Ο τροχός πάντα γυρίζει, έτσι δεν λένε; Έτσι λέω κι εγώ πως πάντα γυρίζει, άλλωστε όλα είναι αλληλένδετα, αν δώσεις πόνο, ο πόνος θα σου επιστραφεί κι αν δώσεις αγάπη πάλι θα γυρίσει πίσω σε σένα διπλάσια… Όταν έχεις πονέσει κι έχεις παλέψει τόσο πολύ για κάποια πράγματα είναι πιστεύω φύσης αδύνατον να στραβώνουν συνεχώς. Όταν έχεις νιώσει πως ο πόνος που σε κυρίευσε ήταν ικανός να κάνει την καρδιά σου να σταματάει να χτυπάει, τότε όντως θαρρείς πως τα έχεις δει όλα.
Όλα εκείνα που αγάπησες και αγκαλιάζοντας τα προσπαθούσες να τα προστατεύσεις με μοναδικό σύμμαχο την ελπίδα του αύριο και ξαφνικά κάποιος βρέθηκε να βάλει μια ”τελεία” στα όνειρα και στη ζωή σου.Όμως δεν κατάφερε να βάλει ”Χ”, αλλά απλά μια τελεία. Κανείς δεν του είπε όμως πως οι τελείες και τα ”Χ”, μπαίνουν μόνο από εκείνους που εμπλέκονται σε μια κατάσταση και μόνο αν το θέλουν αυτοί…
Υπάρχουν όμως οι ανώτερες δυνάμεις ή όπως τις λένε τέλος πάντων, οι οποίες μπορεί να γυρίσουν και το σύμπαν ανάποδα για να γίνουν κάποια πράγματα. Ίσως γιατί είναι γραφτό να γίνουν, ίσως γιατί είναι θέμα μοίρας ή τύχης κανείς δεν ξέρει.Κι εγώ προσωπικά ούτε ξέρω, ούτε και θέλω να μάθω. Εγώ θέλω να αρχίσω ξανά να κάνω όνειρα μαζί σου και να χαμογελάσω αληθινά όπως παλιά…
Κουράστηκα να πονάω, να κλαίω, να θλίβομαι, να έχω δυσκολία στην αναπνοή από τον πόνο της ψυχής μου. Δεν έκανα τίποτα κακό και σε κανέναν, ενώ αντιθέτως πολλοί είναι εκείνοι που με έβλαψαν και θέλησαν το κακό μου. Εγώ όμως δεν έκανα ποτέ, γιατί απλά δεν θέλω και γιατί ότι κάνεις θα σου επιστραφεί πίσω… Εμένα το χαμόγελο και η χαρά πηγάζει μέσα από την αγάπη μου για σένα.
Ο κόσμος μου ξεκινάει και καταλήγει σε σένα, ότι έχει σχέση με σένα είναι ικανό να με φτάσει στα ουράνια ή να με εξοντώσει… Δεν ξέρω αν λέγεται απόλυτη αγάπη, ή ψύχωση, ή τρέλα και δεν θέλω να ξέρω… Αυτό που ξέρω είναι το πως νιώθω εδώ και τόσα χρόνια, ξέρω για όλα όσα πάλεψα, ξέρω ότι γονάτισα και σηκώθηκα πολλές φορές με μια και μοναδική ελπίδα…
Η ελπίδα αυτή ήταν και είναι η παρέα μου όλα αυτά τα χρόνια, όπως και η αγάπη μας, μια αγάπη δίχως σύνορα, δίχως όρια, δίχως ημερομηνία λήξης… Δεν έληξε η δική μας η αγάπη ποτέ, γιατί όταν αγαπηθήκαμε και ενώσαμε τους δρόμους μας από παράλληλους σε ένα κοινό, ξέραμε πως δεν είχε επιστροφή το συναίσθημα αυτό. Και, το έχουμε αποδείξει αυτό στο πέρασμα του χρόνου, γιατί την ιστορία μας τη γράφουμε εμείς οι άνθρωποι κι εμείς προσωπικά γράφουμε ακόμα…
Ο κόσμος γύρω μας γυρίζει, κάποια πράγματα ανατρέπονται, κάποια επανέρχονται, εμείς όμως ενωμένοι πάντα για διάφορους λόγους και αιτίες συνεχίζουμε να προχωράμε χέρι-χέρι. Μπορεί τα χέρια μας να χωρίστηκαν άθελα μας, όμως ενώθηκαν ξανά και οφείλουμε σε εμάς και μόνο να τα κρατήσουμε ενωμένα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όσα περάσαμε ίσως έπρεπε να τα περάσουμε για να καταλάβουμε κάποια πράγματα που μέχρι τότε τα αγνοούσαμε, ή κάναμε πως δεν τα βλέπαμε…
Δεν λυγίζω μαζί σου, δεν γονατίζω, μπορεί κάποιες στιγμές να με κυριεύουν διάφορα αισθήματα ηττοπάθειας αλλά, δεν φοβάμαι μαζί σου… Ξέρω τι είμαι για σένα και ακόμα περισσότερο ξέρω τι είσαι εσύ για μένα. Κράτα γερά αγάπη μου, κράτα με κοντά σου, το ίδιο κάνω κι εγώ, μέχρι να γυρίσει ο τροχός ξανά. Πάντα γυρίζει, αλλά όταν το αποφασίσει αυτός και μόνο, κάτι σαν τη ρουλέτα στα καζίνα, τι νομίζεις. Έτσι είναι, η ρουλέτα στρέφεται και όλοι περιμένουν ένα συγκεκριμένο αριθμό που έχουν ποντάρει, όμως αυτή σταματάει πάντα εκεί που θέλει…
…Σ’αγαπάω…