Πότε τελείωσε η μεταπολίτευση; Με τη συνεργασία των δύο πάλαι ποτέ κομμάτων εξουσίας το 2012; Με την ήττα τους στις ευρωεκλογές και την άνοδο στην πρώτη θέση ενός κόμματος που άλλοτε είχε ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό; Όσο και αν μιλάμε για ένα τέλος εποχής, για το τέλος της μεταπολίτευσης, το κύριο χαρακτηριστικό της οι ανεξέλεγκτες παροχές είναι αυτές που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και που εξασφαλίζουν μια βολική θέση μέσα στη Βουλή κάθε φορά που γίνονται εκλογές. Αυτό δεν έχει αλλάξει και κατ’ επέκταση ούτε η εποχή. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν η είδηση ήταν σχεδόν αναμενόμενη: Ο υπουργός παιδείας σκοπεύει να ιδρύσει δύο ακόμα σχολές. Μια σχολή αρχιτεκτονικής στα Ιωάννινα και ένα τμήμα μηχανικών περιβάλλοντος στην Κοζάνη. Ιδού κάποιες απορίες:
- Πως γίνεται όταν κατά δήλωση του υπουργού δεν υπάρχουν χρήματα για μεγαλύτερη χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων ο ίδιος να προχωρά σε ίδρυση περισσότερων σχολών;
- Αν υπάρχουν χρήματα για τη λειτουργία περισσότερων σχολών γιατί ο προυπολογισμός για τα πανεπιστήμια έχει μειωθεί 80% τα τελευταία 5 χρόνια;
- Γιατί ανοίγουν καινούργιες σχολές τη στιγμή που έχει τεθεί σε πολλές άλλες περιπτώσεις το ενδεχόμενο συγχώνευσης τμημάτων;
- Πως θα καλυφθούν οι ανάγκες των νέων τμημάτων σε ανθρώπινο δυναμικό με δεδομένο ότι μειώνονται οι θέσεις των διοικητικών υπαλλήλων (48 διοικητικοί υπάλληλοι απολύθηκαν από το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων);
- Αντί για την ίδρυση νέων σχολών τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να δοθούν στην έρευνα και την καινοτομία ή έστω στη συντήρηση των εργαστηρίων σε διάφορες σχολές που απαιτούν όσο το δυνατό πιο σύγχρονο εξοπλισμό (π.χ.μηχανικών η/υ);
- Από το 2005 η κατασκευαστική αγορά έχει γνωρίσει μείωση της τάξης του 50% ενώ οι φοιτητές στις αντίστοιχες σχολές έχουν αυξηθεί 50%. Ποιο το όφελος από τη δημιουργία μιας ακόμα-έβδομης στη σειρά-αρχιτεκτονικής σχολής;
- Γιατί να δημιουργηθεί ένα ακόμη τμήμα στην Κοζάνη οι πτυχιούχοι του οποίου δεν θα έχουν ξεκαθαρισμένα εργασιακά δικαιώματα και συνεπώς δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον;
- Πόσο θα επιβαρύνει το δημόσιο η ίδρυση και συντήρηση των δύο σχολών που λειτουργούν και σε άλλες και μάλιστα ουκ ολίγες περιοχές της χώρας;
Φυσικά δεν έχει σημασία αν οι παροχές είναι ορθολογικές και βιώσιμες. Στη λογική της δοσοληψίας που πιστά ακολουθεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας πέρα από το προϊόν μεγαλύτερη αξία έχει η ίδια η διαδικασία, η διατήρηση του δούναι και λαβείν. Φαίνεται στην πολιτική μας ιστορία από την πλατεία Κλαυθμώνος έως το “λεφτά υπάρχουν”. Το μόνο που λείπει είναι από εκεί και πέρα το σωστό marketing. Η ατάκα που θα συνδέσει τον πολιτικό με το ψηφοθηρικό αλισβερίσι με τρόπο κατά τον ίδιο λαϊκό -και όχι λαϊκιστικό- και κυρίως εθνοσωτήριο. Μια απλή και δοκιμασμένη λύση είναι να βγει ο Σαμαράς ή έστω ο Βενιζέλος και να πουν με στόμφο: Λοβέρδο, δώς’ τα όλα!
