Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και ως εκ τούτου επιδιώκουμε να ανήκουμε σε μια ομάδα. Ίσως αυτή η ανάγκη προέρχεται από τον κίνδυνο που αντιμετώπιζαν οι πρόγονοί μας ακόμα και για την επιβίωση τους, όταν δεν ήταν μέλη κάποιας ομάδας, αλλά εμφανίζεται και με συναισθηματική χροιά. Ως ένα σημείο φαίνεται λογικό να θέλουμε να ανήκουμε κάπου, να υπάρχουν άτομα τα οποία θα μας ακούσουν, θα μας συμβουλέψουν και γενικότερα θα αποτελούν το στήριγμά μας.
Η πλειοψηφία των ατόμων πανικοβάλλονται αρχικά στην ιδέα της απόρριψης, αλλά τι γίνεται όταν δεν υπάρχει λογική διαχείριση αυτής, αλλά πληθώρα αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων που στέκονται εμπόδιο στο να προχωρήσει το άτομο;
Όταν κάποιος βιώσει την απόρριψη από κάποιον άλλον, είναι πιθανόν να αντιδράσει υπερβολικά, εάν ο ίδιος δεν αποδέχεται εντελώς τον εαυτό του. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι είναι μια δυσάρεστη εμπειρία για όλους, για την οποία έχει γίνει έρευνα και έχει αποδειχθεί ότι επιδρά στον εγκέφαλο με ίδιο τρόπο που επιδρά και ο σωματικός πόνος. Πολλές φορές όμως τα άτομα που φοβούνται τα ίδια ότι δεν τους αξίζει η έγκριση των άλλων, δυσκολεύονται να διαχειριστούν την απόρριψη ή ακόμα και την πιθανότητα απόρριψης περισσότερο από τους υπόλοιπους.
Ας τα δούμε ξεχωριστά. Όσον αφορά την ίδια την απόρριψη είναι σημαντικό για το άτομο που τη βιώνει να αντιληφθεί ότι είναι ωφέλιμο να μην κατηγορεί και να μην τιμωρεί τον εαυτό του. Όπως δεν είναι παραγωγικό να ρίχνουμε την ευθύνη για τη ροή των γεγονότων της ζωής μας πάντα στους άλλους, χωρίς να αναζητούμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης, έτσι είναι εξίσου ανεπιτυχές να κατηγορούμε τον εαυτό μας.
Φυσικά η απόρριψη έχει διαφορετική επίπτωση στο άτομο αναλόγως με τον τρόπο που συνέβη, αλλά υπάρχουν κάποιοι τρόποι διαχείρισης που δεν είναι τόσο επώδυνοι.
Για παράδειγμα, το άτομο που βίωσε την απόρριψη μπορεί να σκεφθεί ότι υπήρχαν διάφοροι παράγοντες που επέδρασαν στην απόφαση του ατόμου που το απέρριψε, επειδή ίσως να μην ήθελε ή να μην μπορούσε να δημιουργήσει μια σχέση(στην περίπτωση της ερωτικής απόρριψης)ή και γενικότερα, ότι υπάρχουν λόγοι που δεν σχετίζονται με την<<ανικανότητα>>του απορριφθέντος.
Ίσως να υπήρξε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, δηλαδή το άτομο να είχε προεξοφλήσει τα γεγονότα, επομένως καταλήγουμε στην σκέψη γύρω από τις πεποιθήσεις του ίδιου του ατόμου που έρχεται αντιμέτωπο με την απόρριψη, όχι όμως με τη μορφή των αλλεπάλληλων αυτοκατηγοριών, αλλά της προσωπικής βελτίωσης.
Είναι δύσκολο για ένα άτομο που κατακλύζεται από συναισθήματα να ακολουθήσει λογικές διεργασίες, όμως αρκεί να προσπαθήσει, εξάλλου η προσπάθεια είναι που μετράει!
Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι, όσο και αν οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα, δεν καθορίζουν οι άλλοι άνθρωποι την αξία μας, αλλά εμείς!
Όσον αφορά τις σκέψεις γύρω από την πιθανότητα της απόρριψης από κάποιον, τα πράγματα είναι περισσότερο ξεκάθαρα. Όσο και αν ο φόβος είναι ισχυρός, αξίζει να προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή με τους γύρω μας και να μην μένουμε στάσιμοι λόγω αυτού, αφού εάν δεν δοκιμάσουμε, η εξέλιξη δεν προβάλλει τόσο αισιόδοξη!
