Η ζωή σε παρασύρει στο διάβα της. Θες δε θες θα την ακολουθήσεις γιατί θα σε πάει εκεί που θέλει. Σε περίεργα μονοπάτια, σε δύσκολες καταστάσεις… εσύ όμως οφείλεις να βγεις αλώβητος από τις δοκιμασίες που θα σε υποβάλλει. Δε μπορείς βέβαια να την αποφύγεις, γιατί εκείνη δεν προσπερνά. Έρχεται και σε συναντά πάντα έτσι, απρόσμενα. Δεν έχεις άλλη επιλογή, την ακολουθείς. Σε καθοδηγεί με το ένστικτό σου. Μόνο αυτό έχεις.
Η λογική; Μπα, δε καταφέρνει και πολλά. Το ξέρεις, όλοι το ξέρουμε, όλοι το έχουμε νιώσει. Τι περίεργο συναίσθημα αλήθεια; Πώς κάποιες στιγμές αφήνουμε τα πράγματα γύρω μας να συμβαίνουν, σα να είμαστε ανήμποροι να τα τιθασεύσουμε; Ίσως γιατί είμαστε. Είμαστε αδύναμοι να της αντισταθούμε. Τόλμα μάτια μου. Όχι να αντισταθείς στη ζωή. Όχι. Στη λογική πρέπει.
Εκείνη ορθώνεται μπροστά σου και σε προειδοποιεί για επικίνδυνες και αδοκίμαστες καταστάσεις. Εκείνη φέρνει τα πάνω κάτω. . Ο άνθρωπος φοβάται το αδοκίμαστο και το απ΄ αλλού φερμένο, όπως λέει και ο ποιητής. Και η ζωή έχει πολύ από αυτά τα δύο στοιχεία. Της οφείλουμε σεβασμό, για να μας σεβαστεί και εκείνη την κατάλληλη στιγμή. Πρέπει να μας ανταποδώσει ό,τι μας «χρωστάει». Και οι περισσότεροι από μας νιώθουμε πως μας χρωστάει πολλά. Αλήθεια θα μας τα επιστρέψει κάποτε όλα όσα μας στέρησε; Η απάντησή μου είναι πως ξέρει καλά τι κάνει. Αγαπημένο μου μοτίβο: Όλα γίνονται για ένα σκοπό.
Το ‘χει πει και ο Αριστοτέλης άλλωστε (τελολογική θεωρία). Μην απογοητεύεσαι μάτια μου για όσα δεν ήρθαν έτσι όπως τα περίμενες, δε μπορείς εσύ να τα οδηγήσεις, εκείνα σε οδηγούν. Δε το κατάλαβες ακόμη; Κύκλους κάνει κι εμείς την παρακολουθούμε και λικνιζόμαστε στο ρυθμό της.
Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Κατάλαβέ το!