Το καλοκαιράκι έχει μπει πλέον για τα καλά και οι βόλτες στις παραλίες έχουν ξεκινήσει. Μέσα σε αυτή την ξέγνοιαστη και χαρούμενη διάθεση λογικό είναι να υπάρχει χώρος και για λίγο έρωτα. Με όλα αυτά τα συναισθήματα αποφάσισα να δω την εφηβική και ρομαντική ταινία φαντασίας με τίτλο every day. Αν και έχει μια πρωτότυπη ιδέα ως βάση υπάρχουν κάποιες ελλείψεις και κάποιες υπερβολές κυρίως στο σενάριο που δυσκολεύουν λίγο την θέαση.
Ο Α κάθε μέρα ξυπνάει στο σώμα ενός διαφορετικού ανθρώπου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα άτομα που “καταλαμβάνει” είναι στην ηλικία του και μένουν περίπου στην ίδια περιοχή. Αυτό είναι κάτι το οποίο έχει πλέον συνηθίσει, καθώς συμβαίνει από την στιγμή που γεννήθηκε χωρίς βέβαια να μπορεί να εξηγήσει το λόγο. Τα πάντα, όμως, θα αλλάξουν για αυτόν όταν γνωρίζει την Rhiannon (Angourie Rice), την οποία θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα. Θα μπορέσει η Rhiannon να πιστέψει αυτή την απίστευτη ιστορία και να δώσει μια ευκαιρία στον Α;
Πριν πούμε οτιδήποτε για την ταινία αυτή καθαυτή, θέλω να αναφέρω ότι πριν πατήσω το play, διάβασα στην περιγραφή ότι η Rhiannon είναι μια ντροπαλή έφηβη. Σε περίπτωση που είδες και εσύ αυτή την περιγραφή πρέπει να σε ενημερώσω ότι δεν ισχύει. Σίγουρα είναι χαμηλών τόνων, αλλά δεν θα την έλεγα ντροπαλή. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που αντικρούει αυτόν τον χαρακτηρισμό είναι όταν στην αρχή ακόμα της ταινίας πηγαίνει σε ένα party και χορεύει μαζί με το μόνο άτομο που χόρευε στην μέση του δωματίου.
Τώρα που ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας συνεχίσουμε με τον σχολιασμό των στοιχείων μέσα στην ταινία. Αλλά αφού ήδη αναφερθήκαμε στον χαρακτήρα ενός προσώπου, ας εμβαθύνουμε στο σενάριο και στο πώς παρουσιάζονται και οι υπόλοιποι. Και εδώ έχουμε το πρώτο μεγάλο αρνητικό της ταινίας, καθώς όλοι οι χαρακτήρες εκτός από τον Α και την Rhiannon όχι μόνο υπάρχουν χωρίς να συμβάλλουν στην εξέλιξη της ιστορίας αλλά επίσης δεν έχουμε την δυνατότητα να τους μάθουμε και να τους συμπαθήσουμε. Αυτό ισχύει κυρίως για την φίλη, την Stephanie (Keana Bastidas) και την αδερφή της Rhiannon, την Jolene (Debby Ryan). Επίσης, χωρίς να θέλω να κάνω spoilers πρέπει να πω ότι η τελευταία σκηνή δίνει την εντύπωση ότι ο διαθέσιμος χρόνος τελείωσε και πρέπει απλά να κλείσουν την ιστορία χωρίς να λάβουν πλήρως υπόψη την ψυχολογική κατάσταση της πρωταγωνίστριας.
Ένα τελευταίο αρνητικό που θέλω να προσθέσω είναι το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά αχρείαστα γέλια σε αυτή την ταινία. Είναι χαρακτηριστικά μία σκηνή όπου η Rhiannon και η Jolene βρίσκονται στο αυτοκίνητο και ύστερα από μερικά πειράγματα αρχίζουν να γελάνε, μετά σταματάνε και αμέσως μετά ξεσπούν και πάλι σε γέλια χωρίς να έχει ειπωθεί κάτι επιπλέον. Σε αυτό το σημείο, θεωρώ ότι η monter, η Kathryn Himoff, θα έπρεπε να είχε παρέμβει και να είχε μειώσει την διάρκεια της σκηνής. Πέρα από αυτό, όμως, η Kathryn Himoff έκανε φοβερή δουλειά, καθώς πρόσθεσε όμορφα και χρήσιμα για την θέαση εφέ.
Ας περάσουμε τώρα και στα θετικά. Στο σενάριο, το οποίο είναι βασισμένο στο βιβλίο του David Levithan και το έγραψε η Jesse Andrews έχει και αυτό τα καλά του στοιχεία, όπως είναι το ότι για να ξεχωρίζουν οι θεατές τον Α παίζει το τραγούδι “This Is The Day” και ο A έκανε την χαρακτηριστική κίνηση να βάζει μια τούφα μαλλιών της Rhiannon πίσω από το αυτί της. Επίσης, αυτό που με κέρδισε περισσότερο στην ταινία είναι το μήνυμά της, το οποίο είναι ότι αυτό που μετράει σε έναν άνθρωπο είναι ο χαρακτήρας και όχι η εμφάνιση. Και αυτό είναι καταφανές από την στιγμή που ο Α παίρνει το σώμα αγοριών, κοριτσιών χωρίς να επηρεάζει αυτό την προσωπικότητά του. Παράλληλα, η σημασία των προσώπων και των συναισθημάτων που εκφράζονται μέσα από αυτό τονίζεται τόσο μέσα από το σενάριο, καθώς ο πατέρας της Rhiannon, ο Nick (Michael Cram) ζωγραφίζει μόνο προσωπογραφίες όσο και μέσα από την σκηνοθεσία. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Michael Sucsy, ο οποίος έχει στο ιστορικό του και την άλλη γνωστή ρομαντική ταινία The Vow, μέσα από τα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα δείχνει αυτή την σπουδαιότητα των προσώπων.
Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί το όνομα του διευθυντή φωτογραφίας, του Rogier Stoffers, ο οποίος διατήρησε όλη την ταινία σε χρωματισμούς γαλάζιους και καφετιούς, γεγονός που συμβάλλει όχι μόνο σε αισθητικούς λόγους με την συνύπαρξη ψυχρών και θερμών χρωμάτων αλλά υπάρχει μια ομοιομορφία σε ολόκληρη την ταινία. Ακόμα, η Georgina Yarhi, η σχεδιάστρια των ρούχων, με την δουλειά της τραβάει την προσοχή -με την καλή έννοια- καθώς τα ρούχα όλων των εφήβων χαρακτήρων είναι μοντέρνα, όμορφα και ταιριάζουν απόλυτα με τον χαρακτήρα των προσώπων και την εποχή στην οποία ζουν.
Συμπερασματικά, η ταινία every day είναι μια πολύ καλή επιλογή αν θέλεις να δεις κάτι διαφορετικό, ευχάριστο και με πολύ καλό μήνυμα.