Μετά το πρώτο ντοκιμαντέρ του Αντώνη Κανάκη «Immersion: Βουτιά σε μια άλλη πραγματικότητα», ήρθε το δεύτερο ντοκιμαντέρ «One Love Team», ως συνέχεια της προσπάθειας της ελληνικής ομάδας της Action Aid στην Sierra Leone και στα υπανάπτυκτα χωριά που επισκέφτηκε ένα χρόνο πριν ο Αντώνης Κανάκης. Με τα έσοδα από τα κέρδη του πρώτου ντοκιμαντέρ, συγκροτήθηκε μια ομάδα 37 Ελλήνων, για να επισκεφθούν τα μέρη εκείνα ώστε να βοηθήσουν στην κατασκευή ενός σχολείου και ενός πηγαδιού που θα παρέχει νερό στο μαιευτήριο της περιοχής. Παράλληλα οι περισσότεροι από την ομάδα, καθώς ήταν ανάδοχοι παιδιών από εκείνα τα μέρη, είχαν την ευκαιρία να τα συναντήσουν από κοντά και να τους δώσουν δώρα και αγάπη.
Η ομάδα ονομάστηκε One Love Team από το αίσθημα της αγάπης και της κοινωνικής προσφοράς για το οποίο ταξίδεψαν τόσο μακριά σε μια χώρα εντελώς διαφορετική από τη δική μας. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν φυσικά ήταν πολλές, όχι μόνο των διαφορετικών συνθηκών σε εκείνα τα μέρη όπως (κλίμα, πολιτισμός, συνήθειες) αλλά και των εικόνων που αντίκρισαν. Όπως πρώτος εξήγησε ο Αντώνης Κανάκης και εκείνοι με τη σειρά τους συνειδητοποίησαν πως οι εικόνες και η πραγματικότητα γεννούν εντελώς διαφορετικά συναισθήματα από όταν τα έβλεπαν απλά στην τηλεόραση ως κάτι μακρινό. Ο τυμπανισμός στις παιδικές κοιλιές από την αβιταμίνωση, οι λασπωμένοι δρόμοι, τα πρόχειρα σπίτια από ξύλο και φύλλα δείχνουν μια πρώτη εικόνα της εξαθλίωσης του λαού. Για άλλη μια φορά αρνήθηκαν να δείξουν τις αποκρουστικές εικόνες των πεθαμένων παιδιών στην άκρη του δρόμου από την ασιτία και την έλλειψη καθαρού νερού.
Το πρώτο έργο της δημιουργίας του σχολείου, ήταν αναγκαίο γιατί το υπάρχον σχολείο ήταν ένα μικρό δωμάτιο, με άθλιες συνθήκες σαν κελί φυλακής. Επίσης αρκετοί μαθητές περπατούσαν χιλιόμετρα καθημερινά ως το σχολείο. Πρώτη μέριμνα επομένως ήταν να χτιστεί ένα σχολείο που να καλύπτει πολλούς μαθητές των κοντινών περιοχών, αλλά και να έχει αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις. Το δεύτερο έργο ήταν η κατασκευή ενός πηγαδιού δίπλα στο μαιευτήριο της περιοχής. Για να βρουν νερό, περπατούσαν χιλιόμετρα και το μετέφεραν σε βρώμικες μπουκάλες. Επίσης το συγκεκριμένο νερό ήταν μολυσμένο. Η ανάγκη για καθαρό νερό τόσο στην κοινότητα όσο και στο μαιευτήριο ήταν επιτακτική.
Είδαμε τα εγκαίνια του σχολείου, τον μόχθο των εργατών στα ορυχεία για την ανεύρεση διαμαντιών και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, καθώς και τις παροχές της Action Aid στις κοινότητες όπως τα προγράμματα επιμόρφωσης για άτομα ορφανά από τον εμφύλιο πόλεμο. Οι κάτοικοι μίλησαν για τις σκληρές συνθήκες ζωής και την εγκατάλειψή τους από την κυβέρνηση. Τέλος τα μέλη της ομάδας μίλησαν για τα συναισθήματα που προκαλεί η σύγκριση ανάμεσα στη δική μας ευκατάστατη ζωή και στην ζωή των ανθρώπων που δεν έχουν καθαρό νερό και μαζεύουν κάθε μέρα τους καρπούς από τα χωράφια για να τραφούν. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ αξιέπαινο, καταδεικνύοντας τόσο τις ανάγκες των ανθρώπων, όσο και την ανάγκη αρωγής μας να γίνουμε ανάδοχοι παιδιών με 0.72€ την ημέρα.