Με αφορμή τον ερχομό του νέου χρόνου και τους καθιερωμένους στόχους που θέτουν για ένα καλύτερο και παραγωγικότερο έτος, οι άνθρωποι αναλογίζονται την διαχρονική ανάγκη τους να κατανοήσουν τον λόγο ύπαρξής τους, αλλά και να επιζητήσουν την ευτυχία. Στην περισυλλογή αυτή μπορεί να βοηθήσει η ταινία $9.99. Κυκλοφόρησε το 2008 και είναι animated -ή με ελληνικούς όρους κινουμένων σχεδίων- και έχει ως θέμα την επιδίωξη της ευτυχίας.
Στην ταινία δεν υπάρχει ένας ή δύο πρωταγωνιστές, αλλά είναι πολλοί και οι ιστορίες τους εξελίσσονται παράλληλα. Το κοινό στοιχείο που ενώνει όλους τους χαρακτήρες είναι ότι μένουν στην ίδια πολυκατοικία. Παρακολουθώντας, όμως, την ταινία γίνεται αντιληπτό ότι όλοι τους προσπαθούν να αντιληφθούν το νόημα της ζωής, καθώς οι δυσκολίες, τα προβλήματα, τα βάσανα, οι ανησυχίες και οι ανασφάλειες δεν τους επιτρέπουν να δουν και κυρίως να νιώσουν τις χαρές της ζωής. Θα καταφέρουν οι καθημερινοί αυτοί ήρωες να βρουν απάντηση στο αιώνιο αυτό ερώτημα ή θα συμβιβαστούν με μια χωρίς νόημα και ενδιαφέρον, σε μια με άλλα λόγια μίζερη ζωή; Όλα εξαρτώνται από τους ίδιους. Ίσως το βιβλίο που κοστίζει μόνο 9 δολάρια και 99 λεπτά θα μπορέσει να τους βοηθήσει.
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η ταινία είναι animated χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν δόθηκε προσοχή σε τεχνικές λεπτομέρειες που παρατηρούμε στις “συνηθισμένες” ταινίες. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι η Tatia Rosenthal και πρόσεξε ώστε να υπάρχουν ομαλές μεταβάσεις από τη μια σκηνή στην άλλη, όπως όταν βλέπουμε τον Dave Peck (φωνή του Samuel Jackson) να περπατά στον διάδρομο της πολυκατοικίας του απορροφημένος στην ανάγνωση του διαφημιστικού για το βιβλίο σχετικά με το νόημα της ζωής και από την ανοιχτή πόρτα ενός διαμερίσματος ακούει φωνές και ύστερα ο Ron (φωνή του Joel Edgerton) κλείνει την πόρτα και βλέπουμε τι συμβαίνει μέσα στο διαμέρισμα. Πάλι σε σκηνή του Ron, χρησιμοποιήθηκε η αργή κίνηση για να χαράξει την διαδρομή που έκανε το καπάκι της μπύρας. Αυτό έγινε με σκοπό να δείξει ότι ήπιε πολύ και να τονίσει την επίδραση που είχε το αλκοόλ, γιατί έτσι ο ήρωας μέθυσε και άρχισε να έχει παραισθήσεις. Παράλληλα, βλέπουμε σκηνές όπου το τοπίο φαίνεται στην οθόνη μας θολό, αλλά όταν εμφανίζεται ένα πρόσωπο, η κάμερα εστιάζει σε αυτό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρώτη σκηνή της ταινίας. Με την τεχνική αυτή γίνεται ξεκάθαρο στους θεατές ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι σημαντικός για την πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας.
Η συνεργασία, όμως, της σκηνοθέτη με πολλούς ακόμα επαγγελματίες συνέβαλε στην παραγωγή της δύσκολης αυτής τεχνικά ταινίας. Πολλοί ήταν οι σχεδιαστές των κινουμένων σχεδίων, οι οποίοι όχι μόνο δημιούργησαν στον υπολογιστή μια πολύ πειστική απεικόνιση της πραγματικότητας, αλλά επίσης οι χαρακτήρες μοιάζουν αρκετά με ανθρώπους και στο πρόσωπό τους γίνονται εύκολα αντιληπτά τα συναισθήματά τους μέσα από τους μορφασμούς τους και τα μάτια τους. Στον ρεαλισμό συμβάλει ακόμα η εργασία της Caroline Sherman, που ήταν υπεύθυνη για τα ρούχα, τα οποία ήταν απλά και αναδείκνυαν την προσωπικότητα του κάθε ήρωα. Για παράδειγμα η Michelle (φωνή της Claudia Karvan) φοράει σεμνά και κάπως παλιομοδίτικα ρούχα, αφού είναι δασκάλα, ώριμη και σοβαρή σε αντίθεση με την Tanita (φωνή της Leeanna Walsman) η οποία ντύνεται πιο μοντέρνα και αποκαλυπτικά τόσο λόγω της δουλειά της, γιατί είναι μοντέλο, όσο και λόγω του χαρακτήρα της, καθώς έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και είναι προοδευτική. Θα πρέπει, βέβαια, να σημειωθεί ότι η ταινία δεν είναι εξολοκλήρου ρεαλιστική, αλλά έχει και αρκετά φανταστικά στοιχεία, όπως η δράση του νεκρού ανθρώπου με τα φτερά, αλλά και ο άντρας που αφαίρεσε με τη βοήθεια της τεχνολογίας και της ιατρικής όλα του τα κόκαλα. Ο συνδυασμός του ρεαλισμού και του φανταστικού αποτελεί αρωγό για κάποιους χαρακτήρες να συνειδητοποιήσουν πώς θα βρουν ή τι σημαίνει ευτυχία.
Συνοψίζοντας, όταν όλες οι ιστορίες φτάνουν στο τέλος τους, σε αφήνουν να σκεφτείς για το αν τελικά οι ήρωες αυτοί κατάλαβαν ποιο είναι το νόημα της ζωής τόσο γενικά όσο και της δικής τους. Προσωπικά, θεωρώ ότι το κατάλαβαν, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και για τον καθένα το νόημα είναι κάτι το ξεχωριστό. Για κάποιους είναι ένα άτομο, για άλλους είναι η προσωπική τους ελευθερία. Και τότε έρχεται το σπουδαιότερο ερώτημα: Ποιο είναι το νόημα της δικής σου ζωής;