Δεκέμβριος 2016: «Τη νέα χρονιά θα αρχίσω να διαβάζω, θα αρχίσω δίαιτα, θα κόψω το κάπνισμα, θα ψάξω για δουλειά, θα βρω ξεχασμένους φίλους, θα αρχίσω υγιεινή διατροφή, θα αρχίσω γυμναστική, θα προγραμματίσω τη ζωή μου, θα είμαι ευτυχισμένος…»
Γενάρης 2017: «εντάξει τι πειράζει να παραγγείλω πάλι απ’ έξω», «έχω 10 μέρες για την εξεταστική, ας πάω για κανένα καφεδάκι», «βρέχει σήμερα, δεν θα πάω γυμναστήριο», έχω ένα προαίσθημα ότι σήμερα δεν θα βρω δουλειά, θα δω αύριο τις αγγελίες», «δεν έχω άλλη όρεξη για το οτιδήποτε…»
Δεκέμβρης 2017: «Τη νέα χρονιά θα…»
Αυτή είναι η συμπεριφορά κάθε ανθρώπου όταν τελειώνει ή αρχίζει μια νέα χρονιά και είναι μία συμπεριφορά απολύτως κατανοητή, καθώς στις μέρες μας(αυτές τις μέρες της αισιοδοξίας)όντας απογοητευμένοι από τη χρονιά που πέρασε έχουμε την ανάγκη να γεμίσουμε αισιοδοξία και να ευχηθούμε μία χρονιά γεμάτη καλά πράγματα. Ελπίζουμε ότι ο έτος που θα ‘ρθει, θα φέρει χαρά και δύναμη, θα βελτιώσει τις ζωές μας, θα λύσει τα προβλήματά μας. Μόλις όμως αλλάξει το νουμεράκι, συνειδητοποιούμε ότι στην ουσία πέρασε μία απλή μέρα, όπου και πάλι πρέπει να πληρώσουμε λογαριασμούς και πάλι πρέπει να διαβάσουμε και πάλι πρέπει να μπούμε στη ρουτίνα μας. Η ρουτίνα αυτή είναι που θα μας εμποδίσει να κόψουμε τις κακές συνήθειες, που θα μας κάνει να παραδεχτούμε ότι ήμασταν ανόητοι που πιστεύαμε ότι ο νέος χρόνος θα μας έφερνε δια μαγείας μία άλλη ζωή, έναν άλλο εαυτό(γιατί ας το παραδεχτούμε, η συνδρομή στο γυμναστήριο ήταν ανώφελη).
Μπορεί ενδόμυχα να γνωρίζουμε ότι με τις ευχές για το νέο έτος στην ουσία κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, είναι όμως μια συνήθεια που δεν κόβεται. Γιατί είναι ωραίο συναίσθημα το να ελπίζεις σε μία αλλαγή. Η όλη φάση είναι σαν να βλέπεις μία ταινία, η οποία σ’ όλη τη διάρκειά της σου δίνει σημάδια για τον θάνατο του ήρωα κι όσο φτάνει στο τέλος της εσύ συνεχίζεις να ελπίζεις ότι ο πρωταγωνιστής θα σωθεί(κι ότι θα αλλάξεις), κάτι το οποίο δεν συμβαίνει κι η απογοήτευσή σου… μέγιστη. Αυτή η απογοήτευση για τον θάνατο του ήρωα ισούται με την απογοήτευση του να μένεις στάσιμος, να μην αλλάζεις, ενώ το θες. Είναι άσχημο, όμως, που δεν έχουμε τη δύναμη να πραγματοποιήσουμε την αλλαγή αυτή, που τη θυμόμαστε λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος. Εν τέλει καλό είναι τη βελτίωση του εαυτού μας να την επιδιώκουμε όλους τους μήνες, όχι μόνο τον Δεκέμβρη.
Πάντως(για να έρθω και στα δικά μας) παρατήρησα ότι οι ευχές των περισσότερων Ελλήνων του 2016 ακολουθούν μία κοινή πορεία: όλοι εύχονται για το 2017 λιγότερους φόρους, λιγότερη ανεργία. Εύχονται μία αξιοπρεπή κοινωνία, μία άλλη πολιτική. Όμως, όπως είπαμε και παραπάνω απλά θα έχει περάσει μία μέρα. Θα έχουμε την ίδια πολιτική, χειρότερα μέτρα κι η «δουλεία» μας θα συνεχίζεται εις το όνομα της πατρίδος. Εμείς όμως πάντα θα ελπίζουμε και θα ελπίζουμε…
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ( γιατί ανήκω κι εγώ στους «ευχούληδες») κάθε χρόνο να γινόμαστε πιο ρεαλιστικοί με τις ευχές μας και δυνατότεροι για την πραγματοποίηση τους, έτσι ώστε κάποτε να καταφέρουμε να φτιάξουμε έναν normal κόσμο!
Καλή Χρονιά…