Η εθνική χθες το βράδυ δεν ήταν καλή αλλά πήρε τη νίκη και τους τρεις βαθμούς. Στην τελική σε αυτή τη φάση που βρίσκετε η ομάδα είναι αυτό που μετράει. Το τόνισαν παίχτες και προπονητής πως στο τέλος οι τρεις βαθμοί είναι που μετράνε και οι νίκες αυτές που θα μας πάνε στο παγκόσμιο της Ρωσίας.
Ανασταλτικά ήμασταν καλοί αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις επιτρέψαμε στους αντιπάλους μας να δημιουργήσουν φάσεις μπροστά από την εστία του Καρνέζη. Τίποτα όμως το ουσιαστικό καθώς οι Εσθονοί αναλώθηκαν κυρίως σε προσπάθειες εκτός περιοχής και με πολύ παιχνίδι από τα άκρα. Αλλά από τις πλευρές το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν σέντρες που εύκολα ή δύσκολα ( είναι αλήθεια πως αρκετές φορές παρουσιάστηκε μια σύγχυση στις απομακρύνσεις των διεθνών μας που έδωσαν δεύτερες ευκαιρίες ) και όχι κάποια δημιουργία από ατομική ενέργεια καθώς οι πλάγιοι της ομάδας ήταν πολύ καλοί αμυντικά. Τα κυριότερα προβλήματα προήλθαν από την ίδια την Εθνική με την αδυναμία που παρουσίασε στην δημιουργία.
Στο δημιουργικό κομμάτι λοιπόν η Γαλανόλευκη πήρε κάτω από τη βάση. Ως επί το πλείστον η μέθοδος ανάπτυξης της ομάδας βασίστηκε στις μακρινές μπαλιές προς τον Μήτρογλου. Όσες φορές προσπάθησε από τον άξονα να αλλάξει μπάλα έκανε εύκολα λάθος κάνοντας τους Εσθονούς απειλητικούς. Ο Μανιάτης δεν μπορεί να κατεβάσει και να δώσει σίγουρα την πρώτη μπάλα και ειδικά μετά την απραξία που βρίσκεται δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος που άρχισε εκεί δεν είναι εξάρι και αργότερα όταν χρησιμοποιήθηκε ως πλάγιος αμυντικός έδειξε ότι δεν μπορεί να βοηθήσει στον δημιουργικό τομέα, όντας όμως εξαιρετικός ανασταλτικά που είναι και η δουλειά του. Και εδώ εμφανίζεται πρόβλημα στην εθνική καθώς δεν υπάρχει αξιόπιστο αμυντικό χαφ. Μανιάτης, Σάμαρης και Τζιόλης δεν μπορούν να βοηθήσουν εκτός από τον δεύτερο που ίσως πρέπει να αρχίσει να παίζει στα στοπερ. Ο Ταχτσίδης είναι αυτός που μπορεί να παίξει σωστά τη θέση καθώς διαθέτει καλή πάσα και παίζει κάθετα αλλά δεν είναι γρήγορος. Η απουσία του Φουρτούνη ήταν πολύ σημαντική καθώς είναι ο μόνος μαζί με Μάνταλο και Μήτρογλου που μπορεί να κρατήσει και να σπάσει σωστά το τόπι. Φάνηκε καθαρά αυτό καθώς δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε καθόλου μπάλα μιας και δεν έχουμε καθαρά εξτρεμ (εκτός από τον Γιανιώτα) για να δώσουμε πλάτος και ότι πήγαμε να κάνουμε ήταν από τον άξονα που όμως δεν είχαμε τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές με τον Μπακασέτα να μην είναι σε καλό βράδυ και το Μάνταλο χαμένο στα πλάγια και έτσι είδαμε τον Μήτρογλου να τραβιέται έξω από την περιοχή για να ακουμπήσει πάνω του η μπάλα.
Όταν λοιπόν δεν μπορείς να δημιουργήσεις πώς νικάς; Φροντίζεις να μη φας γκολ και να αξιοποιήσεις τις στημένες φάσεις. Όπως λοιπόν και έγινε. Δύο τεμάχια λοιπόν από στατικές φάσεις. Τέρμα με το… καλησπέρα από κορνερ όπου είμαστε πολύ καλοί στο εναέριο παιχνίδι και γκολ -φαουλ από τον Σταφυλίδη.
Συμπέρασμα; Κάνουμε ένα βήμα πίσω για να πάμε μπροστά. Μερικές φορές πρέπει να γίνει έτσι για να προχωρήσεις. Μπαλάρα δεν μπορούμε και δεν προβλέπετε να παίζουμε. Έτσι λοιπόν φροντίζουμε να μη χάνουμε και να κερδίζουμε έστω και με μισό μηδέν. Λέτε λοιπόν οι… άμπαλοι (όπως αγαπάμε να τους αποκαλούμε) να επέστρεψαν; Για να δούμε…