Όψεις και Απόψεις

Κάποια σημάδια ίσως και να μην ανταποκρίνονται στην αναφερόμενη κρίση και κριτική!

Φυσικά ανταποκρίνονται μερικά, αλλά ας αντιπαραθέσουμε και τον παράγοντα, ευθύνες, προβλήματα και κυρίως μια διαχείριση που θες να εξισορροπήσεις.

Αφενός και αφετέρου, για να θελήσει το άτομο που πράττει τα διάφορα προαναφερθέντα στοιχεία, να παλεύει με τον ίδιο της, του, τον εαυτό, για να γίνεται αρεστή για τα μέλη, που απαρτίζουν όχι απλά τη σχέση της, αλλά και την ίδια της τη ζωή.

Σίγουρα η επένδυση στη σχέση αφορά και τους δύο, αλλά ίσως σε μερικές περιπτώσεις η γυναίκα.

Έτσι όντως λειτουργώντας εγκεφαλικά, να αποφεύγει την οποιαδήποτε της απόσπαση, απ το έργο της, για διαχείριση ισορροπίας μεταξύ ατόμων.

Αυτών που ίσως ή και σίγουρα να εξαρτώνται με μερικούς παράγοντες, απ την ίδια.

Το τονιζω επίσης, ίσως και να αφορά κι όχι όλους όσους αυταπόδεικτα τείνουν σε τέτοιες συμπεριφορές.

Η ταπεινή μου γνώμη και άποψη!

Όχι ότι δε συμφωνώ, απλά παραθέτω και αυτη τη διάμετρο που λαμβάνει χώρα, σε μια σχέση!

Είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε και να επικρίνουμε, αλλά ίσως και θα πρεπε να εισβάλουμε στον κόσμο εκείνο, που κανένας δεν είναι σε θέση να δει και να αντικρίσει.

Σε έναν κόσμο, που ο ίδιος ο άνθρωπος, τηρεί, παρατηρεί και διατηρεί τις δικές του άμυνες και τακτικές, υπέρ της δικής του ασφάλειας, έναντι της ανασφάλειας που προκύπτει, απ τις δικές του δοκιμασμένες αντοχές και ανοχές κατά τη διάρκεια της ίδιας του της ζωής!

Στρωμένα χαλιά δε θα υπάρξουν ποτέ, ούτε και διάδρομοι, που θα βγάλουν τα υποδήματά τους και θα περπατήσουν συνοδευόμενοι τη λεωφόρο της δόξας, παρά της λόξας.

Εκείνης που σου αντιπαραθέτει τη λογική, με έναν παραλογισμό, που κατά διάνοια δε θες να σ αγγίξει, μήτε φυσικά και να θελήσεις να παλέψεις με τα ίδια του τα στοιχεία και τα συστατικά του.

Στάσεις, θέσεις, προϋποθέσεις, μα το ένα και κυριότερο, σημαντικότερο και πιο αξιοπρεπέστατο!

Κανένας γονιός δε θα πρέπει να διαπραγματεύεται στάσεις ζωής του, με αντίτιμο, ακόμη και την πιο ακριβοσήμαντή του αγάπη.

Όποια αγάπη αξίζε και λαμβάνει χώρα, στους δικούς της κόσμους, το μόνο θεμιττό και πάντα καλοδεχούμενο, θα ήταν να γίνει η ίδια της η αναγνωρισιμότητα.

Συγχρόνως μαζί οι δυο καρδιές να αντέξουν, στο χρόνο και ένα παραπάνω στη διάρκεια εξομάλυνσης και εξισορρόπησης, συνθηκών της και άμεσων ή έμμεσων αναγκών και ποτέ διαπραγματεύσεών τους.