Επέκταση πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης μέ33% των κρατικών ομολόγων της. Το επόμενο βήμα όμως είναι, αν επιστρέψει η εμπιστοσύνη των επενδυτών και σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, να μπορέσει η ΕΚΤ να συμβάλει στην προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας από την ύφεση.
Το ζήτημα είναι όμως αν η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει στα δύο αυτά πεδία: αξιοπιστία και ανάκαμψη, ώστε μετά να έρθει και έξτρα ρευστότητα.
Η στάση των αγορών θα είναι καθοριστική για τα επόμενα βήματα, αν διαλυθεί σύντομα ο φόβος Grexit (με βάση και μία θετική αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος) και επιστρέψει η ομαλότητα στην αγορά του ελληνικού χρέους.
Όλα αυτά, παρά το κοινώς νομιζόμενο, δεν εντάσσονται απλουστευτικά σε κάποια κόντρα «αριστερών», «δεξιών» ή φιλελεύθερων» στην Ευρώπη, ούτε στο σχέδιο «Grexit» που απεργάζονται κύκλοι της ΕΕ κλπ, αλλά μάλλον σε μία γενικότερη διαμάχη της ΕΚΤ και της γερμανικής Bundesbank για το κατάλληλο ύψος του πληθωρισμού στην Ευρώπη. Ενώ δηλαδή η Ευρωζώνη (και ειδικά η Νότια Ευρώπη) έφτασε να «καίγεται» από την ύφεση και τον αποπληθωρισμό, οι οικονομικοί εγκέφαλοι της γερμανικής «Σχολής» φοβούνται πως ο πληθωρισμός μπορεί να ξεφύγει πάνω από το ιδεατό όριο του 2%, με συνέπεια να χρειαστούν χρόνια μετά για να τιθασευτεί ξανά.
Επομένως υπάρχει μικρό φως στο τούνελ για την Ελλάδα μετά από αυτή την απόφαση προκειμένου να πάρουμε σειρά στον τομέα της ανάπτυξης που τόσο υστερούμε εδώ και πολλά χρόνια.Παρ’όλα αυτά στην Ελλάδα ζούμε και πάντα θα υπάρχει κάτι το οποίο θα μας πηγαίνει πίσω σε θέματα που αφορούν αναπτυξιακές πολιτικές και στρατηγικές!