Τι θα σώζαμε αν γινόταν σήμερα ο κατακλυσμός του Νώε;
Πρώτα απ’ όλα η υπερσύγχρονη κιβωτός θα ήταν εξοπλισμένη με τηλεοράσεις plasma, high tech αντικείμενα, φαγητά μοριακής κουζίνας και φυσικά άπειρα ρούχα και παπούτσια επώνυμων σχεδιαστών!
Κάπου εκεί, θα ξεφύτρωνε κι ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος!
Θα παίρναμε αναμφισβήτητα μαζί μας laptop, καλώδια, φορτιστές, ακουστικά, mp3, mp4, i-whatever! 
Μανό για τα νύχια, πιστολάκι για τα μαλλιά, ζελέ, αφρό ξυρίσματος, χιλιάδες μικροσκοπικά τσιπάκια, φλασάκια, αντικειμενάκια για να φαινόμαστε πιο όμορφοι και να γεμίζουμε το κενό μας.
Ζώα; Κανένα δεν είναι αρκετά in! Κι αν σώζαμε θα ήταν κάποια κουτάβια του καναπέ, ντυμένα με ροζ μπλουζάκια κι αποποιημένα της φύσης τους.
Φίλους; Τους εικονικούς ή τους αληθινούς;
Σίγουρα θα σώζαμε τα κινητά μας!
Τι κρίμα που ζούμε στην εποχή που τα τηλέφωνα και τ’ αυτοκίνητα είναι smart κι οι άνθρωποι stupid!
Οθόνες…
Μαύρες, γυαλιστερές, απρόσωπες, τυποποιημένες.
Οθόνες…
Αυτό θα είχε η σύγχρονη κιβωτός.
Τι θα έπρεπε να σώσουμε;
Λίγη από την παιδικότητά μας, εκείνες τις χλαπάτσες που παίζαμε όταν ήμασταν μικρά. Τα βιβλία που ειλικρινά μας έκαναν και τρομάζαμε (σαχλά μεν, αλλά τότε τρομακτικά γεγονότα) Ναι! Τις «Ανατριχίλες» εννοώ! 
Τις κασέτες μας! Που γυρνούσαμε με τις ώρες για να βρούμε το τραγούδι που μας αρέσει και βάζαμε το δάχτυλο για να γυρίσουμε την ταινία!
Καμπάνες παντελόνια, χειροποίητα κοσμήματα από το Μοναστηράκι, σπιτικό γλυκό του κουταλιού και τσίχλες με μαγική φρουτοσταγόνα!
Να σώζαμε κανένα δέντρο, επειδή το μόνο πράσινο που βλέπουν τα σημερινά παιδιά είναι ο Τάσαρου (το gormiti- άρχοντας της φυλής του δάσους, από μια σύγχρονη σειρά κινουμένων σχεδίων).
Τα ποδήλατά μας! Ένα ραβασάκι, λίγη μερέντα και το ΟΕΔΒ από τα σχολικά μας βιβλία και φυσικά το μικρό μου πόνυ!
Εγώ τι θα έσωζα;
Αν προσπαθούσα να σώσω τα αγαπημένα μου βιβλία, προφανώς θα βούλιαζε η κιβωτός!
Άρα για να αξίζω να σωθώ, ίσως να γεμίσω το μυαλό με ότι χωράει.
Εικόνες που λατρεύω, δροσοσταλίδες πάνω στα μαλλιά, γεύσεις όπως η πρώτη γλειψιά από το πρώτο καλοκαιρινό παγωτό πάνω σε δυο αγαπημένα χείλη, ένα τραγούδι που σιγοψιθυρίζει ο πατέρας τα ραχάτικα κυριακάτικα απογεύματα, ένα graffiti σε κάποιο δρόμο της πόλης, το πρώτο κλάμα ενός μωρού, νότες μιας ροκ μπαλάντας, ζεστό φαγητό μετά από μια κουραστική μέρα, μυστικά σε φιλικά αυτιά, ένα μισοτελειωμένο -μετά από μια νύχτα με παρέα- μπουκάλι ουίσκυ, το αγαπημένο κόσμημα της μητέρας, εκείνο που της είχα φτιάξει με μακαρόνια στο νηπιαγωγείο!!!
Και χαμόγελα. Άσκοπα, πολλά και αυθόρμητα…
Εσύ τι θα έσωζες;
