Homo Imaginus by Dina Sarakinou #4

Άνοιξε το συρτάρι και το πήρε. Το ξετύλιξε προσεκτικά, δεν ήθελε να σκίσει την κόκκινη κορδέλα. Εμφανίστηκε το  βελούδινο κουτάκι. Πίεσε ελαφρά τη χρυσή μπιλίτσα και άνοιξε. Στο μάτι η αντανάκλαση του διαμαντιού έλαμψε. Ελευθέρωσε το δαχτυλίδι από τις εγκοπές και  απαλά το φόρεσε. “Πόσο ομορφαίνει το χέρι μου”, σκέφτηκε. Το κράτησε δυο λεπτά. Κοίταξε στον καθρέφτη πως θα φαινόταν στους άλλους. Μια λύγιζε και μια άφηνε ελεύθερο το χέρι καθώς προσποιούνταν ανέμελες κινήσεις.

Όταν άκουσε τα πρώτα βήματα στις σκάλες, πανικοβλήθηκε. Το τράβηξε απότομα από το δάχτυλο και το έβαλε στο κουτί του. Πήρε την κόκκινη κορδέλα και άρχισε να το τυλίγει.

Τα βήματα πλησίαζαν.

Στον πρώτο κόμπο τσαλακώθηκε η κορδέλα κάτω από το κουτί. Το ξετύλιξε πάλι.

Τα βήματα ακουγόντουσαν πιο κοντινά.

Ξανάκανε τον κόμπο σωστά και συνέχισε στο φιόγκο. Τα χέρια που τρέμανε όμως δεν ήταν επιδέξια και ο φιόγκος βγήκε στραπατσαρισμένος. Τα βήματα ήταν πολύ κοντά τώρα, ακριβώς έξω από την πόρτα. Ακολούθησαν δύο κτύποι. «Μισό λεπτό», φώναξε.  Δεν πήρε απάντηση.  Συνέχισε να προσπαθεί να φτιάξει το φιόγκο. Φοβήθηκε ότι δεν ακούστηκε. «Μισό λεπτό!». Ξαναφώναξε καθώς ο φιόγκος ήταν σχεδόν έτοιμος.  Ούτε τότε πήρε κάποια απάντηση.

Επιτέλους έβαλε το κουτί στη θέση του και έκανε να γυρίσει προς την πόρτα αλλά το μετάνιωσε  καθώς ένιωσε μια παρουσία από πίσω. Κατάλαβε ότι είχε ήδη μπει μέσα. Δεν είχε προλάβει. Έσκυψε το κεφάλι στο πάτωμα. Ένιωσε το αίμα να συσσωρεύεται όλο στα μάγουλα. Κοίταξε το χαλί όπως δεν το είχε παρατηρήσει ποτέ. Καφέ με σχεδιάκια. Έπρεπε να το αλλάξουν, είχε φθαρεί πολύ.

Σήκωσε το κεφάλι δειλά ψηλά ξανά και γύρισε προς την πόρτα. Δεν είδε κανένα. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη.

Πλησίασε προς την πόρτα και αφουγκράστηκε βήματα να απομακρύνονται. Είχε μείνει όμως στο χώρο, ένα γνώριμο άρωμα. Αυτό το άρωμα δεν το ξέχασε ποτέ.

Και μετά από περίπου τρία χρόνια, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στο σούρουπο, ίσα που ο ήλιος χανόταν, μύρισε το γνώριμο άρωμα. Το αεράκι το έφερνε απαλά και με το βλέμμα της αναζήτησε την προέλευση. Δυο κύριοι, παραδίπλα συζητούσαν χαμηλόφωνα κρατώντας τα ποτά  τους.

 Έσκυψε το βλέμμα της στα πόδια της αναζητώντας το φθαρμένο χαλί.