Πώς θα ήταν η μουσική που ακούμε σήμερα αν δεν είχαν προϋπάρξει οι Πατέρες του Rock ‘n’ Roll; Εδώ και πολλά χρόνια, γράφω άρθρα για Ιστορικές Μπάντες, για Τροβαδούρους, για Ποιητές ή για Ξεχασμένους Καλλιτέχνες της Rock Μουσικής, και δεν σκέφτηκα ούτε μία στιγμή να γράψω ένα άρθρο για αυτούς που ξεκίνησαν και έθεσαν τις βάσεις για όλη αυτή την ιστορία. Θεωρώ τον εαυτό μου απαράδεκτο και σπεύδω με το παρόν άρθρο να διορθώσω την παράλειψη που αφορά στους “Πατέρες” του Rock ‘n’ Roll. Βέβαια, εδώ έχουμε να κάνουμε με τις δεκαετίες του 30, του 40 και του 50 που δεν τις έζησα, δεν τις βίωσα καλλιτεχνικά και δεν είναι οι αγαπημένες μου.
Οι καλλιτέχνες αυτών των δεκαετιών δεν ενδιαφέρθηκαν τόσο για την ποιότητα της παραγωγής και τις ενορχηστρώσεις όσο ενδιαφέρθηκαν για το entertainment. Τα κομμάτια τους ήταν βασισμένα στις Blues συγχορδίες και πολύ συχνά τα περισσότερα είχαν τα ίδια ακόρντα. Οι κιθαρίστες δεν ήταν εξαιρετικοί. Μπορεί κάποιες φορές να υπήρξαν επινοητικοί αλλά ποιος τους μνημονεύει σήμερα; Ακόμα και αν παραδεχθούμε ότι ο Chuck Berry ήταν top κιθαρίστας ποιος συνέχισε να τον βάζει στη λίστα των top μετά την εμφάνιση του Hendrix ή του Clapton; Ούτε κι εγώ τον έχω στη λίστα που “τη βρίσκω” με τα κιθαρίσματα του Bill Nelson. Εντάξει δεν λέω, αν βρεθώ σε κάποιο μαγαζί και παίζει π.χ. Chuck Berry δεν θα τον αρνηθώ, αλλά από μόνος μου δεν το κάνω ποτέ.
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνη η εποχή είχε τις δικές της αξίες και τα δικά της δεδομένα και δεν πρέπει να την κρίνουμε με τα δικά μας τα σημερινά. Εδώ που τα λέμε, οι καλλιτέχνες των 50’s μπορεί να έχουν “ιστορική” αξία, αλλά για την εποχή τους υπήρξαν πολύ σημαντικοί και ήταν αρκετά μπροστά από αυτήν. Για την εποχή τους ήταν “επαναστάτες”. Μπορεί να προτιμώ να ακούω Rolling Stones που πήραν το Chuck Berry style και το εξέλιξαν, μπορεί να προτιμώ να ακούω Beatles που έκαναν το ίδιο με το Carl Perkins και το Everly Brothers style, αλλά το κάνω επειδή φυσικά ανήκουν στην εποχή που με μεγάλωσε μουσικά. Όμως, πώς θα ήταν η μουσική που ακούμε σήμερα αν δεν είχαν προϋπάρξει οι “Πατέρες” του Rock ‘n’ Roll;
Everly Brothers
Ο Don (1937-2021) και ο Phil (1939-2014) Everly, ήταν γνωστοί για τις φωνητικές τους αρμονίες και ήταν το πιο επιτυχημένο Αμερικάνικο Rock and roll duo. Υπήρξαν σπουδαία επιρροή για μπάντες όπως οι Beatles, οι Beach Boys και οι Simon & Garfunkel. Η πιο δημιουργική τους περίοδος εντοπίζεται ανάμεσα στο 1957 και στο 1965
Eddie Cochran (1938–1960)
Αμερικανός crooner, πρωτοπόρος του Rock and roll, με φωνή a la Elvis Presley, που στη σύντομη καριέρα του, εντυπωσίασε και επηρέασε μπάντες όπως οι Beatles και οι Rolling Stones. Ασχολήθηκε με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Τα τραγούδια του, με πιο γνωστό το περίφημο ‘Summertime Blues’, έχουν πολυδιασκευαστεί. Μπορείς να τα ακούσεις και σήμερα από μπάντες όπως οι Who, οι Beach Boys, οι Beatles, οι Blue Cheer, οι Led Zeppelin, οι UFO, οι White Stripes και οι Sex Pistols. Ο Cochran σκοτώθηκε στα 21 του χρόνια σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κατά τη διάρκεια της Βρετανικής του περιοδείας.
Bill Haley (1925-1981)
Πρωτοπόρος και αυτός του Rock and roll, φορμάρισε τους Bill Haley & His Comets και έγραψε το περίφημο “Rock Around the Clock” φέρνοντας τα πάνω, κάτω.
Big Bopper (1930), Buddy Holly (1936), Richie Valens (1941)
Σκοτώθηκαν και οι τρεις, στις 3 Φεβρουαρίου του 1959 σε αεροπορικό δυστύχημα. Ο Don McLean έγραψε το “American Pie” για τους 3 αγαπημένους του καλλιτέχνες και η ημέρα του θανάτου τους, έμεινε στην ιστορία σαν “the day the music died”.
Big Bopper, Buddy Holly, Richie Valens
Carl Perkins (1932–1998)
Ονομάστηκε “King of Rockabilly” αλλά έχασε την ευκαιρία να γίνει ένας άλλος Elvis Presley. Σήμερα δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα τα μουσικά μας πράγματα εάν το είχε κατορθώσει. Βασική επιρροή για τους Beatles και τον Elvis Presley. Ο Elvis, οφείλει πολλά στο “Blue Suede Shoes”, που είναι ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Carl Perkins.
Chuck Berry (1926-2017)
Πασίγνωστα τα “Roll Over Beethoven”, “Rock and Roll Music” & “Johnny B. Goode”. Δάσκαλος για τους Beatles, τους Rolling Stones και άλλους, εξακολουθεί να παίζει live μέχρι σήμερα.
Elvis Presley (1935–1977)
Ο “King of Rock and Roll” ή σκέτο “King”, ήταν από τις πιο σημαντικές καλλιτεχνικές φιγούρες του 20ού αιώνα. Σπουδαία φωνή και σπουδαία σκηνική παρουσία, με τραγούδια όπως τα “Heartbreak Hotel” & “Blue Suede Shoes”, σκανδάλισε τους συντηρητικούς Αμερικανούς της δεκαετίας του 50. Ο “Elvis the Pelvis” όπως τον αποκαλούσαν οι Βρετανοί, που -πριν αρχίσει τις κινηματογραφικές του σάλτσες- ήταν ηγετική φυσιογνωμία για το Rock and Roll, πέθανε στα 1977 σε ηλικία 42 ετών.
Fats Domino (1928-2017)
Ίσως όχι γνήσιος Rock’n’roller, αλλά σίγουρα δημιουργικός. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Ορλεάνη της Louisiana.
Jerry Lee Lewis (1935)
Ο “άγριος” Jerry, που ήταν από τους πρωτοπόρους του Rock and roll, είδε την καριέρα του να παίρνει την κατιούσα όταν παντρεύτηκε την πρώτη του ξαδέλφη. Με αρκετή δόση τρέλας ο Jerry, στηνόταν με ένα περίστροφο έξω από το σπίτι του Elvis Presley, θέλοντας να τον δολοφονήσει επειδή τον θεωρούσε προδότη του Rock and roll.
Little Richard (1932-2020)
Ο χαρισματικός “architect of Rock and roll” έμεινε στην ιστορία με τραγούδια όπως τα “Tutti Frutti”, “Long Tall Sally” & “Good Golly, Miss Molly” ορίζοντας τον δυναμικό ήχο της Rock μουσικής. Επηρέασε καλλιτέχνες όπως οι James Brown, Elvis Presley, Otis Redding αλλά και πολλούς άλλους. Τον Οκτώβριο του 1957 και ενώ βρίσκονταν στο ζενίθ της καριέρας του, ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τη μουσική για να γίνει ιεροκήρυκας, πράγμα που έκανε τον Ιανουάριο του 1958. Για αρκετά χρόνια ηχογραφούσε μόνο θρησκευτικά τραγούδια, μέχρι που τελικά κατάφερε να συμφιλιώσει τους δύο του ρόλους.
Muddy Waters (1915-1983)
Ο “Father of Blues” σε τραγούδι του οποίου οι Rolling Stones οφείλουν το όνομά τους, υπήρξε μέγιστη επιρροή για τη Βρετανική Blues έκρηξη.
Robert Johnson (1911–1938)
Ο πιο σημαντικός Blues τραγουδιστής που έζησε ποτέ. Δολοφονήθηκε στα 27 του χρόνια πάνω στο πάλκο, πίνοντας ουίσκι από ένα μπουκάλι που του προσέφεραν. Είχαν βάλει μέσα στρυχνίνη.
Gene Vincent (1935–1971)
Αμερικανός, πασίγνωστος για το “Be-Bop-A-Lula”. Πέθανε από έλκος στομάχου στα 36 του χρόνια.
Γιώργος Μπιλικάς,
Storyteller.
