Προσπαθώ να παρακολουθώ την εξέλιξη της hip hop σκηνής στην Ελλάδα. Κάθε φορά προσπαθώ να ενημερωθώ, διαβάζω… και κάθε φορά απογοητεύομαι.
Από τη μία μεριά έχουμε την “εμπορική” hip hop σκηνή. Καλλιτέχνες των οποίων οι δουλειές γίνονται γνωστές μέσα από τα κλασικά media και ενίοτε συμμετέχουν σε εκπομπές στην τηλεόραση, μουσικά βραβεία, κλπ.
Από την άλλη, οι “ελεύθεροι επαγγελματίες”. Και βέβαια είναι ειρωνικό. Τα περισσότερα παιδιά είναι υποχρεωτικά χομπίστες αφού ξέρουν ότι τα κομμάτια τους δεν πρόκειται ποτέ να προσελκύσουν μια μεγάλη δισκογραφική γιατί δεν είναι αυτό που λέμε… hits. Οπότε μοιράζουν τους δίσκους τους σε γνωστούς και φίλους, σε hip hop συναυλίες, σε αστείες τιμές που ίσα ίσα τους επιτρέπουν (αν και όχι πάντοτε) να μην ζημιώνουν από την δαπάνη της κυκλοφορίας του δίσκου τους.
Όταν αντιπαραβάλω κομμάτια των δύο κατηγοριών συνήθως απογοητεύομαι λίγο περισσότερο από την τελευταία φορά που το έκανα. Καμιά φορά σκέπτομαι να δημοσιεύσω κάποιες σκέψεις μου αλλά μετά σκέπτομαι πως αυτοί που αναζητούν την ποιότητα, την αναζητούν ούτως ή άλλως. Οι υπόλοιποι απλά θα διαμαρτυρηθούν γιατί κατηγόρησα το θεοποιημένο πρότυπο, τύπου gangster, στο οποίο θέλουν να μοιάσουν και θα αναλωθούν σε σχόλια τα οποία θα μου απαγορεύουν να το ξαναπιάσω στο… πληκτρολόγιό μου 🙂
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να δοκιμάσω ένα διαφορετικό πείραμα. Στη συνέχεια του άρθρου θα βρείτε δύο βίντεο. Δείτε τα και βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Μπορείτε ακόμη και να τα μοιραστείτε μαζί μας, υπό μορφήν σχολίων στο άρθρο, αν δε φοβάστε την κατακραυγή βέβαια 😛
Freedom of Speech & Δήμητρα Γαλάνη – Μην πάμε απόψε πουθενά
Νέβμα (συμ. Κατερίνα Στικούδη) – Εμμονή
5 Comments
argram
Θέμα σύγκρισης δεν τίθεται. Το πρώτο είναι κλάσεις ανώτερο όπως επίσης κλάσεις ανώτεροι είναι οι FFC από τους Going Through. Και στις δύο περιπτώσεις την επιτυχία και την αναγνωρισιμότητα θα την έχουν οι δεύτεροι. Σε κακούς καιρούς ζούμε.
krap
++
soula
Δεν μπορώ να κρίνω αυτό το είδος της μουσικής γιατί δεν γνωρίζω.
Όμως σαν απλός ακροατής θα πω ότι το πρώτο τραγούδι είναι σαφώς καλύτερο από το δεύτερο. Μια ανώτερη ποιότητα είναι κατανοητή και από τους μη είδικούς.
Δυστυχώς το δεύτερο μου φαίνεται του κιλού και της προχειρότητας.
krap
“Δυστυχώς το δεύτερο μου φαίνεται του κιλού και της προχειρότητας.”. Νομίζω ότι καλύπτει απόλυτα το άρθρο!
kartman19
Η πλαστικούρα και η κονσερβίλα που βγάζει η σύγχρονη μουσική κάθε είδους είναι δεδομένη. Η προχειρότητα και το κιτς είναι το κύριο χαρακτηριστικό του ανθρώπινου πολιτισμού ήδη από τη δεκαετία του ’80 νομίζω. Δεν πειράζει, ελπίζω τα καλά να μείνουν και ανεξίτηλα.