Αν και δε συνηθίζω να καταπιάνομαι με ποδόσφαιρο στο newsfilter.gr, φτάνοντας στα Χριστούγεννα και με την πρώτη περίοδο στα περισσότερα πρωταθλήματα είτε να τελειώνει είτε να έχει τελειώσει, θεωρώ πως είναι μια καλή ευκαιρία για κάποια μικρά συμπεράσματα. Δε θα αναλωθώ σε αμιγώς ποδοσφαιρικά ζητήματα, αλλά θα κάνω μια χαρακτηριστική ανασκόπηση στην κορυφή της βαθμολογίας των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, προσπαθώντας – όσο αυτό είναι δυνατό – να βγάλω κάποιο συμπέρασμα.
Ξεκινώντας, τυχαίως, από την αγγλική Πρέμιερ Λιγκ, διαπιστώνουμε ότι είναι πιο ενδιαφέρουσα από ποτέ τα τελευταία χρόνια. Καταρχήν, πολλές ομάδες έχουν «μεγαλώσει» αγωνιστικά. Μετά από πολλά χρόνια, Άρσεναλ και Τότεναμ αποφάσισαν να ρίξουν χρήμα για μεταγραφές, μπαίνοντας μαινόμενες στο παιχνίδι του τίτλου. Ακόμη και αν οι τελευταίοι βρίσκονται έξι βαθμούς πίσω από την κορυφή. Κάποιος αισιόδοξος, θα μπορούσε να πει ότι τον τίτλο τον διεκδικούν έξι ή επτά ομάδες (συμπεριλαμβανομένης της Γιουνάιτεντ). Σίγουρα στην πορεία αυτοί οι μνηστήρες θα μειωθούν, θεωρώ πως σε έξι αγωνιστικές από τώρα τρεις, άντε τέσσερις, θα είναι αυτοί που θα «παλεύουν».
Στην Πριμέρα της Ισπανίας τώρα, τα πράγματα είναι λιγότερο πολύπλοκα. Δεν υπάρχουν τόσες πολλές ομάδες να διεκδικήσουν τον τίτλο, παρά μόνον τρεις. Για μια στιγμή, τρεις; Κι όμως, μετά από πολλά χρόνια το δίπολο Μπαρτσελόνα – Ρεάλ έσπασε και πλέον η Ατλέτικο Μαδρίτης έχει μπει για τα καλά στο… κόλπο. Ισοβαθμώντας στην πρώτη θέση με τους Καταλανούς. Υπό άλλες συνθήκες θα έλεγε κανείς ότι μπορεί και συγκυριακά να βρίσκεται εκεί η ομάδα του Σιμεόνε. Όμως, όχι. Όποιος την έχει δει, ξέρει πως είναι ικανή να αντέξει εκεί μέχρι το τέλος. Αν δε πάρει φέτος τον τίτλο, πότε θα το κάνει;
Στην αγαπημένη και «βρώμικη» Ιταλία τώρα, υπάρχουν και εκεί ανατροπές. Ναι μεν η Γιουβέντους πολύ δύσκολα θα χάσει (και) τον φετινό τίτλο, ωστόσο η Ρόμα ακολουθεί από πίσω σε απόσταση μόλις πέντε βαθμών. Νάπολι, Φιορεντίνα και Ίντερ θα είναι οι υπόλοιπες που θα αγωνίζονται μέχρι τέλους για τις θέσεις της Ευρώπης, με τις υπόλοιπες να μην έχουν καμία τύχη. Ούτε καν η πολύ ανεβασμένη Βερόνα.
Στη Γερμανία δεν έχεις να πεις πολλά. Η αήττητη φέτος Μπάγερν κάνει παρέλαση, με το στενάχωρο να είναι η κακή κατάσταση της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Τα πολλά προβλήματα τραυματισμών την έχουν αποπροσανατολίσει από τον στόχο της κατάκτησης του πρωταθλήματος, καθώς οι Λεβερκούζεν και Γκλάντμπαχ που ακολουθούν δεν έχουν ουδεμία ελπίδα για τίτλο.
Στη Γαλλία, τα εκατομμύρια των Παρί και Μονακό ήρθαν την κατάλληλη στιγμή, αφού παραδοσιακές δυνάμεις όπως Λυόν και Μαρσέϊγ βιώνουν μερικές από τις χειρότερες οικονομικά καταστάσεις των τελευταίων τους χρόνων. Ο τίτλος θα παιχτεί ανάμεσα σε αυτές τις δύο, ενώ η Λιλ, που δε το βάζει εύκολα κάτω, ίσως το παλέψει μέχρι τέλους.
Αυτό στο οποίο ήθελα να καταλήξω είναι το εξής: Κανένα πρωτάθλημα στον κόσμο δε μπορεί να περηφανευτεί για την τιμιότητα και την καθαρότητά του. Παντού υπάρχουν προβλήματα. Παρόλα αυτά, οποιαδήποτε ομάδα εξελίσσεται την αφήνουν να προοδεύει. Δεν χρειάζεται να διαβαίνει «υπόγειους» δρόμους, το κάνει μέσα από τα γήπεδα. Μόνο εδώ. Σε αυτή τη «χώρα» που ονομάζεται Ελλάδα απαιτείται να περπατάς πότε υπογείως και πότε νομίμως για να διαπρέψεις. Μόνο εδώ, προτού προσπαθήσεις να «χτίσεις» κάτι, θα πρέπει να ξεκινήσεις συζητήσεις… βοηθείας και από συναδέλφους «μηχανικούς». Μη το ψάχνετε, ελπίδα καμιά! Αν φανεί ποτέ καμιά ελπίδα, εδώ θα είμαστε (ευελπιστώ) και θα τα ξαναπούμε.