Ο πολυτάραχος, διαβόητος βίος και η πολιτεία του βαρόνου της κοκαϊνης Πάμπλο Εσκομπάρ αποτελεί εσχάτως μια πολύ δημοφιλή πηγή έμπνευσης για κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Στην ταινία αυτή Εσκομπάρ «ντύνεται» ο Χαβιέ Μπαρδέμ, ο οποίος απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τους γοητευτικούς, ακαταμάχητους ζεν πρεμιέ ρόλους τους παρελθόντος, ενώ την ιστορία αφηγείται μια δημοσιογράφος, πρώην σύντροφος του Εσκομπάρ, την οποία αναπόφευκτα υποδύεται η Πενέλοπε Κρουζ.
Loving Pablo (2017) – Βιογραφικό δράμα, 124΄
Σκηνοθεσία: Fernando León de Aranoa
Σενάριο: Fernando León de Aranoa
Πρωταγωνιστούν: Javier Bardem, Penélope Cruz, Peter Sarsgaard, Julieth Restrepo
Μια δημοσιογράφος στην Κολομβία της δεκαετίας του ΄80 ξεκινά ένα πολυτάραχο ειδύλλιο με το ζάμπλουτο έμπορο ναρκωτικών Πάμπλο Εσκομπάρ και παρακολουθεί από πρώτο χέρι την άνοδο, την καταξίωση, αλλά και την πτώση του.
Τα 3-4 τελευταία χρόνια, ο Πάμπλο Εσκομπάρ ήταν πολύ της μόδας. Χρησιμοποιώ παρελθόντα χρόνο γιατί η τάση αυτή, αν και δεν έχει εξαφανιστεί, έχει εμφανώς ατονήσει. Είδαμε το εξαιρετικό Narcos που ανέβασε κατακόρυφα τις μετοχές του Netflix, ξεπήδησαν αρκετές ακόμα σειρές, οι περισσότερες αμφίβολης ποιότητας, με κεντρικό χαρακτήρα τον περιβόητο αυτό κακοποιό, και πέρσι το φθινόπωρο ο Εσκομπάρ ήρθε και στη μεγάλη οθόνη, και μάλιστα δεν τον υποδυόταν όποιος κι όποιος, αλλά ο Χαβιέ Μπαρδέμ.
Η ταινία προσπαθεί να αφηγηθεί για άλλη μια φορά την πλούσια, πολυτάραχη και ξεχωριστή πορεία του βαρόνου των ναρκωτικών, ξεκινώντας όμως από τον καιρό που ήταν ήδη μεγάλος και τρανός. Κι αυτό γιατί αφηγείται την ιστορία μέσα από τα μάτια της δημοσιογράφου Virginia Vallejo (Πενέλοπε Κρουζ), μιας εκ των πιο μακροχρόνιων και θυελλωδών σχέσεων του –παντρεμένου και με παιδιά- Εσκομπάρ η οποία, μοιραία, τον ακολούθησε τόσο στην άνοδο όσο και στην πτώση του.
Η ταινία προσπαθεί, τουλάχιστον στην αρχή, να εστιάσει στην ηρωίδα και στις δικές της σκέψεις, ενέργειες και συναισθηματικά, με σημείο αναφοράς φυσικά πάντα τον Πάμπλο Εσκομπάρ. Ενδιαφέρον πείραμα, αλλά δυστυχώς αποτυγχάνει καθώς όσο κυλά η ταινία τόσο το επίκεντρο μεταφέρεται στον ίδιο τον Εσκομπάρ, μέχρι που η Virginia καταλήγει να είναι απλά ακόμη ένας χαρακτήρας γύρω από τον τελευταίο. Γεγονότα, εξελίξεις, περιγραφές, όλα σταδιακά εστιάζουν στον Εσκομπάρ παραγκωνίζοντας το ρόλο της συντρόφου του.
Ποιο είναι το κακό, θα αναρωτηθεί κανείς. Αν η ταινία γυριζόταν πριν από μερικά χρόνια, κανένα. Όλοι θα μιλούσαν για μια λεπτομερή, ρεαλιστική και καλογυρισμένη απεικόνιση της δράσης του Πάμπλο Εσκομπάρ, με το δίδυμο Μπαρδέμ – Κρουζ να μην απογοητεύει και το σενάριο να εστιάζει σωστά στις πιο βαθιές ανησυχίες και τα πάθη του ζευγαριού.
Έχοντας δει όμως τόσα και τόσα έργα με θέμα τον Εσκομπάρ τον τελευταίο καιρό, αυτό δεν αρκεί. Προσωπικά τουλάχιστον, όταν έβαλα να δω την ταινία δεν είχα στο νου να παρακολουθήσω ακόμη ένα επεισόδιο του Narcos με λίγα διαφορετικά χαρακτηριστικά. Περίμενα μια διαφορετική οπτική, πιο ανθρώπινη, με λιγότερη δράση και σκοτωμούς και περισσότερο συναίσθημα. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο μισάωρο, άντε και λίγο παραπάνω, της ταινίας, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Βλέπουμε μια ωραία αναπαράσταση της ανόδου και της πτώσης του Εσκομπάρ, όμως αυτή δεν περιέχει κάτι καινούριο.
Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως το έργο δεν είναι καλό και δεν παρακολουθείται ευχάριστα. Άλλωστε, υπάρχουν και θεατές που δε γνωρίζουν την ιστορία του Εσκομπάρ ή/και δεν έχουν δει τα προηγούμενα έργα για τη ζωή του, και στους οποίους η ταινία θα φανεί κατά πάσα πιθανότητα ιδιαίτερα πρωτότυπη και καθηλωτική. Ο Μπαρδέμ, για άλλη μια φορά στο μανδύα του κακού, και σίγουρα όχι ωραίου, αντιήρωα, δείχνει πως ωρίμασε τόσο εμφανισιακά όσο και υποκριτικά κι αυτό αναμένεται να τον κρατήσει στο προσκήνιο για αρκετό καιρό. Η Κρουζ τον συμπληρώνει εξαίσια, λάμποντας για άλλη μια φορά και δείχνοντας τόσο γοητευτική και ταυτόχρονα ώριμη όσο χρειάζεται.
Στην τελική, λοιπόν, δε θα χάσετε και τίποτα άμα δείτε την ταινία. Εάν, μάλιστα, είστε φαν του πρωταγωνιστικού διδύμου, αξίζει σίγουρα μια ματιά. Από την άλλη, και δεδομένης της ύπαρξης τόσων έργων γύρω από τον Πάμπλο Εσκομπάρ τα τελευταία χρόνια, δε χάνετε και πολλά αν την προσπεράσετε…
Βαθμολογία: 6,5/10