Επιχείρηση Γεμιστά

Εντάξει αυτά τα Κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια είναι φορές που δεν παλεύονται. Για τη μάνα μου βέβαια είναι  ιερά και δεν δέχεται απουσία από κανέναν.

Έχουμε μαζευτεί πάλι καμιά 30αρια άτομα, είμαστε και μεγάλη οικογένεια βλέπεις με 5 παιδιά. Βάλε γαμπρούς, νύφες, γκόμενες, εγγόνια, συμπεθέρια, γεμίζουμε πούλμαν!

Η μάνα μου Στρατηγός που μοιράζει εντολές σε όποιον βρίσκεται σε ακτίνα βολής. – Κατερίνα στρώσε το τραπέζι, μην καμαρώνεις μόνο, Νίκο τι κάθεσαι και με κοιτάς, φέρε τα κρασιά, Γιάννη αμάν μ’ αυτή την εφημερίδα, ήρθαν τα παιδιά δε βλέπεις?

Με τα πολλά κάτσαμε να ρημαδοφάμε όλοι. 10 στην τραπεζαρία, 5 στο σαλόνι, 3-4 στην κρεβατοκάμαρα, κάνα δυο στο μπάνιο και οι υπόλοιποι όπου βρήκαν κενό. Χίλιοι καλοί χωράνε, λέει πάντα η μάνα μου. Μόνο στα μπαλκόνια που δεν κρεμόντουσαν. Τα φαγητά βέβαια καταπληκτικά όλα. Μακεδονίτισσα βλέπεις η κυρία Ελένη καταλαβαίνετε, τι πίτες, τι γεμιστά, τι ένα κοπάδι στη λαδόκολλα…και για desert όπως λένε και στο χωριό μου, το πιο θεϊκό ραβανί!

Και να ‘χω και τον αδερφό μου όλη την ώρα «γεια σου ρε μάνα με τα γεμιστά σου», « γεια σου ρε μάνα με το αρνάκι σου»! Τη χαιρέτησε τουλάχιστον 7 φορές εκείνο το μεσημέρι. Τι να πεις, άβυσσος η ψυχή του καλοφαγά..

Εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα και κοιτούσα συνέχεια το ρολόι. Είχα ραντεβού με τον Έρωτα στις 18:00 και φοβόμουν μην αργήσω. Γνωριστήκαμε πριν 3 μήνες στα γενέθλια της Τούλας κι από τότε είμαστε σχεδόν αχώριστοι. Ωραίος τύπος ο Στέφανος. Καλό παιδί, σοβαρός αλλά με πολύ ιδιαίτερο χιούμορ, έξυπνος και ωραίο κορμί (να τα λέμε κι αυτά)!

Κυριακή απόγευμα

Εκείνο το απόγευμα είχαμε κανονίσει καφεδάκι στο Μικρολίμανο με μεγάλη παρέα. Καθίσαμε, παραγγείλαμε τα φρέντο μας αξιοπρεπώς και κάποια στιγμή έρχεται η κουβέντα στο φαί.

-Α εμένα το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα Γεμιστά, λέει ο Στέφανος.

Πετιέται τότε η Τούλα σαν αστρίτης και λέει:

-Είσαι τυχερός, η δικιά σου κάνει καταπληκτικά γεμιστά!

Παρά λίγο να πάθω έμφραγμα!

-Πότε θα μου κάνεις το τραπέζι μωρό μου, να δοκιμάσω τα γεμιστά σου?

Την απάντηση την έδωσε φυσικά η Τούλα, γιατί εγώ ήμουν απασχολημένη να μασάω το ποτήρι του καφέ, αφού πρώτα είχα καταπιεί και το καλαμάκι.

-Το άλλο Σάββατο που κάθεστε και η δύο θα ήτανε τέλεια. Τι λες φιλενάδα?

Σκέφτηκα να την πνίξω με το φανταχτερό κολιέ που φορούσε, αλλά είδα ότι υπήρχαν πολλοί δίπλα μου και θα τη σώζανε, οπότε απάντησα με ένα μειδίαμα που θύμιζε Τασσώ Καββαδία ναι, γιατί όχι? Μέχρι να φύγουμε είχα φάει 3 νύχια ακρυλικά και είχα βγάλει τουλάχιστον 2 αυτοάνοσα από το άγχος και τα νεύρα μου.

Όταν έφτασα το βράδυ σπίτι μου είχα ηρεμήσει κάπως. Κορίτσι μου είπα don’t panic, θα τη βρεις τη λύση. Έπειτα από δύο ώρες κατέληξα ότι είχα μόνο δύο επιλογές: Ή χωρίζω το Στέφανο πριν το Σάββατο οπότε δεν θα χρειαστεί να τον τραπεζώσω

Ή σκοτώνω την Τούλα, άρα θα είμαι φυλακή και δεν θα μπορέσω να μαγειρέψω

Σάββατο πρωί

Ευτυχώς η μανούλα δέχτηκε να έρθει να φτιάξουμε μαζί γεμιστά (εγώ έπλυνα τις ντομάτες και τις πιπεριές). Το πλήρωσα βέβαια πολύ ακριβά. Το τι είπε το στόμα της δεν περιγράφεται!

«Περιμένετε μετά εσείς να κρατήσετε άντρα που δεν έχετε ιδέα από μαγειρική, που δεν ξέρετε να βράσετε ούτε αυγό και οι άντρες μπορεί να ερωτεύονται τις όμορφες αλλά παντρεύονται τις νοικοκυρές και κοντεύεις τα 40 και δεν ξέρεις ούτε 2 παραδοσιακά φαγητά να κάνεις κι εγώ φταίω που δεν σε πίεσα όταν ήσουν πιο μικρή και δεν ήμουν σωστή μάνα και θεέ μου βάλε το χέρι σου να μην την παρατήσει κι αυτός….». Μετά από 2,5 ώρες κήρυγμα τα έβαλε στο φούρνο κι έφυγε με την υπόσχεση ότι την άλλη Κυριακή θα τον πήγαινα στην παραδοσιακή μάζωξη.

Φυσικά εγώ επειδή είμαι μάλλον μόνο όμορφη (να το πούμε κι αυτό) τα ψιλοέκαψα. Όταν ήρθε ο Στέφανος με πέτυχε να έχω πιεί το μισό μπουκάλι κρασί και ν’ ακούω από το Ριτάκι το «κι αν κάνω άτακτη ζωή». Του εξήγησα μυξοκλαίγοντας και με λόξιγκα τι είχε συμβεί κι άρχισε να γελάει δυνατά.

– Δεν πειράζει κούκλα μου. Και μόνο που μπήκες σε όλη αυτή τη διαδικασία για μένα μου λέει πόσο με νοιάζεσαι. Την επόμενη φορά θα δοκιμάσεις τα δικά μου. Ξέχασα να σου πω, κάνω καταπληκτικά Γεμιστά!

Εν κατακλείδι λοιπόν βάλτε το Ριτάκι στη διαπασών κι απολαύστε το βράδυ σας με ή χωρίς γεμιστά. Εμείς σουβλάκια φάγαμε πάλι!