Ξημερώματα 15αύγουστου, έχεις ξεμείνει στην πόλη. Νιώθεις πως μέσα στο σπίτι δεν μπορείς πλέον να ανασάνεις. Σηκώνεις το τηλέφωνο. “Πρώτη φορά στην πόλη τέτοια εποχή” σε ακούω να μου λες. “Πήγαινέ με μία βόλτα”, εκλιπαρείς ενώ ταυτόχρονα προσπαθείς να πνίξεις ένα παράπονο, ένα δάκρυ.
Ένα τέταρτο αργότερα και χτυπάω το κουδούνι. Είσαι ήδη έτοιμη και η εικόνα που αντικρίζω μπροστά μου, καμία σχέση δεν έχει με αυτή που περίμενα να δω. Μπλε σκούρο φόρεμα, ριχτό από τη μέση και κάτω το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα σου και ανεμίζει ανάλαφρα σε κάθε σου στροφή. Το άρωμά σου απλώνεται στον αέρα και αναμιγνύεται με τη μυρωδιά της βροχής και του γιασεμιού από το απέναντι μπαλκόνι. Πρέπει να έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό στο θέαμά σου, με βλέπεις και γελάς.
Ο καιρός έχει δροσίσει. Πάει πια αυτή η αποπνικτική ζέστη. Αλλά δεν φαίνεται σε απασχολεί αυτό. Περπατάς ανέμελη μέσα στη μέση του δρόμου. Είμαστε οι δύο μας. Μόνο εγώ και εσύ. Μέσα σε ολόκληρη την πόλη. Περπατάς μπροστά μου και μονολογείς για σχέδια και όνειρα. Ταξίδια και ανθρώπους. Σε βλέπω ακριβώς μπροστά μου, να στιφογυρνάς ακόμη με το φόρεμά σου, αλλά με το νου σου εσύ δεν βρίσκεσαι εδώ. Ταξιδεύεις χιλιόμετρα μακρυά σε έναν κόσμο ιδανικά φτιαγμένο. Μία ουτοπία την οποία έχεις πλάσει μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια. Σε κοιτάω και χάνομαι και εγώ μαζί σου.
Ξαφνικά σταματάς. Σαν να έχεις συνειδητοποιήσει απότομα που βρίσκεσαι. Σαν να προσγειώθηκες στην πραγματικότητα με τον πιο ανώμαλο τρόπο. Γυρνάς, με πιάνεις από το χέρι και μου ζητάς να σου πω μια ιστορία. Η πραγματικότητα σε πνίγει και θες να το σκάσεις.
“Ήθελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη σαν μία μπόρα. Ούτε που πρόλαβα ν’αρχίσω, ούτε που πρόλαβα να σου πω τη μοναδική μου ιδιότητα: είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου…στιγμές.”
Ξυπνάω ιδρωμένος και είναι σειρά μου να προσγειωθώ στην πραγματικότητα. Δίπλα μου ερημιά. Όλα ένα όνειρο. Μία έντονη επιθυμία η οποία παίρνει σάρκα και οστά με το που κλείσω τα μάτια μου. “Κλείνω τα μάτια και μέσα από το πλήθος έρχεται μία θάλασσα..μέσα από τη θάλασσα έρχονται τα φτερουγίσματα των πουλιών…μέσα από τα φτερουγίσματα θα΄ρθεις εσύ. Άσε με να σε εντυπωσιάσω.”
“- Το δικό σου όνειρο;
– Για απόψε, είσαι εσύ.”
(Τα κείμενα μέσα στα εισαγωγικά είναι αποσπάσματα από την ελληνική ταινία “Φτηνά τσιγάρα”)
One Comment
George
Μπράβο και πάλι μπράβο! Η αγαπημένη μου ταινία! Καλή φάση που την αναφέρατε! Γουέλ ντάννννν!!!!!!!!!