Όταν ένα άτομο είναι είκοσι χρονών και πάνω θεωρείται πλέον ενήλικας. Τα χρόνια της εφηβείας, τα δύσκολα αυτά χρόνια που οι ορμόνες χτυπάνε κόκκινο και η διαμόρφωση του χαρακτήρα υποτίθεται ότι ολοκληρώνεται, έχουν πλέον περάσει και το άτομο αντιμετωπίζεται ως ένα ώριμο και υπεύθυνο μέλος της κοινωνίας. Τι γίνεται, όμως, όταν ένας εικοσάχρονος -αλλά και μεγαλύτερος- ακόμα έχει τις σκέψεις, τις ανασφάλειες και τα απωθημένα της εφηβείας του ή αν με άλλα λόγια, παρά τον μεγάλο αριθμό που συμβολίζει την ηλικία του εξακολουθεί να αισθάνεται έφηβος; Τότε, η ταινία The Diary of a Teenage Girl θα σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις ότι γίνεσαι ενήλικας μέσα από τις εμπειρίες που σε οδηγούν στο να καταλάβεις ποιος είσαι πραγματικά και όχι από τα χρόνια που βρίσκεσαι πάνω στη γη.
Θα πρέπει εδώ να τονίσω δύο πράγματα. Πρώτον και πιο σημαντικό, παρά το γεγονός ότι από τον τίτλο φαίνεται ότι η πρωταγωνίστρια είναι μια έφηβη κοπέλα, η ταινία απευθύνεται σε ενήλικες. Υπάρχουν πολλές ακατάλληλες σκηνές και για αυτό αν είσαι κάτω των 18 ετών, θα σε συμβούλευα να μην την δεις. Δεύτερον, το οποίο θεωρώ δεδομένο, αλλά καλό είναι και τα δεδομένα να τα λέμε καμιά φορά, αν και βλέπουμε τα όσα συμβαίνουν από την οπτική ενός κοριτσιού ακούγοντας τις δικές τις σκέψεις και βλέποντας τις δικές της αντιδράσεις, ένα αγόρι μπορεί εξίσου εύκολα να ταυτιστεί και να καταλάβει τα προβλήματα και τις ανησυχίες της πρωταγωνίστριας με ένα κορίτσι.
Η Minnie (Bel Powley) είναι 15 χρονών και μόλις έκανε για πρώτη φορά σεξ. Και μάλιστα, με τον Monroe (Alexander Skarsgård) με τον οποίο ήταν ερωτευμένη. Ο Monroe, όμως, έχει δύο σημαντικά αρνητικά. Πρώτον, είναι κατά πολύ μεγαλύτερος της και δεύτερον είναι ο σύντροφος της μητέρας της, Charlotte (Kristen Wiig). Παρόλα αυτά, θα αναπτύξουν μια μυστική ερωτική σχέση, η οποία όμως θα έχει αρκετά προβλήματα. Θα καταφέρουν να την διατηρήσουν ή θα αποκαλυφθεί η αλήθεια;
Σκηνοθέτης αλλά και σεναριογράφος της ταινίας είναι η Marielle Heller. Αν και συνήθως λένε ότι όταν ένα άτομο αναλαμβάνει πολλές αρμοδιότητες και μάλιστα τόσο σημαντικές, δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί σε όλες, στην συγκεκριμένη περίπτωση βλέπουμε ότι αυτό δεν ισχύει. Στο άριστο αποτέλεσμα συνέβαλαν, βέβαια, και οι συνεργάτες που είχε η Heller μαζί της. Καταρχάς, η ομάδα με τα οπτικά εφέ καταφέρνει όχι μόνο να εντυπωσιάσει τον θεατή με τα σκίτσα και τις κινούμενες εικόνες που προστέθηκαν, αλλά με αυτά είναι σαν να βλέπουμε στην οθόνη τις σκέψεις και τον εσωτερικό κόσμο της Minnie. Τα ίδια μπορούν να ειπωθούν και για τα τραγούδια που χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία. Ειδικά αν σου αρέσουν τα τραγούδια παλιότερων δεκαετιών, θα πρότεινα να τα ψάξεις. Όσο για το σενάριο, αν και η Heller το έγραψε μόνη της είχε την βοήθεια της Phoebe Gloeckner από το μυθιστόρημα της οποία γεννήθηκε και η ταινία. Πάντως, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, η ταινία -χωρίς να γνωρίζω σίγουρα, αλλά λογικά και το βιβλίο- απευθύνονται και στα δύο φύλλα, αφού προβάλλει και εμβαθύνει σε σοβαρά θέματα που απασχολούν ανθρώπους κάθε ηλικίας, όπως είναι η σεξουαλικότητα, ο έρωτας, η οικογένεια και ο δρόμος προς την ενηλικίωση.
Παραμένοντας στις τεχνικές λεπτομέρειες, επειδή η ιστορία διαδραματίζεται στο Σαν Φρανσίσκο το 1976, αλλά κυκλοφόρησε το 2015, ο διευθυντής φωτογραφίας Brandon Trost επέλεξε να χρησιμοποιήσει φίλτρο που παραπέμπει σε μια παλιότερη εποχή. Αυτό το αίσθημα της παλιότερης εποχής γίνεται εντονότερο με την βοήθεια της διακοσμήτριας Susan Alegria, η οποία παρείχε διάφορα αντικείμενα εκείνης της δεκαετίας, όπως τηλεοράσεις, κασέτες, ραδιόφωνο και άλλα.
Τέλος, θα ήθελα να σχολιάσουμε του ηθοποιούς. Και εδώ μόνο θετικά σχόλια μπορούν να γραφτούν. Οι πρωταγωνιστές, κυρίως, είναι άνθρωποι με μεγάλη εμπειρία στο χώρο και φυσικά και σε αυτή την ταινία έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Είναι ρεαλιστικοί και φυσικοί στο παίξιμό τους. Δεν διστάζουν να τσαλακώσουν την εικόνα τους για τις ανάγκες της ταινίας είτε πρόκειται για προκλητικές και ακατάλληλες σκηνές είτε για σκηνές που πρέπει να κλάψουν ή να τσακωθούν. Όσο για το υπόλοιπο καστ, το οποίο ήρθε αντιμέτωπο με αντίστοιχα δύσκολες σκηνές, ανταποκρίθηκε εξαιρετικά αποδεικνύοντας ότι και ακόμα και αν κάποιος δεν έχει τόσο μεγάλη επαγγελματική εμπειρία ή αν δεν είναι πολύ γνωστός, μπορεί να είναι καλός στην δουλειά του και μπορεί να σταθεί δίπλα σε μεγάλα ονόματα.
Επομένως, τα κεντρικά θέματα της ιστορίας, η εξαιρετική επεξεργασία και οι καταπληκτικοί ηθοποιοί είναι οι λόγοι που θεωρώ ότι κάθε νέος ενήλικας θα πρέπει να δει την ταινία The Diary of a Teenage Girl.