Ήταν μία καλοκαιρινή ημέρα όταν έμαθα για τον Μάριο. Είχε δώσει συνέντευξη, στην οποία μιλούσε για την πρωτοβουλία που πήρε να ασχοληθεί με τη συγγραφή.
Ο Μάριος με κέρδισε εξαρχής. Διαβάζοντας τα λόγια του, αισθάνθηκα μία οικειότητα που δύσκολα πραγματοποιείται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη.
Η γραφή του διακατέχεται από μία ειλικρίνεια τόσο αθώα και συνάμα τόσο αληθινή. Σε παραπέμπει σε έναν κόσμο, δομημένο από τον ίδιο το Μάριο. Από την αρχή τη συζήτησή μας, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ενός ονειροπόλου που αντί για ένα οποιοδήποτε στυλό χρησιμοποιεί την ίδια του τη ψυχή και αντί για κάποιο χαρτί χρησιμοποιεί τον εαυτό του, αναδιατυπώνοντας περασμένες αναμνήσεις.
Νομίζω ότι άξονας και ουσιαστικό ενδιαφέρον έχει ο Μάριος όχι μόνο ως επιτυχημένος συγγραφέας, αλλά και ο Μάριος ως ένας άνθρωπος του πνεύματος έξω από τα συνήθη όρια μίας συνέντευξης. Σκεφτόμουν να αναφέρω βιογραφικά στοιχεία του ιδίου, αλλά τελικά έχει σημασία ο τόπος καταγωγής; Ο τόπος γέννησης; Οι διάφοροι αριθμοί σχετικοί με την ανθρώπινη ύπαρξη;
Έμεινα προσηλωμένη στα συναισθήματα που δημιουργεί ο Μάριος και στα συναισθήματα που έχει βιώσει και βιώνει καθημερινά, ως ένας άνθρωπος με αποφασιστικότητα, η οποία εκπηγάζει από λίγους ανθρώπους.
Θα παραθέσω λοιπόν μία γεύση από τον ίδιο και θα ευχηθώ μέσα από την καρδία μου, το απλό παιδί που έμαθα μέσα από τα κείμενά του να συνεχίσει το έργο του όχι μόνο στο συγγραφικό τομέα, αλλά και ως ένα πρότυπο εσωτερικής δύναμης και εμπιστοσύνης στον ίδιο του τον εαυτό. Ως ένα άτομο που μετέφερε το όνειρο από την καρδιά του στην πραγματικότητα .
Αγαπητέ κύριε Μάριε, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή να αποδεχτείτε να απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις μου, στο πλαίσιο του αφιερώματος που θα ήθελα να σας κάνω. Αρχικά, θα ήθελα να μου πείτε ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσετε την ενασχόλησή σας με τη λογοτεχνία; Κάποιο γεγονός; Κάποια βαθύτερη ψυχική ανάγκη;
Καταρχάς εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε μέσα από αυτή την συνέντευξη.
Η ανάγκη να γράφω ξεκίνησε από την ηλικία των 13 ετών όπου ξεκίνησα να γράφω τα πρώτα μου ποιήματα αλλά και πολύ μικρές ιστορίες τρόμου. Μέσα από αυτό τον τρόπο έβρισκα μια διέξοδο για να ξεσπάω την πίεση που ένιωθα μέσα στο μυαλό μου όταν πλημμύριζε κυριολεκτικά κάθε φορά από χιλιάδες εικόνες. Ήθελα με κάποιο τρόπο να τις αποτυπώσω, να τις καταγράψω! Όμως, τότε, δεν μπορούσα να φανταστώ την ειρωνεία της τύχης ότι θα ήμουν δυσλεκτικός, με αποτέλεσμα ο γραπτός λόγος να είναι θεωρητικά απαγορευμένος για εμένα. Όμως δεν τα παράτησα ποτέ, μπορεί κανείς να μην καταλάβαινε τι έγγραφα, καταλάβαινα όμως εγώ! Στην αρχή τα γραπτά μου ήταν ένα παζλ! Γιατί τα μισά τα είχα αποτυπωμένα στο χαρτί και τα άλλα μισά μέσα στο μυαλό μου, κάτι που το έχουν όλοι οι δυσλεκτικοί. Για αυτό δυσκολευόμαστε να εκφραστούμε γραπτώς. Στην πορεία όμως, βρήκα τον τρόπο να γράφω ό,τι σκεφτόμουν χωρίς να αφήνω κενά. Και αυτό το κατάφερα με το να μου λένε κάθε φορά ό,τι απορία είχαν όταν διάβαζαν κάτι δικό μου. Έτσι καταλάβαινα τι είχα αφήσει “πίσω” και το συμπλήρωνα. Μέχρι που έφτασα στο σήμερα, όπου τα έργα μου διαβάζονται χωρίς πρόβλημα περνώντας άμεσα το εκάστοτε μήνυμα που θέλω να περάσω μέσα από κάθε ιστορία μου.
Θα λέγαμε ότι η δυσλεξία είναι μία «διαφορετικότητα» στις διαδικασίες επεξεργασίας της γλώσσας, είναι μία ιδιότητα με την οποία γεννιέται κάποιος. Παρόλα αυτά, διαβάζοντας στοιχεία που δίνεται στις πληροφορίες σας φαίνεται να σας κατέκριναν για αυτό. Με αυτές τις συμπεριφορές, στιγματίστηκε ο ψυχικός σας κόσμος; Πως αισθάνεστε σήμερα μετά από την πρωτοβουλία που πήρατε να ασχοληθείτε ενεργά με την συγγραφή;
Η αλήθεια είναι ότι είναι ένα βάρος, ή αν θέλετε ένα άσχημο βίωμα που το κουβαλάω ακόμα μέσα μου. Ακόμα και σήμερα άνθρωποι που διαβάζουν σχόλια μου ή αποσπάσματα κάποιων ανέκδοτων έργων μου και δεν μπαίνουν στην διαδικασία να μάθουν ποιος είμαι, έχουν αφήσει σχόλια του τύπου “Μάθε ορθογραφία πρώτα…” ή “Μάθε σύνταξη…” και με γυρνάνε κάποια χρόνια πίσω θυμίζοντας μου γεγονότα που θέλω να ξεχάσω. Ωστόσο, όταν πάρουν τις απαντήσεις που πρέπει και αυτές όχι από εμένα αλλά από αναγνώστες που με ακολουθούν και αγαπούν τα έργα μου, καταλαβαίνουν τον λάθος τους και ζητάνε συγνώμη. Όπως και να έχει δεν πτοούμε! Δεν τα παράτησα 22 χρόνια θα τα παρατήσω τώρα; Μου αρέσει ο γραπτός λόγος! Και είναι ο μόνος τρόπος να μάθει ο κόσμος τι έχει στο μυαλό του ένας δυσλεκτικός. Γιατί πρέπει να ξέρετε πως εμείς οι δυσλεκτικοί δεν έχουμε σκέψη! Δεν μπορούμε να σκεφτούμε όπως όλοι οι άλλοι! Έχουμε μονάχα εικόνες! Ακόμα και τώρα που γράφω έχω στον νου μου ανθρώπους να διαβάζουν αυτές τις αράδες, εσένα που θα τις διαβάζεις και θα τις επιμεληθείς, ότι μπορείς να φανταστείς αυτή την στιγμή είναι μέσα στο κεφάλι μου! Αυτό βέβαια οφείλετε και σε άλλο ένα χαρακτηριστικό μας, την έλλειψη συγκέντρωσης! Ότι και αν κάνουμε πάντα σκεφτόμαστε κάτι διαφορετικό. Όλα αυτά λοιπόν που περνάνε μέσα από το μυαλό μας, με μπόλικη δόση φαντασίας, τα περνάω μέσα από τα βιβλία μου! Ό,τι διαβάζετε είμαι ΕΓΩ!
Είμαι πολύ περήφανος για ό,τι έχω καταφέρει ως τώρα και νιώθω μία τεράστια ανάγκη σιγά, σιγά να καλύπτετε. Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως συγγραφέα αλλά ως έναν ονειροπόλο που θέλει να ταξιδέψει σε άγνωστους κόσμους, όλους όσους νιώθουν το ίδιο με εμένα.
Πως αισθανθήκατε όταν είδατε το πρώτο σας βιβλίο δημοσιευμένο;
Συγκινήθηκα πάρα πολύ γιατί ήταν κάτι που ενώ το φανταζόμουν γελούσα με την σκέψη αυτή. Για αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου τις Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία που μετά από τον εαυτό μου, ήταν οι αμέσως επόμενοι άνθρωποι που πίστεψαν σε εμένα.
Τι σχέδια έχετε για το μέλλον και τι θα λέγατε σε κάποιους που έχουν δυσλεξία και αυτό τους σταματά από μία παρόμοια πρωτοβουλία;
Θα συνεχίσω αυτό κάνω γιατί πραγματικά το αγαπώ! Δεν γράφω για να γίνω γνωστός αλλά γιατί μόνο έτσι εκφράζομαι! Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι του κόσμου αν θα το εκτιμήσει ή όχι. Εγώ μια φορά δε θα σταματήσω. Θα ήθελα να τους πω να μην τα παρατάνε! Η ζωή θα ήταν πολύ βαρετή αν τα είχαμε όλα έτοιμα στο χέρι! Επίσης μιας και μου δίνεται την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να σας πω ότι έχω σκοπό να πάω σε σχολεία και να μιλήσω σε μαθητές που έχουν δυσλεξία, ίσως καταφέρω να τους περάσω αυτό που δεν θέλησε να μου περάσει εμένα κανείς. Να παλέψουν πρώτα για τον εαυτό τους και ύστερα για τους άλλους, στο τέλος αυτό που πάντα μένει είναι η χαρά της δημιουργίας!
Και τέλος, κύριε Μάριε, για πολλούς η συγγραφή είναι ένα μέσο εξωτερίκευσης, όπως έλεγε ο ποιητής Καρυωτάκης, «η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε», για εσάς η ποίηση αλλά και ευρύτερα η λογοτεχνία τι είναι τελικά;
Είναι η ψυχή μας όλη! Ένας άνθρωπος που δεν διαβάζει είναι ένας άνθρωπος άδειος. Απλά συνυπάρχει με τον κόσμο γύρω του κλέβοντας λίγη από την δικιά τους ανάσα.
Και θα κλείσω πάνω σε αυτό με έναν αγαπημένο μου στίχο του Κ. Καρυωτάκη:
«Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ’ αυτήν εδώ τη γη,
σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία.
Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.
Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.»
Ιστοσελίδα συγγραφέα: http://www.marioskarakatsanis.gr
Βιβλία συγγραφέα: « Το ξύπνημα» (2013)
« Η συμφωνία» (2013)
Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Bookstars και Ελληνική Πρωτοβουλία αντίστοιχα.