Εν αρχή ην… δύσκολα!

Τι το ήθελα ο Χριστιανός να στείλω mail για να γίνω και ‘γώ συντάκτης στο newsfitler.gr; Εδώ και 2 ώρες προσπαθώ να ακολουθήσω τους κανόνες σωστής τυπογραφίας που όρισαν οι admin μου και τα έχω βρει σκούρα! Τόσο πολύ μάλιστα που πλέον θεωρώ πιο εύκολο να σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας αλλά και μασάζ στα πόδια σου αν πονάς (btw αυτό μια μέρα μπορούμε να το κάνουμε τραγούδι και να γίνει μεγάλο σουξέ) πάρα να γράψω ένα άρθρο στο word. ‘Ευθύμη, πρόσεχε το αλφάβητο και τα σημεία στίξης’, να μου λένε τα παιδιά, ‘ μετά το κόμμα αφήνουμε πάντα κενό, για καινούργια παράγραφο πάτα μια φορά το κουμπί TAB, να προτιμάς την πλήρη στοίχιση’, ενώ στο τέλος σου πετάνε και ένα ‘Σε κάθε περίπτωση μπορείς να διαφωνήσεις και να προσθαφαιρέσεις οποιονδήποτε EssayswebBased κανόνα θέλεις…’ έτσι γιατί είναι και μεγαλόψυχοι.

Αν ακόμα δεν άλλαξες άρθρο ή ακόμα χειρότερα δεν πάτησες πάνω δεξιά το Χ, οφείλω να σου συστηθώ… Ευθύμης το όνομα μου και…  από εδώ και πέρα θα τρυπώνω αρκετά συχνά στο pc σου, σχολιάζοντας, γκρινιάζοντας και μεταφέροντας σε σένα ότι μου κινεί το ενδιαφέρον, οτιδήποτε μου ερεθίζει το στόμα για να σχολιάσω και βέβαια, ότι με κουράζει να βλέπω. Το συμβόλαιο μου αναφέρει πως πρέπει να ασχοληθώ με θέματα καθημερινότητας. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω και εγώ και όπου βγει!

Αλήθεια, πόσο καθημερινό μπορεί να είναι το φαινόμενο να σου κλέβουν το αγαπημένο κινητό σου; Για σας που σας έχει συμβεί ήδη καλωσορίστε με στο club, παρακαλώ, διότι πριν μια βδομάδα έπεσα θύμα κλοπής. Με το κινητό μου είχα έρωτα καρμικό, έρωτα κεραυνοβόλο, από αυτούς δηλαδή που γράφει η Ακρίτα για τα Μυστικά της Εδέμ. Και μπορεί στα σενάρια τα τηλεοπτικά να ζητάν λύτρα για να σου δώσουν πίσω αυτό που σου πήραν, στη περίπτωση μου όμως, όχι μόνο δεν έκανε ο messier τον κόπο, διότι θα έδινα όσα και να ζητούσε, αλλά  πατούσε και απόρριψη όταν έπαιρνα για να δω που στο καλό είναι το κινητό μου.

Όχι, δεν είμαι από αυτούς τους Αγίους οι οποίοι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι ‘Δεν πειράζει, μπορεί αυτός που μου το πήρε να το αξίζει’ ή ας πούμε ‘Μπορεί να με δοκιμάζει ο καλός ο Θεούλης και να έρθει κάτι καλύτερο στο κατώφλι του σπιτιού μου’. Τον έβρισα τόσο πολύ, τον καταράστηκα με τις χειρότερες σκέψεις στο μυαλό μου, αυτόν τον #@$@%^$& που αμφιβάλλω αν και η κόλαση είναι αρκετά κακή να με φιλοξενήσει! Η κατάθλιψη μου κράτησε 4 μέρες κατά την οποία έχασα 3 κιλά, διότι το μόνο που δεχόμουν να βάλω στο στόμα μου είναι το μαξιλάρι για να πνίξω τις άναρθρες κραυγές μου και στα αμέτρητα όνειρα μου, έβλεπα κινητά να πετάν και εγώ να προσπαθώ να τα πιάσω στον αέρα!!

Αν έφταιγα; Σύμφωνα με τους φίλους μου ναι, γιατί ποτέ δε δίνουμε τόσα πολλά λεφτά για ένα μαραφέτι. Σύμφωνα με τον αδερφό μου επίσης, διότι δεν αφήνουμε τέτοια κινητά πάνω σε τραπεζάκια ούτε για πλάκα. Σύμφωνα με μένα και ναι και όχι…Ναι, γιατί υπήρχαν φάσεις στη ζωή μου που μου πέρασε από το μυαλό να αρπάξω και εγώ ένα κινητό το οποίο άνηκε σε κάποιον άλλον και όχι διότι δεν το έπραξα ποτέ…Υπάρχουν πολλά χειρότερα πράγματα που μπορούν να σου συμβούν από το να σου κλέψουν το κινητό, αλήθεια…Μακάρι όλα τα αντίο μας και η φράση  ‘Καλό ταξίδι, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ’ να περιορίζονται μόνο σε συσκευές πεντακοσίων ευρώ…