Μόλις ένα επεισόδιο πριν το τέλος του τέταρτου κύκλου του Game of Thrones και πραγματικά η δράση σε όλα τα μέτωπα χτυπάει κόκκινο. Μετά το 8 εξαιρετικό επεισόδιο, ακολούθησε ένα ισάξιο αν όχι καλύτερο. Το κείμενο που ακολουθεί περιέχει σπόιλερς για τη σειρά (γενικά) και για το 9 επεισόδιο (ειδικά).
Μόνο Τείχος
Από τη δεύτερη σεζόν και το 9 επεισόδιο με τίτλο «Blackwater» είχαμε να δούμε μία τόσο συγκλονιστική μάχη. Αυτήν τη φορά δεν είμαστε στο King’s Landing αλλά στο τείχος. Τα κοινά σημεία των δύο επεισοδίων είναι αρκετά. Τα σημαντικότερα είναι:το ενδιαφέρον δε φεύγει δευτερόλεπτο μακριά και δεν έχουμε τα συνηθισμένα (πολλές φορές βαρετά) ταξίδια από το ένα σημείο του χάρτη στο άλλο. Πενήντα λεπτά αγωνίας, δράσης, και ατελείωτης μάχης σώμα με σώμα. Το άλλο κοινό με το «Blackwater» είναι ο σκηνοθέτης. Neil Marshall και στα δύο. Τα τείχη του King’s Landing στο ένα, το παγωμένο τείχος στο άλλο. Οι περιπέτειες της Νυχτερινής Φρουράς στους τέσσερις κύκλους μέχρι σήμερα, έχουν αναλογικά το μικρότερο κομμάτι σε χρόνο. Αυτό είναι λογικό, γιατί αφενός στο King’s Landing βρίσκονται πολλοί από τους κεντρικούς χαρακτήρες και αφετέρου, γιατί η Καλίσι είναι διαρκώς σε κίνηση αντιμετωπίζοντας νέους κινδύνους σε νέα μέρη. Αυτό δεν συμβαίνει με τη Νυχτερινή Φρουρά, το κέντρο τους, η αρχή και το τέλος τους είναι το Τείχος. Η σημασία του να αντισταθούν και να κρατήσουν τους «Wildlings» πίσω από το Τείχος και μακριά από το Γουέστερος, έχει να κάνει με την ίδια τους την ύπαρξη.
The Watchers on the Wall
Ο τίτλος του επεισοδίου «The Watchers on the Wall» είναι απόσπασμα του όρκου που δίνουν τα μέλη όταν ολοκληρώνεται η ένταξή τους στη νυχτερινή φρουρά. Ο όρκος στο καθήκον τους οδηγεί, τους ενώνει και τους δίνει κουράγιο να αντισταθούν στις ορδές από «Wildlings» που έρχονται. Οι «ελεύθεροι άνθρωποι» ενώνονται πίσω από το Μανς Ρέιντερ (γνωστός ως Βασιλιάς πέρα από το τείχος), για να μπορέσουν να γκρεμίσουν-περάσουν την αδικία που λέγεται τείχος και να οδηγηθούν νότια.
Δράση
Το επεισόδιο ξεκινά όπως σε όλες τις σειρές-ταινίες που έχουν μάχη, ήρεμα. Είναι η μπουνάτσα πριν τη φουρτούνα είναι η ηρεμία πριν τον κρότο. Βλέπουμε το Σάμγουελ Τάρλυ να θέλει να μάθει «πως ήταν» η «φάση»του Σνόου με την Ύγκριτ και μετά να φιλοσοφεί για τον έρωτα και το καθήκον με το Μέιστερ Αίμον (για τους παλιούς φίλους Αίμον Ταργκάρυεν). Στησυνέχεια την Γκίλυ να επιστρέφει με το μωρό της ενώ ο Σαμ την είχε για νεκρή. Την ίδια στιγμή, στην ίδια μεριά του τείχους λίγο έξω από το «Castle Black», βλέπουμε την Ύγκριτ με τους συντρόφους της. Αποστολή τους είναι να ανοίξουν την πύλη που βρίσκεται εκεί για να μπορέσουν να περάσουν οι «wildlings». Η Ύγκριτ ορκίζεται ότι η ζωή του Τζον Σνόου της ανήκει, άρα και ο θάνατος του, είναι δική της υπόθεση.
Μάχη
Εκτός του Τζον Σνόου που είναι ο κύριος χαρακτήρας ενδιαφέροντος στο τείχος, την παράσταση κλέβουν κάποιοι περιφερειακοί και κυρίως υποστηρικτικοί χαρακτήρες. Πρώτος και καλύτερος ο Σερ Άλισερ, πρώτα παραδέχεται στον Σνόου ότι έπρεπε να τον έχει ακούσει και να είχε σφραγίσει την πύλη. Στη συνέχεια του δίνει ένα μάθημα περί ηγεσίας, τονίζοντας ότι αν όλοι τηρήσουν τον όρκο τους και κάνουν το καθήκον τους, τότε το τέλος τους δεν έχει φτάσει και θα μπορεί να συνεχίσει να τον μισεί και αυτός θα μπορεί να συνεχίσει να εύχεται το βέλος της Ύγκριτ να είχε κάνει τη δουλειά σωστά (sic), κάτι σαν business as usual. Εκεί όμως που ο Σερ Άλισερ ξεχωρίζει, είναι στο λόγο που βγάζει όταν κατεβαίνει από την κορυφή του Τείχους για να υπερασπιστεί το «Castle Black» και να ηγηθεί των ανδρών του. Ο λόγος του είναι πραγματικά ανατριχιαστικός και η βραχνάδα της φωνής του σε συνεπαίρνει (κυριολεκτικά τρομερή δουλειά από τον ηθοποιό Owen Teale). Μάχεται με όποιον εχθρό βρεθεί μπροστά του και τελικά πέφτει από τον Τόρμουντ το Γιγαντοκτόνο.
Τζον
Με το Σερ Άλισερ να ζητά και το Γιάννος Σλυντ κάτω (άσχετα αν η κότα πήγε να κρυφτεί), ο Τζον βρίσκεται επικεφαλής στο τείχος και στέλνει έξι άνδρες κάτω να υπερασπιστούν την εσωτερική πύλη στο τούνελ, μεταξύ αυτών και ο φίλος του Γκρεν. Η προσπάθεια τους να κρατήσουν το πέρασμα και να σκοτώσουν το γίγαντα, είναι ένα πραγματικό έπος και η σκηνή είναι συγκλονιστική, από την αρχή μέχρι το τέλος. Όταν ο Σαμ ανεβαίνει να ζητήσει επιπλέον άντρες τότε, ο Τζον αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να κατέβει και ο ίδιος στη μάχη. Εκεί θα συναντηθεί με το αναπόφευκτο.
Ύγκριτ
Όταν οι δρόμοι του Τζον και της Ύγκριτ χώρισαν, ξέραμε ότι όταν ξαναβρεθούν, θα είναι και η τελευταία φορά. Όπως ο Τζον όταν πρωτογνωρίστηκαν της χάρισε τη ζωή, έτσι και αυτή, στο τέλος του χάρισε τη δική του. Το ειλικρινές γεμάτο αγάπη χαμόγελο του Τζον, πριν ένα βέλος κόψει το νήμα της ζωής της Ύγκριτ είναι λυτρωτικό, γιατί έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες την ξαναβλέπει. Τα προθανάτια λόγια της Ύγκριτ είναι ένας ύμνος στον ανολοκλήρωτο έρωτα και ταυτόχρονα ένα τελευταίο παράπονο στον άνθρωπο που αγάπησε πιο πολύ και από τη ζωή της.
Season Finale
Μετά την πρώτη απώθηση των «wildlings» τα ανοιχτά μέτωπα είναι πραγματικά παντού. Η ζωή του Τύριον κρέμεται από μία κλωστή, η επόμενη κίνηση της Νταινέρυς μετά την προδοσία του Τζόρα παραμένει άγνωστη, η περιπλάνηση της Άρυα με το «κυνηγόσκυλο» θα συνεχιστεί; Η επόμενη κίνηση του πανούργου Μπέιλις αυτήν τη φορά με τη Σάνσα στο πλευρό του, ποια θα είναι; Με το Στάνις να πηγαίνει στο άγνωστο(;) και με το Χειμώνα να έρχεται (όπως λένε και οι Σταρκ, παρόλο που έχει αργήσει και λογικά θα αργήσει κι’άλλο) και τους «Whitewalkers» να είναι όλο και πιο κοντά, ένα πράγμα είναι σίγουρο