Μαστιγώστε με, ραπίστε με και βρίστε με αν θέλετε…Είμαι διατεθειμένος να περάσω και από τα Κινέζικα βασανιστήρια, αν είναι ικανά και αυτά για να καταφέρετε να με συγχωρέσετε. Σας έχω παραμελημένους 2 μήνες τώρα, του πεταματού ένα πράμα. Αν κάτι μπορεί να με δικαιολογήσει είναι ότι δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αν δεν συγκινήστε ούτε με αυτό τότε να σας πω ότι η έμπνευση δύσκολα βγαίνει μες στη ζεστάρα του Καλοκαιριού (να σας ενημερώσω πως για να γράψω ετούτες τις γραμμές χρειάστηκε να ανοίξω κλιματισμό και να ρίξω τη θερμοκρασία του δωματίου στους 17ºC. )
Έτσι για την ιστορία λοιπόν να πω ότι γύρισα στην πατρίδα τη Θεσσαλονίκη εδώ και ένα μήνα. Ένα μήνα που η μαμά Μαρία κάνει τα αδύνατα δυνατά, για ακόμη μια φορά, για να μη https://essaysbuy.net/essay-writing-service χωράω από την κάσα της πόρτας τον Σεπτέμβριο. Πως γίνεται η ζυγαριά να δείχνει τριψήφιο νούμερο και η μαμά σου να θεωρεί πως έχεις πάθει νευρική ανορεξία ακόμα δεν το έχω καταλάβει !?!?
Στα δικά μας τώρα, σήμερα θα μιλήσουμε για ένα θέμα που με τυραννάει από τότε που έφυγα για Καλοκαίρι από την Κομοτηνή. Θα μιλήσουμε για κάτι που φυτρώνει στο κεφάλι μας συχνά-πυκνά, χρειάζεται να σκύβεις όταν θες να περάσεις από την πόρτα και το καλύτερο φάρμακο για αυτό είναι το βερνίκι. Ναι, σήμερις θα αναφερθούμε στο Κέρατο το βερνικωμένο. Όχι, εδώ δε θα διαβάσετε «20 τρόπους να το αποτρέψετε» ή το «Πάρε εκδίκηση από το κέρατο σου», αυτά στο Cosmopolitan, εμείς θα αναφερθούμε σε σένα που ξέρεις ότι τρως κέρατο με το κουτάλι, σε έχουν προειδοποιήσει οι φίλοι σου, οι γνωστοί σου, έχει βγάλει έκτακτο δελτίο ακόμα και η Τρέμη με καλεσμένη την Κανέλη για το θέμα αυτό και εσύ ακόμα πετάς χαρταετό στα κούλουμα.
Το σύνδρομο «Τρώω κέρατο και είμαι καλά» έχει πολλά στάδια και αν αυτά που διαβάσεις παρακάτω τα έχεις νιώσει έστω και μια φορά καλύτερα να αρχίσεις να ψαχουλεύεις το κεφάλι σου. Πάμε να δούμε τώρα πως αντιδράει το άτομο με το παραπάνω σύνδρομο:
Καταρχάς είναι γνωστό πως σε Κάθε δράση ΠΑΝΤΑ ακολουθεί και μια αντίδραση. Το χθεσινό σεξ που έκανε ο έρωτας της ζωής σου με κάποιον / κάποια άλλο/ άλλη, όσο εσύ έλειπες έξω με τη παρέα σου για ποτό, να ξέρεις πως έχει αφήσει τα σημάδια του. Κάποιο ξεχασμένο εσώρουχο, ένα κουτάκι προφυλακτικά πάνω στο τραπέζι ή μια πιπιλιά στο λαιμό. Τα άτομα αυτά λοιπόν βλέποντας τα σημάδια αντιδρούν κάπως έτσι: «Αχ, μου πήρε καινούργιο εσώρουχο το μωρό μου/ Πάλι μας τελείωσαν τα προφυλακτικά και πήγε να πάρει καινούργια/ Μωρέ, τι ωραία πιπιλιά που έκανα πάλι».
Ενδόμυχα βέβαια σου περνάει από το μυαλό ότι, το small εσώρουχο δεν σε χωράει ούτε στο νύχι, πόσο μάλλον στις καμπύλες σου, προφυλάξεις δεν έχετε πάρει ποτέ από τότε που αρχίσατε να κάνετε σεξ και πως οι δικές σου πιπιλιές έχουν ένα πιο κοραλλοκανελί χρώμα. Όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά να σε κάνουν να χωρίσεις, όχι! Αμέσως μετά, συνήθως, σημαντικό κομμάτι παίζουν και οι φίλοι σου:
-«Εεε, ξέρεις, να ρε συ, μάθαμε ότι χθες ήταν με την Ισαβέλλα σπίτι και έβγαζαν τα μάτια τους.»
-«Αποκλείεται» απαντάει το σύνδρομο ‘Τρώω κέρατο και είμαι καλά’
-«Αλήθεια σου λέω. Μάλιστα αυτό γίνεται καιρό τώρα» λένε οι φίλοι
-«Θα το καταλάβαινα αν γινόταν κάτι τέτοιο»
-«Μα το λέει η ίδια ότι το κάνει, τους είδαμε στο πάρκο, βγάλαμε φωτογραφίες, να δες» νευριάζουν οι φίλοι.
-«Μη δείτε ένα ζευγάρι ευτυχισμένο, να το χωρίσετε αμέσως, μας ζηλεύετε».
Κάπως έτσι γίνεται ο διάλογος ανάμεσα στο σύνδρομο και στους φίλους και μάλιστα κάπου εκεί έρχεται και η ρήξη. Κόβεται η κοινή παρέα, ελαττώνονται τα τηλέφωνα, μειώνονται τα μηνύματα.
Τώρα η ερώτηση κάποιου θα ήταν «Πως γίνεται να μην καταλαβαίνει τι γίνεται, αφού είναι τόσο ξεκάθαρο»; Μερικοί μπορεί να υποστηρίξουν πως τον/την έχει τυφλώσει ο έρωτας, πως έχει φάει τέτοιο πατατρακ που δε μπορεί να δει τίποτα και όταν το καταλάβει θα είναι αργά. Εγώ έχω μια διαφορετική άποψη. Θεωρώ πως τα άτομα αυτά γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα και τι κουβαλάνε στο κεφάλι τους και με ποιο άτομο κοιμούνται στο κρεβάτι τους. Η αδυναμία στο να καταφέρουν να πατήσουν πόδι είναι η εξάρτηση που έχουν στο να βρίσκονται σε μια σχέση και ο αδύναμος χαρακτήρας που έχουν στο να παραδεχτούν ότι τελικά είχαν άδικο.
Είναι δύσκολο να γυρνάς πίσω στους φίλους σου με την ουρά στα σκέλια και να παραδέχεσαι το πρόβλημα σου όμως εξίσου δύσκολο και άσχημο είναι όταν βγαίνεις έξω με τη σχέση σου και το αστραφτερό χαμόγελο που χαρίζεις, καταβάθος είναι κλάμα που βγαίνει από λάθος μέρος του σώματος. Όταν φτάνεις να αμφισβητείς ακόμα και την ίδια του την σκιά, όταν αρχίζεις και κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα τότε υπάρχει πρόβλημα. Μπορείς να τους ξεγελάσεις όλους και να δείξεις ότι περνάς ωραία, με τον καθρέφτη σου όμως τι γίνεται; Αυτός δεν κάνει λάθος ποτέ, λένε…
