Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες είναι να κοιμάμαι ακούγωντας μουσική, κάτι που μου έμαθε ο πατέρας μου από την βρεφική μου ηλικία όταν με καληνύχτιζε τραγουδώντας μου με την κιθάρα του…άλλωστε τι μπορεί να εγγυηθεί έναν γλυκό ύπνο περισσότερο από ένα νανούρισμα με τη φωνή του Frank Sinatra, της Ella Fitzgerald, του Γιάννη Χαρούλη ή ακομά και της Μπέλλου? Η μουσική προυπήρξε του λόγου, ήταν η πρώτη μέθοδος επικοινωνίας και μια από τις πρώτες εκδηλώσεις του ανθρώπινου πολιτισμού. Η παρουσία της ξεκινάει στο πρώτο μας καρδιοχτύπι…αυτό το “τύμπανο” που για μας σημαίνει Ζωή! Και αναρωτιέμαι…πόσο πιο κοντά στην ευτυχία μπορούμε να έρθουμε όλοι μας αν μάθουμε να ακούμε τους ρυθμούς της φυσικής μας μουσικής?
Ο Πλάτωνας έλεγε πως “Η Μουσική και ο Ρυθμός βρίσκουν το δρόμο τους προς τα πιο απόμακρα μέρη της ψυχής“. Πολλές φορές ο θόρυβος της καθημερινότητας δεν μας αφήνει να ακούσουμε τις υπέροχες μελωδίες που βρίσκονται γύρω μας…η ηχορύπανση των προβλημάτων, που όλοι αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή, υπερκαλύπτει ολόκληρα κονσέρτα και σε βάθος χρόνου, αν δεν αλλάξουμε γρήγορα σταθμό, αυτή η ηχορύπανση θα γίνει τρόπος ζωής μέχρι που δεν θα είμαστε ικανοί να ακούσουμε τίποτα άλλο!
Νομίζω πως όλοι μας έχουμε νιώσει φορές να βρισκόμαστε στο λάθος μέρος, τη λάθος ώρα, για τους λάθος λόγους και με τους λάθος ανθρώπους. Είναι εκείνες οι φορές που δεν ακούσαμε το ένστικτό μας και δεν ακολουθήσαμε το ρυθμό της καρδιάς μας, σαν να πήγαμε σε μια συναυλία που δεν γνωρίζουμε τον καλλιτέχνη και που δεν είναι του γούστου μας. Αυτή είναι μια κατάσταση που δεν θέλει κανείς να βιώνει και μπορούμε να την αποφύγουμε μόνο με το να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας σε σχέση με το τι χρειαζόμαστε και τι θέλουμε από τη ζωή μας. Χρειάζεται θάρρος για να πούμε όχι σε ότι δεν μας κάνει να νιώθουμε καλά, σε ότι μας είναι ξένο και αφύσικο και άλλο τόσο θάρρος χρειάζεται για να εμμείνουμε στη θέση μας!
Αν η αλήθεια μας είναι η μουσική μας πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι πως δεν θα αρέσει σε όλους, θα χάσουμε ανθρώπους και θα κερδίσουμε κάποιους άλλους, θα βγούμε χαμένοι από καταστάσεις και κερδισμένοι από άλλες αλλά στο τέλος θα υπερισχύει στα αφτιά μας η δική μας μουσική, που αυτό είναι το ζητούμενο και θα τη μοιραζόμαστε με το “κοινό” μας, με εκείνους τους ανθρώπους που μαζί μπορούμε να γράψουμε διαχρονικά κομμάτια χωρίς παραφωνίες! Η Ζωή είναι το πεντάγραμμο, η Καρδιά το μέτρο, ο ρυθμός, τα Συναισθήματα οι νότες, οι Άνθρωποι τα όργανα και Εμείς ο συνθέτης…είστε έτοιμοι για μια σύνθεση που θα γράψει ιστορία?
