Καλημέρα αγαπημένοι σινεφίλ! Τί κάνετε; Το σημερινό θέμα αγγίζει το παραμύθι, και το πώς αυτό προσεγγίζεται από τον εκάστοτε σκηνοθέτη. Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ μια “μόδα” που θέλει να γυρίζονται κλασικά παραμύθια τα οποία μεταμορφώνονται σε μεγάλες παραγωγές, εντυπωσιακά εφέ, και μοντέρνες πινελιές.
Είδαμε πριν μερικά χρόνια την “Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων”, το κλασικό παραμύθι του Λιούις Κάρολ, σκηνοθετημένο από τον “μετρ” των σκοτεινών παραμυθιών, Τιμ Μπάρτον, με πρωταγωνιστές φυσικά τη σύντροφο του σκηνοθέτη και εξαιρετική, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, και τον Τζόνι Ντεπ, ο οποίος αποτελεί επίσης σταθερή επιλογή. Η ταινία ήταν πραγματικά υπέροχη, και πιστή στο παραμύθι, θα έλεγα. Το θετικό στοιχείο με αυτές τις μεταφορές, είναι ότι επιτρέπουν στον θεατή να δει απεικονισμένα αυτά που μέχρι τότε φανταζόταν. Συχνά με πολύ όμορφες εικόνες και εφέ. Επίσης, θα περάσει σίγουρα 2 περίπου διασκεδαστικές ώρες. Τα αρνητικά είναι ότι βλέπεις κάτι έτοιμο, τη φαντασία δηλαδή κάποιου άλλου, καθώς και το ότι συνήθως οι ταινίες αυτές φτιάχνονται όπως παρατηρώ τελευταία, βασισμένες σε πολύ σταθερά στοιχεία, και είναι σχεδόν όλες πανομοιότυπες (με εξαίρεση την Αλίκη του Μπάρτον και πιθανώς μερικά άλλα).
Παρακολουθήσαμε λοιπόν τη “Κοκκινοσκουφίτσα” με την Αμάντα Σέιφριντ, σε μια σκοτεινή εκδοχή του κλασικού παραμυθιού, και τη κοκκινοσκουφίτσα σε ρόλο λολίτας (οπωσδήποτε δεν απευθύνονται σε παιδιά αυτές οι ταινίες, αλλά μάλλον σε “μεγάλα” παιδιά, λόγω της δράσης κυρίως). Είδαμε τη “Χιονάτη” σε δυο διαφορετικές εκδοχές, η πρώτη με Χιονάτη την Λίλι Κόλινς και κακιά μητριά την Τζούλια Ρόμπερτς στο: “Mirror Mirror”, μια ανάλαφρη, με ωραίες εικόνες και χιουμοριστική ταινία. Η δεύτερη εκδοχή είναι πιο “άγρια” και θέλει για κακιά μάγισσα την Σαρλίζ Θερόν και Χιονάτη την Κίρστεν Στιούαρτ. Έχει περισσότερη περιπέτεια και δράση, μιας και η Χιονάτη μαθαίνει την τέχνη του πολέμου!Τα εφέ εδώ είναι πολύ ωραιότερα και η όλη ταινία πιο σκοτεινή και περιπετειώδης. Μια μικρή παρατήρηση: οι κακές μάγισσες είναι και στις δυο ταινίες πολύ ωραιότερες από τις Χιονάτες!
Φέτος τώρα, υπάρχουν ήδη δυο ταινίες για το παραμύθι του Χάνσελ και της Γκρέτελ. Θα βγουν σύντομα στις αίθουσες και είχα την ευκαιρία να τις παρακολουθήσω. Το “Hansel and Gretel Baked”, έχει ως πρωταγωνίστρια τη Λάρα Φλιν Μπόιλ (τραβηγμένη όσο δεν παίρνει), στο ρόλο της κακιάς μάγισσας, που χρησιμοποιεί χασίς (!) για να προσελκύσει έφηβα άτομα και να τα φάει (!) για να διατηρήσει τη νιότη της! θα την χαρακτήριζα επιεικώς ανόητη ταινία, αλλά ας είναι. Επιτρέπει στη Μπόιλ να πάρει ένα χαρτζιλίκι για το μπότοξ το επιούσιον..
Η άλλη εκδοχή είναι πιο “φανταχτερή” και πιο καλή παραγωγή συγκριτικά με την προαναφερθείσα, με πρωταγωνιστές τους Τζέμα Άρτερτον στο ρόλο της Γκέτελ και τον Τζέρεμι Ρένερ στο ρόλο του Χάνσελ. Εδώ τα αδέρφια έχουν να αντιμετωπίσουν και σκοτεινά μυστικά από το παρελθόν, και ουσιαστικά κάνουν το κυνήγι μαγισσών “επάγγελμα”. Προβάλλεται ήδη στην Κύπρο. Δεν με εντυπωσιάσε. Πολύ κοινή ταινία κατ’ εμέ. Κυκλοφορεί επίσης το ” Οζ, μέγας και παντοδύναμος”, με ωραίο καστ (Τζ. Φράνκο, Μ. Γουίλιαμς κ.τ.λ.), το οποίο φαίνεται ενδιαφέρον. Δεν το έχω παρακολουθήσει, προσεχώς αναμένατε κριτική!
Κλείνω, λέγοντας ότι λείπουν από το σινεμά δημιουργίες με έμπνευση. Υπάρχουν φυσικά ιδιαίτερες ταινίες, άλλωστε και οι “ευκολοχώνευτες” ταινίες επιτελούν το ρόλο τους (αυτόν της διασκέδασης), αλλά τουλάχιστον ας προσπαθούν οι σκηνοθέτες να αποφεύγουν την πεπατημένη, μήπως και δούμε καμιά ιδιαίτερη ταινία, σε ένα είδος κοινό. Όπως στα θρίλερ, φερ’ ειπείν… άλλη ιστορία και αυτή. Ραντεβού την επόμενη Πέμπτη, να περνάτε όμορφα!!!