Αποτελεί κοινώς αποδεκτή πραγματικότητα, πως ακόμα και εν έτη 2020, η έννοια της ισότητας, δεν έχει εδραιωθεί καθολικά στην κοινωνία, όπου ζούμε και αλληλεπιδρούμε καθημερινά, γεγονός που αντικατοπτρίζεται σε πολλούς τομείς του κοινωνικού γίγνεσθαι, καθώς πληθώρα ατόμων με αναπηρία αποκλείονται από πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες, φοίτηση σε σχολεία και ακαδημαϊκά ιδρύματα, παρακολούθηση αθλητικών δραστηριοτήτων ή ακόμα και από την απόλαυση έργων τέχνης, που φιλοξενούνται σε μουσεία. Όλα αυτά αποτελούν, μεμονωμένα παραδείγματα, του αποκλεισμού των ατόμων με αναπηρία από την κοινωνία μας. Δυστυχώς, δεν είναι συχνό φαινόμενο, να βλέπουμε στον έξω κόσμο, άτομα με αναπηρία, να κυκλοφορούν και να πραγματοποιούν καθημερινές εργασίες, υποχρεώσεις ή ακόμα και να διασκεδάζουν. Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε το γιατί συμβαίνει αυτό;
Επιβάλλεται αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας, τι σημαίνει Άτομο με Αναπηρία ή αλλιώς ΑμεΑ. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, άτομα με αναπηρία είναι τα άτομα, που λόγω φυσικής βλάβης, νοητικής ανεπάρκειας, ή ψυχολογικής επιβάρυνσης δυσκολεύονται ή αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κοινωνίας και της ζωής, στο βαθμό που θεωρείται κανονικός, για κάθε άνθρωπο χωρίς αναπηρία. Όπως φαίνεται, ο όρος ΑμεΑ, αποτελεί μια έννοια πολυδιάστατη, αφού περιλαμβάνει πολλές κατηγορίες αναπηριών, δίχως να είναι όλες εμφανείς με μια ματιά. Τα άτομα αυτά, αποδέχονται πλήρως την αναπηρία τους, γνωρίζουν πως διαθέτουν όλες τις απαραίτητες δυνατότητες για να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους, χωρίς να αφήσουν την αναπηρία τους να σταθεί εμπόδιο.
Προκειμένου να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η ενσωμάτωση των ΑμεΑ στην κοινωνία, αρμόζει να έχουμε υπόψη μας, πως όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι, αφού η ζωή είναι απρόβλεπτη και έτσι, μια αναπηρία, οποιαδήποτε μορφής, μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή, αλλάζοντας τον τρόπο ζωής και σκέψης μας. Με βάση αυτό το σκεπτικό, οφείλουμε να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, έτσι ώστε όλοι να είμαστε ίσοι μεταξύ μας, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, όπως φυσικά την αναπηρία.
Εάν συναναστραφείς, με άτομα με αναπηρία, η μεγαλύτερη τους επιθυμία, είναι να μην αντιμετωπίζονται με οίκτο και λύπηση, όταν τους αντικρίζουν τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Δεν αποζητούν μια διαφορετική αντιμετώπιση, καθώς μπορούν να κάνουν όλες τις δραστηριότητες, τις οποίες έχουμε εντάξει στο καθημερινό πρόγραμμα μας, απλά με διαφορετικό τρόπο. Και εδώ, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη των τελευταίων ετών. Δίχως τα μέσα που παρέχει η σύγχρονη επιστήμη, τα άτομα με αναπηρία, θα ήταν αποκομμένα από τον υπόλοιπο κόσμο, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι σήμερα.
Αρμόζει να αναφέρουμε, χαρακτηριστικά παραδείγματα τεχνολογικών μέσων, τα οποία αναβάθμισαν σημαντικά την ζωή των ΑμεΑ, όπως το σύστημα Braille, οι ράμπες για τα αναπηρικά αμαξίδια ή ακόμα και τα συστήματα που συνδράμουν στην καλύτερη επικοινωνία, όπως τα κοχλιακά εμφυτεύματα ή τα ακουστικά βαρηκοΐας. Με όλες τις δυνατότητες, που παρέχει η τεχνολογία, τα άτομα αυτά, δύναται να έχουν άμεση πρόσβαση στην εκπαίδευση, στον αθλητισμό, στις τέχνες και σε όποιον άλλο τομέα της κοινωνίας επιθυμούν, χωρίς περιορισμούς. Αξιοσημείωτο είναι, επιπρόσθετα, το γεγονός ότι, μπορούν να είναι ανεξάρτητοι, δίχως να χρειάζονται βοηθό προσωπικής και καθημερινής φροντίδας, καθώς η επιστήμη, έχει μεριμνήσει για αυτό, με ποικίλους τρόπους. Το σπουδαιότερο όμως, και κατά την γνώμη μου, πιο σημαντικό, είναι να υπάρχει θέληση για ζωή. Χωρίς αυτή, οτιδήποτε κι αν δημιουργηθεί για την διευκόλυνσή τους, δεν θα έχει καμία απολύτως αξία.
Τα άτομα με αναπηρία, λοιπόν, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος μας, ενώ επιβάλλεται να αντιμετωπίζονται δίχως οίκτο και περιφρόνηση, αφού ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να βρισκόταν στην θέση τους. Αποζητούν την ενσωμάτωση στην κοινωνία, λαμβάνοντας μέρος σε όλε τις δραστηριότητες, ανεξάρτητα από τις σωματικές ή νοητικές δυνατότητές τους, καθώς είναι ικανοί να καταφέρουν οτιδήποτε θελήσουν, χωρίς το <<πρόβλημά>> τους, να αποτελέσει τροχοπέδη. Αρκεί να σκεφτούμε, πόσο ρευστή είναι η ζωή, και πόσο εύκολα όλα αλλάζουν, μιας και όπως είπαμε, όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι. Η θέληση και η πίστη στις ικανότητες μας, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο γύρω μας.
3 Comments
Pingback: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – Way – Κύπρος
Ανώνυμος
Άριστη τοποθέτηση από την αρθρογράφο πολύ όμορφο άρθρο και πολύ χρήσιμο!
Αλέξης Αμανατίδης
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο με σοφή και προσεκτική επιλογή ενός θέματος ιδιαίτερα επίκαιρο στην κοινωνία που ζούμε. Ταυτόχρονα όμως και μια θεματολογία η οποία δεν προσεγγίζετε από πολλούς ανθρώπους οι οποίοι θα είχαν να προσφέρουν την δίκη τους μερίδα στην ανταλλαγή πληροφοριών και την παρότρυνση προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Όταν το άρθρο έχει καταφέρει να αφυπνίσει έστω και λίγο της συνειδήσεις αλλά και να προκαλέσει μια σειρά αντιδράσεων, για εμένα προσωπικά έχει πετύχει τον στόχο του ο δημιουργός.