Τον τελευταίο καιρό μαζί με τα τραγικά που συμβαίνουν γύρω μας, έχουν αλλάξει δραματικά οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στις μεγαλουπόλεις, οι συζητήσεις που περιστρέφονται γύρω από τα άσχημα οικονομικά και την επιβίωση καθώς και οι καθημερινές πια, επισκέψεις στη ΔΕΗ -για διαπραγμάτευση στο χαράτσι-, είναι γεγονός. Έχουμε δημιουργήσει μια νέα καθημερινότητα, με παραπάνω από τα συνηθισμένα γκρίνια και μιζέρια, αλλά ίσως παραπάνω ανθρωπιά.
Η Αθήνα κατά ένα παράξενο τρόπο έχει αδειάσει και φέτος. Η Σπύρου Μερκούρη είναι έρημη και σχεδόν τρομακτική από τις πρώτες κιόλας βραδινές ώρες. Το αγαπημένο Cue έχει πια μόνο μια παρέα, αν και παίζει Lana Del Rey για να αγγίξει τόσο όσο mainstream, ώστε να τραβήξει κόσμο αλλά και να μη χαλάσει την “ευρωπαϊκή ψαγμένη κουλτούρα” του. Το Μπρίκι στη Φρύνης ανοίγει όταν “πρέπει” και το Medez κλείνει όταν επιστρέφω σπίτι από τις βραδινές βόλτες με το σκύλο. Το T.A.F. στο Μοναστηράκι αντικαταστάθηκε με το παγκάκι στο Άλσος Παγκρατίου, το κόκκινο κρασί με κουτάκι μπύρας και οι συζητήσεις για τους ωραίους γκόμενους της βραδιάς, με συζητήσεις για τα όμορφα σκυλιά μας και τις επιδεξιότητες τους.
Παραπονευόμαστε γιατί μας έκοψαν τη ΔΕΗ, γιατί δεν έχουμε να πληρώσουμε ούτε τα κοινόχρηστα αλλά κατά έναν παράξενο τρόπο αισθανόμαστε τυχεροί που δεν μας έκοψαν το νερό (φαντάσου να μην είχες νερό να κάνεις μπάνιο ή να τραβήξεις απλά το καζανάκι σου). Κάνουμε πεζοπορίες συχνότερα ως εναλλακτική μέθοδο εκγύμνασης -αν έχεις και σκύλο βοηθάει πολύ. Συχνάζουμε πιο πολύ στη “γειτονιά” μας και όχι πια στο Γκάζι γιατί είναι μόδα. Γνωρίζουμε άγνωστους-ενδιαφέροντες-διαφορετικούς ανθρώπους εκτός της παρέας (δεν σημαίνει πως επειδή δεν είναι η παρέα σου ο άλλος έχει και κάποιο πρόβλημα) και συζητάμε ελεύθερα, χωρίς να προσποιούμαστε έναν καλύτερο εαυτό, ότι θέμα πέσει στο τραπέζι. Ακούμε και Lana και ότι συνάδει με την ψυχολογία μας, χωρίς να προσπαθούμε να πείσουμε πως είμαστε εναλλακτικοί, hipster ή ροκάδες .
Αν δεν το παρατήρησες ήδη, έχεις αρχίσει να γίνεσαι επιτέλους ΑΝΘΡΩΠΟΣ και να αποτινάσσεις σιγά σιγά το brain-lifestyle control που κουβαλούσες πάνω σου τόσα χρόνια σαν εμφύτευμα. Ίσως γίνεται με σκληρότερο τρόπο από αυτό που θα ‘θελες, αλλά σίγουρα αποδίδει. Προσπάθησε να βρίσκεις κάθε μέρα μια θετική πλευρά και για τις κρίσεις άγχους που σε πιάνουν κατά καιρούς θα μιλήσουμε μια άλλη φορά… Μέχρι τότε Bespar και βαλεριάνα.
*