Χρήστες ναρκωτικών ουσιών: Μια εικόνα που δεν συνηθίζεται

Το τριήμερο της Πρωτομαγιάς ήρθε να σηματοδοτήσει το τέλος του μεγαλύτερου μέρους των εορταστικών περιόδων (και άρα αδειών) για την εαρινή περίοδο. Οι ημέρες των διακοπών του Πάσχα αλλά και το τριήμερο που απλόχερα μας πρόσφερε η ημέρα της Πρωτομαγιάς υπήρξαν μια ευκαιρία για χαλάρωση, ξεκούραση, ηρεμία, μια ευκαιρία που εύχομαι όλοι σας να αδράξατε.

Εγώ προσπάθησα να την εκμεταλλευτώ όσο καλύτερα μπορούσα και, αν και ομολογουμένως θα μπορούσα να τα πάω καλύτερα :p, κατάφερα να κάνω αρκετές βόλτες στην πόλη της Θεσσαλονίκης, να δω φίλους, να ευχαριστηθώ φαγητό, καφέ, θέα.

Όσες φορές βρέθηκα στην περιοχή της πλατείας Ναυαρίνου, ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στη Θεσσαλονίκη, και ενώ απολάμβανα με φίλους τον καφέ ή το φαγητό μου, η εικόνα μιας τρεμάμενης περαστικής φιγούρας έρχονταν να φορτίσει την ατμόσφαιρα. Ήταν η εικόνα κάποιου παιδιού υπο την επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Έχοντας αραιώσει τον τελευταίο καιρό, λόγο φόρτου εργασίας, από βόλτες στο κέντρο, η εικόνα αυτή μου φάνηκε πολύ καινούρια, πολύ ξένη και φυσικά, λυπηρή.

Τελικά η εικόνα ανθρώπων εθισμένων σε ναρκωτικές ουσίες δεν συνηθίζεται. Επιστρέφει για να μας θυμίσει ότι ζωές νέων ανθρώπων καταστρέφονταιγια το τίποτα. Ίσως μάλιστα, για να μας θυμίσει, ότι πρέπει να δραστηριοποιηθούμε όσο και όπως μπορούμε…