Μισώ τα γενέθλια (μέρος 1ο)

Ποιος πραγματικά δεν μισεί τα γενέθλια; Είναι στην πραγματικότητα μια από τις χειρότερες μέρες του χρόνου. Όλοι μιλάνε για αυτήν την μέρα λες και συμβαίνει κάτι πραγματικά ωραίο. Τα γενέθλια είναι ωραία μόνο όταν είσαι τεσσάρων. Τότε σου φέρνουν όλοι δώρα, δεν κάνεις τίποτα, είσαι αρκετά μεγάλος-η για να καταλάβεις ότι γιορτάζεις και αρκετά μικρός για να μην σε επηρεάζει η γκρίνια της μητέρας σου και οι παρατηρήσεις του τύπου «την επόμενη φόρα θα τα κάνουμε σε παιδότοπο», «ελπίζω να σταματήσουν να γεννάνε όλες σαν τα ποντίκια γιατί του χρόνου δεν θα χωράνε» και «είδες πόσο έφαγε αυτή και ο γιος της, μας τελείωσαν τα τυροπιτάκια»…

Ειλικρινά, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να μισεί κανείς τα γενέθλια που μοιάζει παράλογο να υποκρινόμαστε ότι περιμένουμε με τόση ανυπομονησία εκείνη την υπέροχη μέρα. Είναι από εκείνα τα πράγματα που συχνά αρνούμαστε να παραδεχτούμε ξεχνώντας ότι δεν είμαστε οι μόνοι που αντιμετωπίζουν τα παρακάτω προβλήματα.

-Ένας χρόνος ακόμα…

Η μεγαλύτερη απογοήτευση των γενεθλίων. Ποιος θέλει να γίνεται κατά έναν χρόνο μεγαλύτερος; Ποιος θέλει να ξέρει ότι δεν θα ξανά υπάρξει ποτέ τόσο, μετά από αυτή την καταραμένη μέρα; Τα γενέθλια σου δίνουν κάθε ευκαιρία να πάθεις κατάθλιψη και κρίση ηλικίας. Σε κάνουν να νιώθεις ότι πλέον βλέπεις κάτι άλλο στον καθρέφτη, έναν άνθρωπο μεγαλύτερο από όσο όφειλες να πιστεύεις ότι είσαι… Και το χειρότερο, πρέπει να υποκρίνεσαι ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με αυτό, γιατί πάντα θα υπάρχει αυτός ο κουλ της παρέας που θα πει ότι αυτές είναι βλακείες και δεν πρέπει να βασιζόμαστε σε τέτοια πράγματα. Ναι, ωραία και όταν θα πάρεις τις εξετάσεις για την χοληστερίνη και το νούμερο ξεπερνάει τον αριθμό των ημερών του χρόνου, έλα να πεις ότι σου αρέσει να έχεις γενέθλια… Αν τα γενέθλια ήταν ωραία, τότε θα τα γιόρταζες κάθε μέρα και δεν θα περίμενες μια μέρα μέσα στις 365 του χρόνου για να τα γιορτάσεις…

Και πάνω σε αυτό. Ποιος δεν έχει τσακωθεί για το θέμα των γενεθλίων σχετικά με το πόσο μεγαλώνεις; Η φράση «προχωράω προς τα 19, τα 20 ή όποια άλλη ηλικία», σας λέει κάτι; Ναι δεν έχεις μόνο εσύ αυτή την αιώνια σύγχυση. Συγκεκριμένα οι άνθρωποι των γενεθλίων χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Είναι αυτοί που όταν σβήνουν τα κεράκια λένε ότι έγιναν πλέον ένα χρόνο μεγαλύτεροι από αυτό που δείχνουν τα κεράκια και όταν τους ρωτάνε λένε ότι είναι τόσο και υπάρχει και η άλλη κατηγορία, αυτοί των άνετων, που ισχυρίζονται ότι θα μεγαλώσεις έναν χρόνο όταν περάσει η πρωτοχρονιά και λένε ανενόχλητοι την μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία των γενεθλίων «προχωράω προς τα 17». Ναι ρε, εγώ όμως ως παιδί απαιτώ, εφόσον σπαταλάω μια σακούλα χρήματα για να σε ταΐσω να με δέχεσαι ως ένα χρόνο μεγαλύτερο, ακόμα και αν εσύ έχεις γενέθλια τέλη Δεκεμβρίου και πρέπει να περιμένεις μέχρι τότε για να πεις ότι με έφτασες. Τι να γίνει; Πάντα κάποιος νικάει…

-Ουπς, κερνάω

Φυσικά και κερνάω. Δεν μπορώ να σε δεχτώ στα γενέθλιά μου, αν εσύ δεν δεχτείς να σε κεράσω. Όχι, όχι, δεν δέχομαι να πληρώσεις εσύ. Πάρε τα πίσω, αμέσως… Σε παρακαλώ, με προσβάλλεις  τώρα…  Αααα είναι τόσα… Να σε πληρώσω!!!!!!?????

Οκ, όταν ακούς για γενέθλια, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι το κέρασμα… Μια εβδομάδα ήδη πριν πρέπει να αρχίσεις να ψάχνεις για ξεχασμένα χρήματα στις τσέπες σου, να κάνεις το οικονομικότερο πρόγραμμα για αυτή την μέρα, να σκεφτείς τρόπους να περιορίσεις τα έξοδα τις παρέας με φράσεις του τύπου «πιείτε πιο αργά» και «δεν χρειάζεται να μεθύσουμε με σφηνάκια και άλλες επιπολαιότητες»…

Φυσικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη στιγμή, από εκείνη, όταν μένεις μόνος σου με τον λογαριασμό. Είναι η ύψιστη ώρα, αυτό για το οποίο τρέμεις όλη την βραδιά και βασανίζεσαι με σκέψεις του τύπου «μπορώ να τρέξω γρήγορα με αυτά τα παπούτσια», «έχει σκοτάδι και δεν θα θυμούνται το πρόσωπό μου» και «δεν είναι κακή ιδέα το πλύσιμο πιάτων, άλλοι πάνε στην Αμερική και φτιάχνουν καριέρα με αυτό».

Κλασσικό των γενεθλίων είναι επίσης και η άρνηση κάποιου μέλους της παρέας να τον κεράσεις… Είναι τότε που ιδρώνεις, εξευτελίζεσαι, λιώνεις να δεχτείς να πληρώσει μόνος το ποτό του, αλλά τελικά ηττημένος δεν δέχεσαι με τίποτα την προσφορά του και εννοείται ότι πληρώνεις εσύ…

-Μακάρι να πάνε όλα καλά…

Λοιπόν, παραδεχτείτε το, όλοι έχουμε άγχος για τα γενέθλια μας. Ουσιαστικά είναι η μέρα σου (ακόμα και αν κάθε χρόνο νιώθεις ότι σε τρώει ένα σαρκοφάγο φυτό με χαυλιόδοντες και τριακόσια είκοσι δόντια καρχαρία). Πρέπει να φροντίσεις όλα να είναι τέλεια, είσαι κάτι σαν ο οικοδεσπότης σε ένα τραπέζι με είκοσι άτομα που κρέμονται από τα χείλη σου. Πρέπει κατά την διάρκεια όλης της βραδιάς να είσαι αστείος, να έχεις θέμα συζήτησης και να φωνάζεις για να καλύψεις το χασμουρητό του διπλανού σου.

Η συνέχεια την επόμενη εβδομάδα. Καλή ανυπομονησία!!!!!!

Με αγάπη

η λευκή στρουμφίτα