Για την τέχνη δεν υπάρχει ένας σαφής ορισμός. Πώς να υπάρξει όταν περικλείει τόσα πολλά; Και ακόμα περισσότερα είναι τα πλεονεκτήματα της ενασχόλησης μαζί της για το ίδιο το άτομο αλλά και την κοινωνία γενικότερα.
Κάποιος που έχει ασχοληθεί με την καλλιτεχνική δημιουργία, σίγουρα θα έχει αντιληφθεί ότι ίσως είναι ένας από τους πιο ανώδυνους και θεραπευτικούς τρόπους έκφρασης συναισθημάτων και εμπειριών. Αυτό συμβαίνει, επειδή κατά τη στιγμή της παραγωγής κάποιου έργου, όσα συναισθήματα και να υπάρχουν, υπάρχει πλήρης ελευθερία για την εξωτερίκευσή τους. Μαζί με την έκφραση αυτών επιτυγχάνεται η λύτρωση του ατόμου και η επίγνωση του εαυτού και των δυνατοτήτων του.
Ύστερα, εάν το άτομο εκθέσει σε κοινή θέα τα έργα του, θα συντελέσει στην λύτρωση των υπολοίπων. Πολλοί από αυτούς θα τα εκτιμήσουν, θα προσπαθήσουν να τα αναλύσουν. Μέσω αυτής της απόπειρας ανάλυσης, καθίσταται εφικτή και η επαφή των υπολοίπων με τον εαυτό τους. Κάποιοι ίσως ταυτιστούν με αυτό που θεωρούν ότι απεικονίζει, για παράδειγμα ένας πίνακας, άλλοι θα συμφωνήσουν ή θα διαφωνήσουν μαζί τους και ως αποτέλεσμα όλων αυτών των απόψεων που θα ακουστούν, τα άτομα θα συνειδητοποιήσουν τα κοινά τους, αλλά και την διαφορετικότητα που υπάρχει.
Πολλοί από αυτούς μπορεί να πάρουν την απόφαση να ασχοληθούν και οι ίδιοι με κάποια από τις λεγόμενες καλές τέχνες ή να κατευθύνουν ακόμα περισσότερους προς την τέχνη, οπότε βλέπουμε ότι η αρχική απομόνωση του καλλιτέχνη που οδήγησε στην μετέπειτα έκφραση του, έγινε η αφορμή για διάλογο των ατόμων μεταξύ τους, αλλά και με τον εαυτό τους. Ο δημιουργός με τον τρόπο του έδειξε πως δεν υπάρχει μια απόλυτη γνώμη και πως το σημαντικότερο αγαθό είναι η ελευθερία. Ελευθερία έκφρασης την ώρα της δημιουργίας, ελευθερία απόψεων την ώρα της θέασης αν πρόκειται για εικαστικές τέχνες ή της ερμηνείας γενικότερα.
Η τέχνη μας προσφέρει γαλήνη, είτε είμαστε οι δημιουργοί του έργου, είτε ερμηνευτές αυτού. Εξάλλου, όταν ερμηνεύουμε ένα έργο, δημιουργούμε ένα καινούριο νόημα για αυτό!
