Κι έρχεται εκείνη η στιγμή, που περνάει αλλά δεν χάνεται, η στιγμή η δική σου, που αποφασίζεις να δράσεις, με μια διαφορά όμως… Αυτή τη φορά θα το κάνεις για σένα και μόνο, επειδή το θέλεις και το έχεις ανάγκη κι όχι για να ικανοποιήσεις στραβωμένους εγωισμούς και ανύπαρκτα ”θέλω” των άλλων. Δεν το κάνεις επειδή ξαφνικά, τα σπλάχνα σου γέμισαν κακία και μένος, αλλά επειδή απλά άδειασες… Φυσικά όχι ηθελημένα, αλλά σε ανάγκασαν τα απανωτά χαστούκια, δίχως λόγο και αιτία…
Κουράστηκες να είσαι το πιόνι κι αποφάσισες να γίνεις η ζαριά… Αυτό πονάει όμως, θέλει δύναμη ψυχική για να το καταφέρεις και εννοείται πως πονάει και τους ”βολεμένους”, όλους εκείνους που εκμεταλλεύτηκαν, κάθε μπουμπούκι από τον κήπο τη καρδιάς σου και τον κατάντησαν ένα ξερό, ερημωμένο τόπο… Ο τόπος αυτός όμως, οφείλει να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση και να μοσχοβολήσει όπως τότε… Δεν τους χρωστάς τη μυρωδιά που αναβλύζει ο κήπος σου και φυσικά ούτε το χαμόγελο σου…
Το χαμόγελο είναι δώρο Θεού και οφείλεις να το χαρίζεις, εκεί που παίρνει αξία και διπλασιάζεται, οπότε μην το σπαταλάς σε θρυμματισμένες καρδιές και αποτυχημένες προσωπικότητες… Η αποτυχία τους ξεχειλίζει από το εγώ τους, σαν ένα μπουκάλι βότκα, που αν σπάσει, θα μαζέψεις σιγά σιγά το γυαλί, όμως το μπουκάλι αφενός δεν θα ξαναγίνει ποτέ όπως ήταν και αφετέρου, η ενοχλητική μυρωδιά από το οινόπνευμα θα σε ενοχλεί και θα καταρρακώνει όλο σου το είναι…
Πονάει ο απολογισμός, πονάει γιατί σκέφτεσαι μια φορά για σένα, ποια είσαι, τι έκανες, τι έδωσες, τι πήρες… Κι ο πόνος είναι αβάσταχτος, όταν κάνεις το τελευταίο ερώτημα στον εαυτό σου, όσον αφορά το τι πήρες… Η απάντηση αν και αναμενόμενη, είναι σκληρή, γιατί είναι αρνητική, για σένα κυρίως, τα πόδια σου λυγίζουν, νιώθεις το κορμί σου να παγώνει κι εσύ ακίνητη, απλά προσπαθείς να κλάψεις και να ουρλιάξεις…
Το δάκρυ στέγνωσε κι εκείνη είναι η στιγμή που επιτέλους καταλαβαίνεις, πως το συναίσθημα δεν βρίσκει τρόπο να ξεσπάσει… Δυστυχώς, η στιγμή αυτή σου δείχνει το πράσινο φως για την έξοδο κινδύνου. Άνοιξε την και τρέχα, φύγε δίχως να σκεφτεί,ς τι θα πει και πως θα αντιδράσει… Τράβα το δρόμο σου και τη ζωή σου από τα μαλλιά, δεν θα του αρέσει, βλέπεις τα υποταγμένα πρόσωπα όταν σηκώσουν το ανάστημα τους ενοχλούν τους άλλους…
Για αυτό σου λέω μη σκεφτείς τίποτα, σκέψου εσένα, για μια φορά, σκέψου την ζωή και το χαμόγελο που στερήθηκες και κυρίως την κατανόηση, το χάδι και την αγκαλιά… Έδωσες ψυχή και σώμα και πήρες μόνο μια χούφτα στάχτη μέσα από τα αποκαΐδια της ζωής σου, ότι έγινε δεν αλλάζει όμως, οπότε, προχώρα και πίσω μην κοιτάζεις. Ακόμα κι αν κοιτάξεις, η στάχτη και η αισχρή μυρωδιά της, θα σε απωθήσουν τόσο που θα τρέξεις πιο γρήγορα…
Ματωμένες καρδιές και μεγάλα λάθη, όνειρα και πάθη, μέσα σε ένα άδειο μπουκάλι, κολλημένο από σένα, αμέτρητες φόρες, προσπάθησες να κολλήσεις το παρελθόν σου και το παρών για να φτιάξεις ένα όμορφο μέλλον… όμως η ευτυχία δεν χτίζεται πάνω σε χώμα όσο κι αν το παλέψεις, η ευτυχία θέλει θεμέλια ”heavy duty” για να αντέξουν στα εύκολα και στα δύσκολα, να μπορούν να χαμογελάσουν βλέποντας το άσπρο άλλα και το γκρι ώστε να αποβάλλουν το μαύρο.
Θέλει θυσίες, θέλει όμως και μαγκιά, κάτι που εσύ είχες. Όμως τώρα πια, η η μαγκιά και η θέληση θεωρείται μειονέκτημα, μπερδεύουν οι άνθρωποι την καλοσύνη και την ανοχή με την εκμετάλλευση, ποντάρουν πάνω σου, ακόμα κι αν αρχίσεις να μοιράζεις κίτρινες κάρτες, συνεχίζουν να το κάνουν με αμείωτο ρυθμό… Μέχρι που βρίσκουν τοίχο απέναντι τους, είναι η ώρα εκείνη, που πέταξες την κόκκινη κάρτα κι έφυγες…
Τότε, σκέφτονται, βλέπουν τη ζωή τους σαν μια ταινία μικρού μήκους να περνάει από μπροστά τους και προσπαθούν να κολλήσουν τα ραγισμένα κομμάτια… Αυτό είναι το λάθος τους, ενεργοποιούνται μόλις απενεργοποιηθείς εσύ…. Αυτό είναι το κόστος της ελευθερίας σου, πρέπει να πονέσεις και να παλέψεις για να ευτυχίσεις ξανά , να αγαπήσεις τον εαυτό σου για να χαμογελάσεις από καρδιάς και όχι πια από συνήθεια…
Κανε το δώρο αυτό στον εαυτό σου, το χρωστάς σε σένα, κάνε το λοιπόν και πίσω μην κοιτάς… Και να θυμάσαι πως κάπου εκεί έξω υπάρχει η αδελφή ψυχή σου και ψάχνει να βρει σε ποια στροφή του δρόμου περιμένεις για να ξεκινήσει το ταξίδι σας…