταν απλά το πρόσχημα για να αφήσεις το παρελθόν; Mήπως ο Γιάννης υπάρχει ακόμα στη καρδιά σου;
Στην αντίπερα όχθη καλό είναι να θυμόμαστε πως ότι κάνουμε στους άλλους, ενδέχεται να το πάθουμε κι εμείς. Οι ρόλοι θύτη-θύμα εναλλάσσονται σε χρόνο dt. Προσωπικά, μέχρι στιγμής κανένας άντρας δεν έχει ξεχάσει ή μπερδέψει το όνομά μου με κάποιο άλλο. Δεν ξέρω αν μένω αξέχαστη ή αν απλά φταίει που τ’ όνομά μου είναι πολύ συνηθισμένο κι εύκολο. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και στον εργασιακό τομέα. Στη δουλειά τα πράγματα είναι πιο πάντα απρόσωπα. Κανείς δεν είναι μοναδικός και κανείς αναντικατάστατος. Ενώ για κάποια αφεντικά είμαστε απλά νούμερα ή πιο σωστά οι μεσάζοντες που τους οδηγούν στα υψηλά νούμερα.
Αν υπάρχει κάτι που με κάνει να γεμίζω πικρία όταν αναφέρω τη λέξη «νούμερο» είναι το πρώτο μου αφεντικό. Ο πρώτος άνθρωπος που επί 25 μέρες με φώναζε «Μαρία» υπενθυμίζοντας διαρκώς πως δεν την ενδιαφέρει να θυμάται ονόματα. Αν οι πωλήσεις σου έφταναν τις 50 ήσουν για εκείνη μια πωλήτρια που φτάνει το στόχο. Αν δεν ξεπερνούσες τις 15 απλά αδιαφορούσε για την ύπαρξή σου. Το καλό με τους ανθρώπους που σου βάζουν εμπόδια ή σε υποτιμούν είναι πως άθελά τους σου δημιουργούν ένα στόχο. Μπορεί να μην έκανα καριέρα ως πωλήτρια, αλλά η συγκεκριμένη διευθύντρια με χαιρετάει ακόμα με τ’ όνομά μου.
Σίγουρα το σωστό όνομα είναι η απόδειξη για ότι θυμάσαι και ξεχωρίζεις. Όμως καμιά φορά δεν έχει σημασία πόσο σωστά θα το προφέρει κάποιος αλλά από ποια χείλη θα ακουστεί. #apisteyta_romantiki_peste_na_me _fate
One Comment
peny
sxetika me th diafhmish p aneferes! mhpws thumasai pio htan to magiko aporrypantiko gt thelw n th vrw kairo twra k d mporw n to thumhthw me tpt! s exuaristw