O τεράστιος Βορειοϊρλανδός ηθοποιός Λίαμ Νίσον έγινε 66 ετών την περασμένη βδομάδα, κι εμείς διαλέξαμε τρεις από τις πάρα πολλές μεγάλες ερμηνείες του για να σας παρουσιάσουμε. Και, πιστέψτε με, ήταν δύσκολο να διαλέξουμε μόνο τρεις…
Η Λίστα του Σίντλερ (1993) του Steven Spielberg
Πρωταγωνιστούν: Liam Neeson, Ralph Fiennes, Ben Kingsley
Στην κατεχόμενη από τους Ναζί Πολωνία, ένας Γερμανός βιομήχανος χρησιμοποιεί κυρίως Εβραίους στις επιχειρήσεις του. Αρχικά το κάνει λόγω χαμηλού κόστους, αργότερα όμως βλέπει τις θηριωδίες των Ναζί εναντίον τους και αποφασίζει να σώσει όσους περισσότερους μπορεί.
Μια από τις μεγαλύτερες αδικίες στην ιστορία των βραβείων είναι πως ο Λίαμ Νίσον (όπως και ο συμπρωταγωνιστής του στην ταινία Ralph Fiennes) δεν έχει τιμηθεί –ακόμη- με Όσκαρ και, ακόμη χειρότερα, αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί δεν κέρδισε για την ερμηνεία του στο ρόλο του Όσκαρ Σίντλερ. Στο επικό, συγκλονιστικό, τρίωρο αριστούργημα του Σπίλμπεργκ, σε μια ταινία-κόλαφο για το Ολοκαύτωμα και κάθε είδους ιδέα που οδήγησε σε αυτό και απειλεί τον πλανήτη μας, ο Νίσον ως Σίντλερ στέκεται ως η ήρεμη δύναμη, ένας χαρακτήρας που εκ πρώτης όψεως μοιάζει οπορτουνιστής και αδιάφορος, αλλά η ανθρωπιά που κρύβει μέσα του είναι αστείρευτη. Ειδικά προς το φινάλε της ταινίας, με το που τον βλέπεις και τον ακούς σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα. Το μεγαλύτερο διαμάντι στην τεράστια καριέρα του, η ταινία που τον ανέδειξε οριστικά σ΄ ένα από τα πιο «δυνατά χαρτιά» του σύγχρονου Χόλιγουντ.
Batman Begins (2005) του Christopher Nolan
Πρωταγωνιστούν: Christian Bale, Liam Neeson, Ken Watanabe
Έχοντας ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του, ο Μπάτμαν ξεκινά μια σταυροφορία επαναφοράς της τάξης στο Γκόθαμ απέναντι σε πολλούς εχθρούς.
Ένα χαρακτηριστικό του Νίσον είναι η τεράστια ποικιλία στους ρόλους που επιλέγει, στους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάζεται, στα είδη ταινιών που συμμετέχει. Ο Κρίστοφερ Νόλαν ήταν ίσως ο τελευταίος μεγάλος σύγχρονος δημιουργός με τον οποίο δεν είχε συνεργαστεί, και το διόρθωσε με μια από τις πιο μεστές –αν και συχνά περνά απαρατήρητη- ερμηνείες που έχουμε δει από «κακό» σε superhero ταινία. Μπορεί να μη σου μένει τόσο στο μυαλό όσο ο Τζόκερ Χιθ Λέτζερ στο Σκοτεινό Ιππότη, μπορεί να περνά στη σκιά του Μπάτμαν, μπορεί να μην είναι καν ο βασικός, βάσει χρόνου εμφάνισης, ανταγωνιστής του τελευταίου, αλλά σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται, η οθόνη «γεμίζει» και η ποιότητα ανεβαίνει. Κυνικός, αξιοπρεπής, αποφασιστικός, ο Ραζ Αλ Γκουλ του Νίσον είναι μια ήρεμη δύναμη του κακού με παρόμοιο τρόπο που ο Όσκαρ Σίντλερ είναι του καλού, κι ίσως ο πιο αδικημένος, από άποψη αναγνωρισιμότητας, κακός του σύμπαντος της DC.
https://www.youtube.com/watch?v=VkbBvTYDEKc
Taken (2008) του Pierre Morel
Πρωταγωνιστούν: Liam Neeson, Maggie Grace, Famke Janssen
Ένας μεσόκοπος πρώην πράκτορας της CIA επιστρατεύει ξανά τις ικανότητές του για να σώσει την κόρη του, που έπεσε θύμα απαγωγής κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού.
Κάποιοι έχουν πει πως το Taken είναι το μοναδικό franchise στην ιστορία του σινεμά που δημιουργήθηκε και διέπρεψε χάρη σ΄ ένα μονόλογο (αυτόν του Νίσον όταν συνομιλεί με τους απαγωγείς της κόρης του). Στην πραγματικότητα, το franchise κι η επιτυχία του οφείλονται σχεδόν αποκλειστικά στον 66χρονο ηθοποιό από το Ballymena. Ο Λίαμ έπαιξε εδώ ένα ρόλο που επανέλαβε όχι μόνο στα –εμφανώς κατώτερα- σίκουελ του franchise, αλλά και σε παρόμοιες «ένας-εναντίον-όλων» γκανγκστερικές περιπέτειες στις οποίες πρωταγωνίστησε έκτοτε (Unknown, Run All Night). Το πρώτο Taken όμως είναι εμφανώς η πιο πρωτότυπη από τις ταινίες αυτές, με το Νίσον να είναι απολαυστικός ως μεσόκοπος tough guy, ένας απίστευτος συνδυασμός δύναμης, μυαλού, θέλησης και αποφασιστικότητας. Μ΄ έναν οποιοδήποτε ηθοποιό στο ρόλο, το Taken θα ήταν απλώς ακόμη μια εύπεπτη ταινία δράσης. Με τον εξαιρετικό Βορειοϊρλανδό, είναι μια ταινία που ενέπνευσε δύο συνέχειες και πολλές παρόμοιες, με ή χωρίς το Νίσον, κι έχει μείνει στη μνήμη του κοινού ως μια από τις εμφανίσεις-σήμα κατατεθέν του.