Πλησιάζοντας η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς πάντα βρίσκομαι να κάνω έναν απολογισμό του έτους που πέρασε με σκοπό να προγραμματίσω καλύτερα αυτό που έρχεται, το κάνετε κι εσείς; Η γιορτινή ατμόσφαιρα, οι στολισμένοι δρόμοι και τα μαγαζιά… οι πόλεις ζωντανεύουν αυτή τη περίοδο του χρόνου, οι άνθρωποι έχουν καλύτερη διάθεση και το κλίμα είναι θετικό! Ότι καλύτερο για να πάρει κανείς αποφάσεις για τη ζωή του! Έχοντας παρακολουθήσει προσφάτως κάποιους αγώνες Mixed Martial Arts, όπου οι αγωνιζόμενοι δίνουν μάχη κυριολεκτικά μέχρι τελικής πτώσης απέναντι σε έναν “άγνωστο εχθρό” τον οποίο χρειάζεται να αντιμετωπίσουν με θάρρος και αυτοπεποίθηση υπερνικώντας κάθε φόβο και παίρνοντας το ρίσκο της αποτυχίας, δε μπόρεσα παρά να συλλογιστώ… κάπως έτσι δεν είναι και η Ζωή;
Από τη γέννησή μας προπονούμαστε καθημερινά ώστε να ανακαλύψουμε τις δυνάμεις μας και να αποκτήσουμε την αντοχή και τις δεξιότητες που στην πορεία, τη στιγμή που θα χρειαστεί να δώσουμε τη μάχη μας, θα μας βοηθήσουν να κερδίσουμε ή να έχουμε όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες… μαθαίνουμε να σηκωνόμαστε μετά την πτώση και να κάνουμε το επόμενο βήμα, μαθαίνουμε πως ο χρόνος επουλώνει κάθε πληγή, παίρνουμε παράδειγμα από άλλους μαχητές που χειρίστηκαν τον δικό τους αγώνα με περισσότερη δεξιοτεχνία, μετά από μια ήττα μαθαίνουμε πως να γίνουμε καλύτεροι, μαθαίνουμε να μετράμε σωστά τους αντιπάλους μας χωρίς έπαρση αλλά ούτε και ηττοπάθεια… Τι γίνεται όμως αν δεν είμαστε στον αγωνιστικό χώρο; Αν παραιτηθούμε πριν μπούμε στο ring; Αν δεν αγωνιστούμε ποτέ; Αν αυτή η γνώση είναι σαν ξεχασμένο βιβλίο σε κάποιο σκονισμένο ράφι;
Είναι σημείο των καιρών μας να νιώθουμε ηττημένοι σε προσωπικό, επαγγελματικό ακόμα και πολιτισμικό επίπεδο, επειδή αυτό μας διδάσκουν οι σύγχρονοι ”δάσκαλοι”-Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης-οι έχοντες και οι κατέχοντες. Οι τηλεοπτικοί σοφοί δεν χάνουν καμία ευκαιρία να μας μεταδώσουν τη ματαιότητα οποιασδήποτε μάχης και όλο και περισσότεροι άνθρωποι παραιτούνται των ονείρων τους και αφήνουν αναξιοποίητες τις δυνατότητές τους νομίζοντας πως ο αντίπαλος είναι ανίκητος. Όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που επιλέγουν να ζουν σε μια λίμνη χωρίς να αντιλαμβάνονται πως θα γίνει βάλτος πηγαίνοντας κόντρα στη φύση μας που μας ωθεί στον ωκεανό! Και αναρωτιέμαι… πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν ο Martin Luther King δεν είχε μοιραστεί μαζί μας με θάρρος το όνειρό του μαχόμενος τον ρατσισμό, αν ο John Lennon δεν είχε φανταστεί τον κόσμο να ζει ειρηνικά μαχόμενος ενάντια στον πόλεμο, αν ο Χριστός είχε γίνει απλά ένας μαραγκός;
Σε όλες τις εποχές στην ιστορία της ανθρωπότητας υπήρχαν ήρωες και αντι-ήρωες, δύσκολες και εύκολες μάχες, νικητές και χαμένοι και έτσι συμβαίνει και στη δική μας. Προς τιμήν όλων εκείνων των μαχητών που δε διστάζουν να αγωνιστούν απέναντι σε κάθε μικρό ή μεγάλο εχθρό, στην οικονομική κρίση, στα προβλήματα υγείας, στην αναζήτηση εργασίας, στην αναζήτηση της αγάπης, στη δημιουργία της ευτυχίας, προς τιμήν τους λοιπόν ας βάλουμε όλοι μαζί ένα στόχο φέτος… να μη μείνουμε έξω από το ring, γιατί τελικά, ο πιο επικίνδυνος και ίσως ο μεγαλύτερος αντίπαλος που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε ποτέ, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός!
