Ας μιλήσουμε για μία “southern heavy groovy rock” μπάντα. Όχι, δεν έβγαλα εγώ αυτόν τον όρο από το κεφάλι μου! Έτσι αυτοχαρακτηρίζονται. Όταν τους ακούς 3 πράγματα σου έρχονται στο μυαλό: μπύρες, headbanging, ήχος “μπετόν αρμέ”. Μια παρέα 4 ατόμων που με τρέλα και σκληρή δουλεία έχουν καταφέρει να αναπτύξουν έναν σκληρό fanbase που ολοένα και μεγαλώνει. Κάθε live τους και ένας λόγος να αναρωτηθείς μέχρι πού μπορεί να φτάσουν. Θα είναι άραγε σε 10 χρόνια ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του southern ήχου που θα κοιτάζουν στα μάτια τους νοτιοαμερικάνους ομόλογους τους; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει! Πάντως ο Bruce Dickinson, frontman των Iron Maiden, “hairy ass stoner rockers” τους χαρακτήρισε σε ραδιοφωνική εκπομπή του και είπε και 2 λόγια για την δισκογραφική δουλειά τους! Εε τί άλλο θέλετε να σας πω; Planet of Zeus κυρίες και κύριοι!
24/11/2012. Σχεδόν 5 ώρες πριν το live, γύρω στις 16:00 δηλαδή, μαθαίνω ότι δεν έχει μείνει εισιτήριο ούτε για δείγμα στο tickethouse. Κρύος ιδρώτας με λούζει. Δεν γίνεται να χάσω αυτό το live! Μετά από πολλά τηλεφωνήματα ξεκινάω με έναν κολλητό (γεια σου ρε Λουκά!) για το Gagarin όπου και θα γινόταν η συναυλία. Με χαρά ακούμε τον τύπο στα εκδοτήρια να μας λέει οτι έχουν μείνει εισιτήρια και ούτε λίγο ούτε πολύ, παίρνουμε συνολικά 11 και για την υπόλοιπη παρέα! Η ώρα πέρασε και οι Planet βγαίνουν γύρω στις 22:30. Πανικός! “Unicorn without a horn” για να μας σιγοψήσουν και καπάκι “Dawn of the dead” για να μας βάλουν από την αρχή κιόλας στο pit και γενικά στο κλίμα της “πλανητικής” βραδιάς. Στη συνέχεια “Supernothing”, “Doteru”, “Leftovers” με τις φωνές μας να ακολουθούν το μαγευτικό riff της κιθάρας και να χοροπηδάμε σαν τα 5χρονα. Εκστασιασμένος κόσμος να φωνάζει, τύποι να “φεύγουν” από δεξιά, αριστερά ακόμα και από πάνω μας και ένα παπούτσι να περιφέρεται. “Nervous Breakdown”, “The Ballad of Boston George”, “Scream”, “Stab me”. Ο ενθουσιασμός στο αμείωτο καθώς κι άλλοι ύμνοι ετοιμάζονταν να “σκάσουν”. Ακολούθησε το “Vanity suit” στου οποίου το pit πραγματικά έχανες τα αυγά και τα πασχάλια! “Space loop 430”, “Macho Libre”, “Something’s Wrong” και κάπου εδώ ο μουστακαλής θεός με την τραγιάσκα που ακούει στο όνομα Babis μας καληνυχτίζει. “Άσε τα ψόφια” είναι η αντίδραση όλου του υποψιασμένου κοινού! Έπειτα από 3 λεπτά προφανώς ξαναβγαίνουν. “Και καλά!” μας λέει. “Woke up Dead” όνομα και πράγμα! Νεκρανάσταση! Με διαφορά το πιο δυνατό συναυλιακά κομμάτι και για καλή μου τύχη βρίσκομαι (και ‘γω δεν θυμάμαι πως) μπροστά στο κάγκελο γατζωμένος. Η βραδιά φτάνει στο τέλος της και το τελευταίο, δυστυχώς, κομμάτι “Eat me Alive” είναι γεγονός.
Ένα από τα καλύτερα και πιο δυνατά live που έχω πάει και όλοι βγαίνουμε με ένα τεράστιο χαμόγελο από το μαγαζί. Μας ξετίναξαν τα μυαλά! Και αυτό που θα κρατήσω για το τέλος είναι η τρομερή χαρά που είχαν και οι ίδιοι στο τελείωμα αντιλαμβανόμενοι πόσο καλά πήγε η βραδιά. Εύχομαι μέσα στο 2013 να έρθει ο πολυαναμενόμενος νέος δίσκος και γιατί όχι, ένα sold out και στο Fuzz.