Οι σχέσεις αναπόφευκτα ενέχουν το αίσθημα του δούναι και λαβείν. Αν και κανένας δεν το λέει, κανένας δεν το εκφράζει, ενδόμυχα οι περισσότεροι σκεφτόμαστε τι έχουμε δώσει στο έτερον και τι προσδοκούμε από αυτό. Ίσως και να έρθει η στιγμή που θα του το αναφέρουμε πάνω σε κάποιο τσακωμό. Ακόμα και να λες πως ό,τι κάνεις έχει ανιδιοτελή σκοπό, μετά από λίγο είναι πολύ πιθανό να σκεφτείς αυτό που θα σε ικανοποιήσει, αυτό που θα κάνει ο άλλος για να χαρείς, γιατί δε μπορεί, αναρωτιέσαι, κάτι αντίστοιχο έχεις προσφέρει κι εσύ.
Η αγάπη και ο τρόπος που αυτή εκφράζεται δεν είναι φασόλια που θα τα ζυγίσουμε και θα δούμε ποιος έχει τα περισσότερα. Δε μπορεί καν να αντιστοιχήσει παρόμοιες πράξεις. Η αγάπη και δι ο έρωτας είναι το παιδί της Πενίας και του Πόρου, δηλαδή δεν είναι κατοχή, αλλά έλλειψη, και είναι ταυτόχρονα μια δυναμική και ριψοκίνδυνη αναζήτηση αυτού που του λείπει. Ο έρωτας δεν είναι έρωτας ενός πράγματος, αλλά είναι έρωτας κάθε αγαθού και δε ζητάει απλώς το άλλο του μισό, αλλά την τέλεια πλήρωση.
Ο Χόρχε Μπουκάι λέει χαρακτηριστικά “Οι άνθρωποι νομίζουν πως αγαπούν, αλλά στην πραγματικότητα είναι εξαρτημένοι από την ανάγκη τους να κατέχουν τον άλλο. Είναι σαν να λένε: ‘σ ‘αγαπώ όσο είσαι πλάι μου, αλλά αν φύγεις σίγουρα θα σε μισήσω’. Αυτό δε μπορεί να είναι αγάπη.”
Αξίζει όμως να λέμε “σ’ αγαπώ” συχνότερα κι από το όνομα μας; Όσο τον έναν θα τον τρομάζει η αποκλειστικότητα άλλο τόσο τον άλλο θα τον τρομάζουν τα ψεύτικα σ’ αγαπώ. Γιατί όπως και να το κάνουμε ένα χαλασμένο και κακώς ειπωμένο “σ’αγαπώ” ενέχει πολλά περισσότερα από τη δέσμευση και τη μοναδικότητα που φοβάται ο πρώτος. Όσο ο ένας από τους δύο συντρόφους θα δίνει υποσχέσεις τόσο ο άλλος θα έχει απαιτήσεις, από αυτές τις ανομολόγητες αφού οι ομολογίες του κοινωνού του τον έκαναν να αμφισβητεί ό,τι η ειπωμένη από χιλιάδες ανθρώπους, λέξη “αγαπώ” σημαίνει.
Τελικά στον αγώνα απόδειξης της τελειότητας κανείς δε βγαίνει κερδισμένος. Πριν, λοιπόν, αναλωθούμε σε μία ανούσια μονομαχία του πόσο πιο ανιδιοτελής είναι η δική μας αγάπη σε σχέση με την αγάπη του συντρόφου μας, ας φροντίσουμε να δούμε τον εαυτό μας, τα λάθη και τις αδυναμίες του, έτσι ώστε διορθώνοντας τα να συνεισφέρουμε στην εξέλιξη της σχέσης που έχουμε χτίσει. Αγαπάτε, λοιπόν, με την καρδιά σας γιατί η αγάπη είναι το μέσο της ολοκλήρωσης.
