Κρούσματα εγκληματικότητας στη Θεσσαλονίκη

Η αλήθεια είναι ότι τα κρούσματα εγκληματικότητας στη Θεσσαλονίκη δεν έιναι κάτι σπάνιο ωστόσο θεωρώ ότι η συχνότητά τους είναι μικρή αν αναλογισθεί κανείς ότι μιλούμε για την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδος. Βέβαια το παρόν άρθρο έχει ως σκοπό να εστιάσει στα δύο τελευταία που υπέπεσαν στην αντίληψή μου και έλαβαν χώρα στην Άνω Πόλη (στην οποία τυγχάνει να κατοικώ).
Το πρώτο σκηνικό έλαβε χώρα κάπου στις 10 Ιουλίου του 2007. Άγνωστος επιτέθηκε σε κοπέλα η οποία γύριζε στο σπίτι της αργά το βράδυ (η επίθεση έγινε ακριβώς έξω από την πόρτα το διαμερίσματός της). Αρχικά προσπάθησε να την αναισθητοποιήσει χρησιμοποιώντας κάποιου είδους σπρέι. Εκείνη αντιστάθηκε και χρησιμοποιώντας τα κλειδιά που κρατούσε στο χέρι και καλώντας σε βοήθεια κατάφερε να τον απωθήσει κάνοντάς του μια αμυχή στην περιοχή του λαιμού. Μιλώντας με την ίδια μου διαβεβαίωσε ότι ο άγνωστος στόχευε σε λεφτά ή το κινητό τηλέφωνό της (δεν υπήρξε προσπάθεια σεξουαλικής παρενόχλησης).

Το δεύτερο σκηνικό πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιουλίου του 2007 ένα δρόμο πιο κάτω από το σπίτι μου. Δύο παιδιά έπεσαν θύματα κλοπής. Δύο αγόρια τους επιτέθηκαν και τους πήραν τα κινητά τηλέφωνα αφότου τους απείλησαν (δεν είναι σαφές ακόμη αν είχαν κάποιο μαχαίρι ή πιστόλι στην κατοχή τους). Τελικώς τα παιδιά ενέδωσαν και αργότερα (μόλις έφθασαν στο σπίτι) το ζήτημα γνωστοποιήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής από τους γονείς τους.

Το κακό με την όλη υπόθεση είναι ότι τόσο τα δύο συγκεκριμένα σκηνικά όσο και ένα παλαιότερο στο οποίο και πάλι κάποιοι άγνωστοι απείλησαν έναν ηλικιωμένο και μάλιστα έπεσαν και πυροβολισμοί συνέβησαν στην ίδια περιοχή (το πάρκο στο οποίο υπάρχει το άγαλμα του Καπετάν Γκόνα – Γιώτα, περιοχή Κουλέ Καφέ, Άνω πόλη).

Κοιτώντας όλες αυτές τις περιπτώσεις έχω να πω ότι τα πράγματα έχουν πλέον εκτραχυνθεί (το διάστημα μεταξύ των πρώτων δύο σκηνικών είναι χαρακτηριστικό). Θεωρώ ότι οι αρμόδιες αρχές πρέπει πλέον να δραστηριοποιηθούν.