Ένα ερώτημα με το οποίο όλοι μας ερχόμασταν σε επαφή για πολλά χρόνια, στην αρχή διά στόματος των μεγαλύτερων (ενοχλητικό, ειδικά όταν μας ζητείται να απαντήσουμε) και στη συνέχεια με τη μορφή προβληματισμού στο πίσω μέρος του μυαλού μας, στη δύση (συνήθως) των εφηβικών μας χρόνων.
Κάποια στιγμή βέβαια καλούμαστε όλοι μας να πάρουμε μια απόφαση. Έτσι άλλοι καταλήγουμε σε τεχνικές σχολές, άλλοι στην πιάτσα αναζητώντας μεροκάματο, άλλοι αναλαμβάνουμε μια οικογενειακή επιχείρηση και άλλοι συνεχίζουμε το διάβασμα (σε μια ανώτατη σχολή). Στο παρόν άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με την κατάληξη κάθε μιας από τις παραπάνω πορείες…
…αντίθετα θα στοχεύσουμε στον επαγγελματικό προσανατολισμό που μας οδηγεί κάθε μία από τις επιλογές.
Για αυτήν την εβδομάδα λοιπόν ζητούμε να μας πείτε “τι γίνατε τώρα που μεγαλώσατε;” και αν αυτή την κατάληξη είχατε στο μυαλό σας όταν κάνατε τις επιλογές σας. Αυτό το άρθρο καλείται να λειτουργήσει ως άτυπος επαγγελματικός προσανατολισμός, περιγράφοντας τι καταλήγει να επαγγέλλεται κανείς όταν τελειώνει κάποια ανώτατη ή τεχνική σχολή, σαν απόφοιτος Λυκείου ή κάποιου άλλου τεχνολογικού ιδρύματος, σαν ελεύθερος επαγγελματίας.
Επενδύουμε στην σοβαρότητα, εμπειρία και αντικειμενικότητά σας και ζητούμε τα φώτα σας.
2 Comments
Nicky
Εγώ όταν ήμουν μικρή έλεγα ότι θα ασχολούμαι με τους ανθρώπους. Απλά αυτό! Ε, και τώρα ασχολούμαι με τις δημόσιες σχέσεις, άρα με ανθρώπους! Παντως, ο κολλητός μου στο δημοτικό έλεγε ότι θα γίνει πιλότος και τώρα είναι μόνιμος στην πολεμική αεροπορία! Οχι κι άσχημα, ε?
krap
@Nicky
καθόλου θα έλεγα… Και οι δύο περιπτώσεις είναι ενδεικτικές επιτυχίας. Σου εύχομαι πάντα τέτοια.