Ο H. P. Lovecraft, είναι από τους πιο γνωστούς συγγραφείς φανταστικής λογοτεχνίας, γεννήθηκε το 1890 στο Providence. Ο πατέρας του ήταν πλανόδιος πωλητής κοσμημάτων ενώ η μητέρα του απόγονος των πρώτων αποικιστών της Μασαχουσέτης. Σε μικρή ηλικία έχασε τον πατέρα του λόγω παραλυτικής παράνοιας, έτσι μεγάλωσε με τον παππού του, τις θείες του και την μητέρα του που κι αυτή ύστερα από μερικά χρόνια τρελάθηκε και πέθανε.
Από την παιδική ηλικία τον γοήτευαν οι ιστορίες τρόμου ενώ τον χαρακτήριζαν ως «παιδί θαύμα» διότι στα δυο του χρόνια, μπορούσε να απαγγείλει ποιήματα και αργότερα, στα έξι του συνέθετε ολόκληρα ποιήματα. Το 1904 ο Lovecraft έχει τάσεις αυτοκτονίας ενώ το 1908 θα πάθει νευρικό κλονισμό και δεν καταφέρει να τελειώσει τις σπουδές του, αυτό θα τον στοιχειώσει για την υπόλοιπη ζωή του.
Πάντως θα χαράξει τη δική του ιστορία στην λογοτεχνία τρόμου και γι’ αυτό σήμερα τον χαρακτηρίζουμε ως «πατέρα του τρόμου». Τα έργα του ήταν επηρεασμένα από τους εφιάλτες του. Αρχικά ο θαυμασμός του για τα έργα του Poe τον ενέπνευσαν στη θεματολογία του και στην συγγραφή του. Αργότερα συνέχισε να μας μεταφέρει σε ονειροχώρες και έπειτα με την επιρροή του Μάχεν, μας γοήτευσε με ιστορίες σχετικά με μυστήρια και μυστικά πέρα από την πραγματικότητα. Έτσι άρχισε να κατέχει τον δικό του ξεχωριστό τρόπο έκφρασης.
Τα περισσότερα κείμενα του, εντοπίζονται σε επιστολές του προς άλλους συγγραφείς, ενώ λίγα είναι τα διηγήματα του που δημοσιεύτηκαν όσο ακόμα ήταν ζωντανός. Αξίζει να σημειωθεί ότι δίπλα του είχε μαθητεύσει και ο Derleth που εξαιτίας του σώθηκαν τα περισσότερα έργα του Lovecraft.
Η συμβολή του συγγραφέα είναι πολύ σημαντική μέχρι σήμερα, αφού έργα του έχουν αναφερθεί από άλλους αναγνωρισμένους συγγραφείς -για τον Stephen King είναι από τους μεγαλύτερους εμπνευστές του. Τέλος, το 1937 του διαγνώστηκε καρκίνος και τον επόμενο χρόνο πέθανε.
Νομίζω πως σε ένα άρθρο – αφιέρωμα για τον H. P. Lovecraft, δεν θα έπρεπε να λείπουν λίγα λόγια για η μεγαλύτερη συζήτηση που γίνεται γύρω από το όνομα του, σχετικά με το αν είναι υπερβολικός και η σύγκριση με τον Edgar Allan Poe. Πρόκειται λοιπόν για κάποιον – όπως τον χαρακτηρίζουν – «νεότερο Poe»;
Αρχικά πιστεύω πως δεν θα ήταν ορθό να συγκρίνουμε έναν συγγραφέα με βάση κάποιον άλλον, ακόμα κι όταν έχουν κάποια σχέση γραφής μεταξύ τους, όπως ο Poe που αποτέλεσε έμπνευση για τον Lovecraft, εδώ θα πρέπει να τονίσω πως σε μια τέτοια περίσταση, η σύγκριση λειτουργεί μειονεκτικά και για τους δυο, αλλά κυρίως για τον νεότερο. Ενώ δεν είναι λίγες οι αμφιβολίες που δημιουργεί στο κοινό του.
Όμως αναρωτιέμαι, αυτές οι συγκρίσεις δεν θα «δημιουργήσουν» έναν μελλοντικό, καλύτερο έργο ή μια νέα άποψη γύρω από αυτό;
Ο δεύτερος χαρακτηρισμός για τον συγγραφέα είναι η υπερβολή, η γραφικότητα. Έχω όμως την εντύπωση ότι είναι άδικος ο χαρακτηρισμός από κάποιον που αγαπά αυτό το είδος γραφής, έπειτα είναι άδικος διότι είναι αδύνατο το κρίνουμε χωρίς να λάβουμε υπόψη τις συνθήκες και την εποχή του. Ειδικότερα ο Lovecraft έχει μείνει γνωστός κυρίως για την ικανότητα του να μας μεταφέρει σε μια αλλόκοσμη ατμόσφαιρα χωρίς διαλόγους, με ιδιαίτερη μορφή γλώσσας, όπως αναφέραμε και παραπάνω σε έναν κόσμο πέρα από την πραγματικότητα, γεμάτο μυστικά και μυστήρια. Γι’ αυτό το λόγο έχει επηρεάσει πολλούς τομείς μέχρι σήμερα, όχι μόνο συγγραφείς αλλά και στον κινηματογράφο, στην ζωγραφική, στη μουσική (Μια ματιά στο κομμάτι “The dark eternal night” των Dream Theater που είναι βασισμένο στο διήγημα “Nyarlathotep”, θα σας πείσει.)
Τέλος, για όποιον θέλει να γνωρίσει τον Lovecraft, μπορεί να ξεκινήσει με:
«Την σκιά πάνω απ’ το Ίνσμουθ»:
Είπαν… ότι αν ένωναν το αίμα τους θα γεννιόντουσαν παιδιά που στην αρχή θα έμοιαζαν με ανθρώπους, αλλ’ αργότερα θα έμοιαζαν ολοένα και περισσότερο μ’ εκείνα τα πλάσματα…
«Όνειρα στο σπίτι της μάγισσας»:
Πρόκειται για την ανάμειξη με την μη ευκλείδεια γεωμετρία με τον υπερφυσικό τρόμο, η μουσική του Eric Τ., η γιορτή με την φριχτή τελετή και ο Αλχημιστής με την κατάρα θανάτου που καταδιώκει μια οικογένεια ευγενών. Θα σας κόψει την ανάσα.