Όπως καταλάβατε σήμερα ανοίγουμε ένα ακόμη μεγάλο θέμα, που κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει ούτε να το εξηγήσει. Ο τίτλος που έβαλα με θυμώνει, με στεναχωρεί, με δυσαρεστεί, με αηδιάζει, με τρομάζει, αλλά ταυτόχρονα με κάνει να θέλω να αλλάξω.
Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να χάθηκε η αγάπη. Πως τα παιδιά της ηλικίας μου αλλά και άτομα μέχρι τα τριάντα, αλυόνουν τις ψυχές τους σε ανούσια ξενύχτια, σε ποτά, σε καταχρήσεις, ενώ η μεγαλύτερη μέθη είναι ο έρωτας. Πως αναζητούν εφήμερες σχέσεις, λειψές από ουσία και αγάπη, απλά εμπλουτισμένες με ένα άγριο, τρελό, παθιασμένο σεξ. Σας ακούγετε ιδανικό; Εμένα όχι! Πάντα πίστευα και πιστεύω πως όλα αυτά συνδυάζονται, αν ξες να περιμένεις και να αγαπάς.
Πολλοί θα πουν μια φορά ζούμε ας το κάνουμε μέχρι τέλους, χωρίς δεσμεύσεις, περιορισμούς, «πρέπει» και «μη». Συμφωνώ φίλε μου, αλλά γιατί παρόλα αυτά όταν δεις ένα ερωτευμένο ζευγάρι στην παραλία ζηλεύεις; Γιατί ενώ το παίζεις άνετος και γκομενιάρης, θες μια κοπέλα να σε κοιτάει και να σου λέει «για μένα είσαι τέλειος»; Μην παραμυθιάζεις τον εαυτό σου. Κάτσε και περίμενε καρτερικά την ψυχή που θα ‘ρθει και θα γίνει ένα με τη δική σου. Ναι δεν θα ‘χεις τις ελευθερίες σου, ναι μπορεί να νιώσεις πίεση, κούραση, εξάντληση, αλλά γιατί δεν παλεύεις επιτέλους για κάτι στην μίζερη ζωή σου; Γιατί δεν βλέπεις και την άλλη μεριά του νομίσματος; Οι άνθρωποι που πολεμάνε πραγματικά για την σχέση τους δεν είναι αυτοί που φοβούνται να μείνουν μόνοι, είναι οι μαχητές!
Αυτοί που αγαπούν αληθινά, που είναι ώριμοι να σκεφτούν ότι αξίζει να καείς για μία αγάπη αληθινή! Όχι, δεν μιλάω για σχέσεις που παλεύει μόνο ένας και ο άλλος αφήνει τα πράγματα στο έλεος τους. Μιλάω για εκείνα τα ζευγάρια που μαλώνουν και μετά γελάνε με την ψυχή τους, για εκείνα που δεν έχουν εγωισμούς και μετά τον τσακωμό πλησιάζονται σαν μικρά παιδιά που θέλουν να παίξουν μετά από την λογομαχία τους! Για κείνα που λες «είναι φίλοι ή ζευγάρι»; Που δεν υπάρχει κανένας άλλος γι’ αυτούς! Για κείνους μιλάω…
Περιμένω τα προβλήματά σας και την τοποθέτηση σας πάνω στο θέμα….