Προσπαθώντας να δούμε πιο αισιόδοξα την οποιαδήποτε εξέλιξη στην Ελλάδα μετά από κάποιους καλοκαιρινούς μήνες ραστώνης και ανεμελιάς, η πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας μας δεν βοηθά ιδιαίτερα. Ίσως το γεγονός ότι το χρηματιστήριο έχει φτάσει στα υψηλά επίπεδα τα οποία έχει να δει πάνω από δύο μήνες να είναι μια αρχή. Ίσως το ότι ο πρωθυπουργός ασχολείται – ελπίζουμε όχι μάταια – με την επιμήκυνση του προγράμματος σταθερότητας και με την ύστατη προσπάθεια να ορθοποδήσει αυτή η χώρα να έχει αποτέλεσμα. Ίσως το ότι οι πολιτικοί αρχηγοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να συμφωνήσουν με τα οδυνηρά μέτρα που επιτάσσουν οι δανειστές μας να μας χαρίζει μια νότα ελπίδας. Δυστυχώς, η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) που δημοσιεύτηκε αυτές τις μέρες δεν αναφέρει φως στην άκρη του τούνελ. (http://reports.weforum.org/global-competitiveness-report-2012-2013/)
Προσέλκυση επενδύσεων, μείωση της ανεργίας, ανάκαμψη της οικονομίας, ανάπτυξη. Γνωστή η συνταγή για την επιτυχία. Τι να πουν όμως τα οικονομικά επιτελεία όλων των χωρών της Ευρωζώνης όταν βλέπουν την Ελλάδα να κατρακυλά στην 96η θέση ανταγωνιστικότητας του WEF; Χώρες όπως η Ρουάντα, η Σρι Λάνκα και το Μαυροβούνιο βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση από την πατρίδα μας. Εντάξει, δεν θέλουμε να συγκριθούμε με τις τρεις πρώτες χώρες σε ανταγωνιστικότητα όπως η Ελβετία, η Σιγκαπούρη και η Φινλανδία. Ούτε καν με χώρες που παρουσιάζουν τα ίδια με εμάς δημοσιονομικά προβλήματα όπως η Ισπανία (36), η Πορτογαλία (49) και η Ιρλανδία (27). Αλλά σίγουρα είναι τραγικό χώρες όπως η Αλβανία, τα Σκόπια και η Γουατεμάλα να παρουσιάζουν καλύτερους δείκτες ανταγωνιστικότητας από την Ελλάδα.
Το εάν η περαιτέρω μείωση του βασικού μισθού, η 6ήμερη εργασία ή η μείωση των αποζημιώσεων θα κάνει την Ελλάδα πιο ανταγωνιστική δεν είμαστε αρμόδιοι να το κρίνουμε σε βραχυχρόνιο ορίζοντα. Και ας μην βιαστούμε να δούμε τους καρπούς των θυσιών μας σε μόλις 2 χρόνια από την – εν μέρει – εφαρμογή του μνημονίου. Απλά καλό είναι να αναλογιστούμε τι μπορούμε να κάνουμε οι ίδιοι για την αλλαγή αυτού του σκηνικού. Όχι, δεν είπαμε να κάθεστε 1-2 ώρες παραπάνω στο γραφείο για να κερδίσει η Ελλάδα κάποιες θέσεις στην παγκόσμια λίστα ανταγωνιστικότητας του WEF. Ποια στρατηγική θα έχει τα καλύτερα αποτελέσματα μόνο ο χρόνος θα μας πει. Άλλωστε η τελευταία (144η) θέση που κατέχει το Μπουρουντί στην εν λόγω έκθεση μπορεί να είναι για την Ελλάδα τελικά μόνο θέμα χρόνου.