Η πολιτική σκηνή της Ελλάδας χαρακτηρίζονταν συνεχώς από αναταράξεις αλλά και μεταβολές που επηρέαζαν τόσο τις συνθήκες διαβίωσης και τις διαμάχες που διαμορφώνονταν εντός της χώρας όσο και την εξωτερική πολιτική που παρουσίαζε σε φλέγοντα επεκτατικά ζητήματα.
Ένα σπουδαίας βαρύτητας ιστορικό και πολιτικό γεγονός της Ελλάδας ήταν ο εθνικός διχασμός κατά τα χρόνια 1915 έως και το 1918. Σε αυτή την χρονολογία, οι εξελίξεις που λάμβαναν χώρα ήταν ραγδαίες και προκαλούσαν συνεχώς αλλαγές τόσο στις εφαρμοσμένες στρατηγικές όσο και στις σχέσεις των πολιτών. Τα δύο μέτωπα που δημιουργήθηκαν στην πολιτική σκηνή με την αντιπαράθεση του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου και του Βενιζέλου, δίχασε το λαό. Παράλληλα, οι συνθήκες διακυβέρνησης που επικράτησαν με δύο διαφορετικές πολιτικές να χαράσσονται σε βορρά και νότο της χώρας έπληξαν ακόμα περισσότερο την ενότητα που χρειάζονταν φέρνοντας καταστροφικές για την εδαφική κυριαρχία και την οικονομική σταθερότητας της χώρας συνέπειες.
Προφανώς οι εξελίξεις ξεπερνούν τα στενά πλαίσια αυτού του χρονολογικού περιορισμού, αλλά τα γεγονότα είναι πολλά και δεν μπορούν να αποτελέσουν θέμα μονάχα ενός άρθρου.
Κόντρες, προπαγάνδες αλλά και επιτυχημένες στρατιωτικές εξεγέρσεις χαρακτήρισαν αυτή την περίοδο χωρίς όμως να μειώνονται τα μελανά σημεία. Αν και επιτυχίες πραγματοποιήθηκαν η χώρα ήταν χωρισμένη στα δύο όχι μόνο στρατιωτικά αλλά και κοινωνικά. Και τα δύο μέτωπα, βασιλιά και Βενιζέλου είχαν συγκεντρώσει έντονο κύμα υποστήριξης. Διαμάχες προκαλούνταν και ανάμεσα στους πολίτες, οι οποίοι έμεναν πιστοί σε αυτό που πίστευαν.
Φυσικά, οι εξελίξεις των πρόλαβαν έπειτα και αυτών των χρόνων. Η πτώση του Βενιζέλου, η Μικρασιατική Καταστροφή και το οικονομικό κραχ ήρθε να δυσχεράνει την κατάσταση ολόκληρης της χώρας. Το ενδιαφέρον αποτραβήχτηκε από αυτή την διαμάχη έχοντας έρθει στο προσκήνιο ξανά για την Ελλάδα η ανάγκη ανάκαμψης αλλά και απλά διαβίωσης κάτω από σκληρές συνθήκες πείνας και φόβου με μελλοντικές εξεγέρσεις και επιθέσεις.