Κι έτσι λοιπόν, ένα χειμωνιάτικο βραδάκι Κυριακής κανονίζεις να πας για καφέ με την κολλητή σου… Ξεσηκώνεστε και φεύγετε με το αυτοκίνητο… Έχει κρύο και είναι όλα όμορφα και ήρεμα… Λες και όλα ήταν προμελετημένα, το πώς, το πού, το πότε. Όλα γίνονται με μαθηματική ακρίβεια, μυαλό και σώμα είναι χαλαρά και η βραδιά κυλάει αρμονικά.Ξαφνικά δίχως να το καταλάβεις έχοντας φύγει από το καφέ, βλέπεις κάποιον τον οποίο μέχρι και πριν από ένα λεπτό δεν τον γνώριζες, δεν ήξερες καν ότι υπάρχει… Γνωρίζεστε, δίνετε τα χέρια όπως και σε όλες τις γνωριμίες και από εκεί και μετά χάνονται όλα τριγύρω…
Το βλέμμα παγώνει πάνω του με διακριτικό τρόπο, προσπαθώντας να κρύψεις το ουρλιαχτό μέσα σου, ανασκουμπώνεσαι, σηκώνεσαι από την καρέκλα, κάθεσαι ξανά αλλά το ρίγος έχει ήδη περάσει όλα τα άκρα σου… Νιώθεις να κρυώνεις, ενώ όλοι ζεσταίνονται, θέλεις να κλάψεις, να γελάσεις, να μιλήσεις και δεν κάνεις τίποτα από όλα αυτά.Σηκώνεστε για να φύγετε και ένα χαμόγελο σε έχει πλημμυρίσει, δεν μπορείς να το κρύψεις, ούτε και προσπαθείς όμως γι αυτό.
Η επόμενη μέρα είναι απλά καθοριστική, ξυπνάς το πρωί με ένα σφίξιμο στην καρδιά, στο στομάχι, πας στη δουλειά, αλλά το μυαλό σου ταξιδεύει. Η σκέψη σου εκεί κολλημένη, άλλα θέλεις να πεις και άλλα λες, προσπαθείς να ξεκολλήσεις λίγο, τουλάχιστον να μπορέσεις να δουλέψεις, αλλά όταν το μυαλό φρικάρει, τι είναι αυτό που μπορεί να το επαναφέρει? Δεν ξέρεις τι και αν πρόκειται να γίνει κάτι, απλά νιώθεις μια ουράνια δύναμη να σε σπρώχνει εκεί κοντά.
Δεν ξέρεις καν αν θα δεις το πράσινο φως, όμως δεν το βάζεις κάτω, προσπαθείς, πλησιάζεις διακριτικά και απλά περιμένεις. Οι μέρες περνούν και εσύ συνεχίζεις να το παλεύεις, έρχονται στιγμές απογοήτευσης που λυγίζεις και σκέφτεσαι να το βάλεις κάτω και τη στιγμή εκείνη που απελπίζεσαι, μια κουβέντα η μια σκέψη σε κάνει να θέλεις να συνεχίσεις. Δε μπορείς να το σταματήσεις, γίνεται βήμα βήμα όλο αυτό. Και σου αρέσει, αυτό είναι το θέμα, ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα που σε κάνει να ηρεμείς, να χαμογελάς, να ελπίζεις σε κάτι καλό και όμορφο…
Όμως όταν παλεύεις για κάτι με ψυχή και με καρδιά, όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε κάτι καλό γίνεται… Κάτι με μέλλον, με προοπτική, με όνειρα και επιτέλους με ελπίδα και χαμόγελο… Έτσι λοιπόν, ας μην το βάζουμε κάτω, ας παλεύουμε για ότι επιθυμούμε, ας κάνουμε τον εγωισμό μας στην άκρη. Άλλωστε, στην αγάπη, στον έρωτα και στη ζωή, ο εγωισμός δεν έχει καμία απολύτως θέση…