Στο τέλος πλησιάζει η διαπραγμάτευση των οικονομικών επιτελείων με τους Ευρωπαίους εταίρους, καθώς στις 30 Ιουνίου ολοκληρώνεται το ισχύον πρόγραμμα της Ελλάδας και η απορία είναι αν όντως η ελληνική πλευρά έχει εξαντλήσει όλα της τα διαπραγματευτικά όπλα.
Κανείς δεν περιμένει θαύματα και συγκλίσεις, ούτε και μετά την τριμερή συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ-Ολάντ,και αυτό το ξέρουν πολύ καλά στην κυβέρνηση έχοντας αρχίσει ήδη να το εμπεδώνουν καθώς γνωρίζουν μακροπρόθεσμα ποιο ήταν το λάθος τους. Το σημαντικότερο ίσως λάθος που όντως αυτή η κυβέρνηση έκανε ( και όχι τα προπαγανδιστικά λάθη που παρουσιάζουν όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης προκειμένου να μειώσουν την πρώτη ειλικρινή προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια διαπραγμάτευσης από ελληνικής πλευράς ) ήταν πως σε έναν κύκλο τεχνοκρατών επένδυσε στην ”πολιτική διαπραγμάτευση” χάνοντας έτσι χρόνο. Πολύ χρόνο.
Τον συγκεκριμένο ισχυρισμό, μπορεί κανείς να τον διασταυρώσει και από μια μικρή αναδρομή λίγους μήνες πριν. Τις πρώτες μέρες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης η στόχευση των διαπραγματεύσεων έβλεπε ως κόκκινο πανί τους τεχνοκράτες της Τρόικας, τους ξόρκιζε και επένδυε στην ”πολιτική διαπραγμάτευση”. Γεγονός που οδήγησε σε αδυναμία επίτευξης συμφωνίας εδώ και τόσους μήνες.
Έτσι λοιπόν σιγά σιγά επετεύχθη ο στόχος των Ευρωπαίων να σφίξουν έναν κλοιό γύρω από την Ελλάδα και να την οδηγήσουν σε μια κατάσταση ομηρίας ουσιαστικά, διότι αφού δεν υπάρχει συμφωνία τότε θα επέλθει μικρή παράταση του ισχύοντος προγράμματος. Ο χαρακτηρισμός μικρή αναφέρεται στο γεγονός ότι πρόκειται για μια συμφωνία για τους καλοκαιρινούς μήνες, μέσω της οποίας η χώρα μας θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της μέχρι τον Αύγουστο, ενώ μετά το πέρας αυτού θα ξεκινήσουν πάλι οι διαπραγματεύσεις με όλα τα μέχρι τώρα ”αγκάθια” να παραμένουν αμείωτα.
Ενώ συν τοις άλλοις συνεχίζουν να πιέζουν ασφυκτικά οι διεθνείς παίχτες την κυβέρνηση, με Γαλλία και Γερμανία να διαμηνύουν πως για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ θα πρέπει να συμμορφωθεί και να υπακούσει, δηλαδή ότι κάνανε οι προηγούμενες κυβερνήσεις και φτάσαμε ως εδώ, προκειμένου να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, ενώ περίπου την ίδια άποψη ενστερνίζεται και ο Αμερικανός πρόεδρος μιλώντας για σκληρές αποφάσεις που θα πρέπει να παρθούν. Επομένως για ακόμα μια φορά είμαστε μάρτυρες στον πόλεμο με μαριονέτες που έχουν βάλει την Ελλάδα να μοιάζει ανήμπορη να είναι κυρίαρχη του εαυτού της. Όμως όπως έχω πει πολλές φορές σε προηγούμενα άρθρα μου και θα συνεχίσω να λέω, οι Ευρωπαίοι αργά ή γρήγορα με τις πολιτικές που εφαρμόζουν θα πιαστούν οι ίδιοι στα δεσμά που φτιάχνουν για εμάς.
